15 กุมภาพันธ์ 2553 23:13 น.
หนูสน
สวัสดี พี่น้อง และผองเพื่อน
ป้ามาเยือน เดี๋ยวเดียว เพราะเปลี่ยวเหงา
มิเก่งกล้า สามารถ องอาจเท่า
ช่างขลาดเขลา มิรู้ ควรคู่กัน
คอมพิวเตอร์ ไม่เป็น แสนเข็ญนัก
ได้รู้จัก ทักทาย คนร่วมฝัน
บ้านกลอนไทย ได้ฝึก ระลึกกัน
จึงขยัน เรียนรู้ ปูทางไป
ถึงจะแก่ แต่ไฟ ยังมีอยู่
คอยแอบดู ครูพัก ลักจำไว้
หนูสนสอน ป้าจด จำขึ้นใจ
จึงมีได้ วันนี้ ที่ทักทาย
ป้าหนูสน มาเยือน เพื่อนพ้องมิตร
สมความคิด ตั้งใจ ใฝ่สหาย
ขอให้มี ความสุข แสนสบาย
ขอเอนกาย พักผ่อน นอนเสียที
หากได้มี โอกาส พลาดไม่ได้
จะมาใหม่ แก้ไข ไม่หลีกหนี
พบปะเพื่อน บ้านไทย กลอนกวี
ช่างสุขขี อิ่มใจ ไร้โรคา
ฝากตัวฝากใจด้วยนะจ๊ะ
หนูสนไม่ค่อยสบาย และหายบ่อยๆ?
ป้าจึงได้(ฉวย?)โอกาสมาพบปะมิตรสหายบ้านไทยกลอน
มือใหม่หัดใช้เจ้ากล่องสี่เหลี่ยมสีดำที่เรียกว่าคอมพิวเตอร์
ก็ขอคำแนะนำด้วยนะจ๊ะ
ส่วนเรื่องฝีมือเรื่องกลอนกวี (สมัยสาวๆ) ป้าเป็นเจ้าบทเจ้ากลอนเชียวนะจ๊ะ^^
15 กุมภาพันธ์ 2553 22:08 น.
หนูสน
มีชายคนหนึ่ง ที่คอยอยู่เคียงข้าง ความอบอุ่นที่ซึมซาบเข้าสู่หัวใจ หลากหลายกิริยาอาการที่แสดงออกมาซึ่งความรู้สึกหนึ่ง ภาพอันเลือนรางของชายคนหนึ่งซึ่งยังคงปรากฏเข้ามาในฝัน ผ่านความทรงจำของฉันยามนิทรา คุณคือใครกัน ที่ทำให้ฉันได้ทำความรู้จักกับความรู้สึกหนึ่งที่อาจเรียกว่า รัก และการรอคอยที่ไร้จุดหมาย น้องสาวฉันบอกว่า เพ้อฝัน และให้กลับมามองโลกแห่งความเป็นจริง แต่ฉันเชื่อ...เชื่อว่าสักวันหนึ่ง ชายคนนั้น คนในฝันของฉัน เราจะได้พบกันในโลกแห่งความจริง...สักวันหนึ่ง
เมื่อถึงเวลา ภาพลักษณ์ที่คุ้นตาในโลกแห่งความจริง ที่ไม่ใช่ความฝัน ฉันอยากถามคุณว่า คุณคือคนคนนั้น คนในฝันของฉันใช่ไหม คำที่ฉันอยากได้ยินมากที่สุด คือ ใช่ครับ...ผมคือคนคนนั้น ชายในฝันของคุณ...
บางที ฉันคงยิ้ม...ยิ้มอย่างอิ่มเอมในหัวใจ ยิ้มให้กับการสิ้นสุด...ของการรอคอยที่ฉันคิดว่าแสนยาวนาน ยิ้มให้กับการเริ่มต้นของความรู้สึกแปลกใหม่ที่เกิดขึ้นในหัวใจ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หน้าส่วนตัว
1235
