12 พฤศจิกายน 2544 01:21 น.
หนุมาน
ลืมทุกข์มีสุขบ้าง
ทุกข์ใครสร้างขว้างให้ไป
ตัวเธอทำหรือไม่
หรือใครใช้ให้แขวนคอ
อยากตายก็ตายเปล่า
คือความเขลาของคนท้อ
ต่อสู้ไม่ย่นย่อ
สู้เถอะหนอขออดทน
6 พฤศจิกายน 2544 23:08 น.
หนุมาน
ปลิดปลิวลิ่วลอยลม
ยามรักขมห่มลมหนาว
ร่วงได้คล้ายฝนพราว
ใยนวลเจ้าเขาจากไป
เคยคู่อยู่เต็มต้น
กลับร่วงหล่น ณ หนไหน
ลมจัดพัดลอยไป
อยู่หนใดไม่คืนมา
ยืนอยู่แต่ผู้เดียว
เหงาเปล่าเปลี่ยวเชียวนักข้า
กลับนะ มามะมา
ยอดชีวามาคู่เคียง
6 พฤศจิกายน 2544 07:10 น.
หนุมาน
ด้วยมุ่งมาดวาดฝันอันสดใส
จะบุกป่าฝ่าภัยไปให้ถึง
แสนลำบากตรากตรำไม่คำนึง
ขอเพียงถึงที่หมายได้พบเธอ
มีรอยยิ้มพริ้มใจบนใบหน้า
อีกแววตาฟ้าใสให้เสมอ
เพ้อพร่ำคำรักหวานฉันและเธอ
รักล้นเอ่อเพ้อฝันวันวิวาห์
ด้วยรักที่ซื่อตรงนี้คงมั่น
นางร้อยพันหันไกลอย่าได้หา
ที่หายหดลดลงตรงเวลา
ยากยิ่งหาเทียมเพชรเก็จมณี
แล้วแววตาชาเฉยเลยปรากฏ
ใช่ความรักนั้นลดลงที่นี่
ฉันยังรอขอเธอ...เฮ้อ...คนดี
ส่วนแววตาข้าฯนี้พี่จนใจ
5 พฤศจิกายน 2544 07:13 น.
หนุมาน
แม้นไม่มี วจีหวาน ขานขับเจ้า
พี่นี้เฝ้า รักเจ้าอยู่ มิรู้หาย
แม้นไม่มี ที่ต้องตา มาข้างกาย
ถ้าคว้าถึง แลดึงได้ จะหมายไป
อยากได้เดือน เรือนระยับ ประดับฟ้า
จะเหาะไป ในเวหา คว้าให้ได้
อยากได้เดือน เหมือนกับพี่ นี้ยาใจ
จะรีบวาง พลางเอ่ยให้ ได้หมายเชย
อยากได้ดาว พราวพร่าง กลางเวหน
จะเห็นชัด ในบัดดล จนกล้าเอ่ย
อยากได้ดาว ขาวเพริศแพร้ว แล้วทรามเชย
เพียงเจ้าเอ่ย เฉลยมา จะหาไป
รักเจ้ายิ่ง มิ่งกมล ดลใจจิต
ยอดชีวิต พิศพริ้งเพริศ ประเสริฐใส
รักเจ้ายิ่ง ปลารักน้ำ ฉ่ำชื่นใจ
เวียนว่ายวาด สะอาดใส ใจแก้วตา
1 พฤศจิกายน 2544 21:32 น.
หนุมาน
เฝ้าถักทอความฝันวันสดสวย
มุ่งมั่นด้วยแรงใจใส่ความหวัง
ตักเตรียมทรายกองน้อยเต็มกำลัง
เริ่มกางผังแล้วก่อปราสาททราย
ก่อกำแพงแข็งแรงห่างจากหาด
เรียงรายลาดเชิงเทินป้อมปืนใหญ่
ขุดคูเมืองโดยรอบขอบน้ำใส
ปราสาทใหญ่สูงค่าน่าชมเชย
ตากลมแดดแผดเผาน้ำระเหย
ความแข็งแรงที่เคยมีหดหาย
ทรายเริ่มแห้งแตกร้าวมีประปราย
ห่วงไม่หายกลัวทรายปราสาทพัง
ยังไม่วายเมื่อฝนเริ่มตั้งเค้า
ใจเริ่มเศร้าห่วงพะวงสงสัย
รีบเดินไปหลังสวนหาตะไคร้
รีบจุดธูปบนท่านไท้เทวา
รอดจากฝนมาได้ใจชุ่มชื่น
ยินเสียงคลื่นล้อลมชมความสวย
หากคลื่นแรงสาดซัดพี่คงม้วย
เสียใจด้วยความหวังพังทะลาย
หน้าส่วนตัว
848
