7 กรกฎาคม 2546 14:10 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
มีหัวใจหรือเปล่า
ถามอะไรอย่างนั้นเล่า..มีอะไรสงสัย
แค่ฉันเฉยชาเท่านั้นเหรอเธอถึงคิดว่าไม่มีหัวใจ
แค่ไม่มาอยู่ใกล้ ๆเธอคิดว่าไม่ได้ห่วงใยไม่ได้รักกัน
คิดมากน่า...คนดี
อย่าเอาเรื่องเพียงแค่นี้มาตัดสินความรู้สึกของฉัน
ถ้าไม่มีหัวใจคงไม่คิดจะมีเธอไว้ผูกพัน
ถ้าไม่มีหัวใจคำถามของเธอสั้น ๆ
ก็คงไม่ทำให้ฉัน...น้อยใจ
7 กรกฎาคม 2546 14:04 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
จะคบไว้ทำไมให้เนิ่นนาน
ในเมื่อทุกวันนี้ฉันเป็นส่วนเกินหรือไม่ใช่
คนที่เธอใฝ่ฝันเธอก็มีเขาอย่างที่ฝันที่ตั้งใจ
แล้วยังมีฉันไว้ทำไม...ให้ขวางตา
อย่าจับปลาสองมือไปหน่อยเลย
อย่าทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของดีกว่า
เมื่อตัดสินใจเลือกใครคนนั้น..ก็ควรให้ฉันจากลา
จะทำตัวเป็นสุนัขหวงลางหญ้าไปทำไม
ทางนั้นก็ดี..ทางนี้ก็จะคว้า
ระวังจะไม่ได้ซักอย่างนะระวังไว้
ที่เปรียบเทียบอย่างนั้นไม่ต้องถามหรอกว่ากำลังรอใคร
เพราะถ้าฉันเป็นรางหญ้าให้..แล้วเธอควรเป็นอะไรคิดเอาเอง
7 กรกฎาคม 2546 14:01 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เคยถามตัวเองหรือเปล่า
ฉันกับเขาใครทุ่มเทมากกว่า
คนไหนที่ไม่เคยเห็นใครในสายตา
ที่คิดว่านอกจากเธอแล้วคนอื่นก็ไม่มีค่าต่อหัวใจ
ไม่คิดถามตัวเองหรือว่าไม่กล้า
กลัวคำตอบจะทำให้ละอายขึ้นมา..ใช่ไหม
จนถึงวันนี้คงรู้แล้วสิ..ว่าคนที่แสนดีคือใคร
และทุกอย่ายิ่งชัดเจนไปใหญ่
ถ้าเพียงเธอกล้าตัดคนที่บังตาเธอไว้
...ก็เท่านั้นเอง...บทกลอนไทย
7 กรกฎาคม 2546 13:50 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ไม่อยากไปเจอหน้าเธอเลยเช้านี้
กลัวแสดงท่าทางไม่ดีให้เธอเห็น
มันคงเป็นการทำใจที่แสนลำบากยากเย็น
ที่ต้องไปฝืนใจคุยเล่นเหมือนไม่รู้สึกอะไร
เก็บเรื่องของเธอไปคิดเมื่อคืน
เพียงแค่เห็นเธอไปสนิทกับคนอื่นก็หวั่นไหว
เช้าขึ้นมามันก็เลยยิ่งว้าวุ่นใจ
ไม่รู้จะปั้นสีหน้าแบบไหนไปทักทายเธอดี
ขออนุญาติเถอะสักวัน
อย่าได้ต้องมาเจอหน้ากันเลยนะวันนี้
ทำใจได้เมื่อไหร่จะไปหาทันที
เพียงแต่ขอเวลาลบล้างความรู้สึกที่มี
เพื่อความรู้สึกที่ดียามเจอกัน
7 กรกฎาคม 2546 13:40 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เพราะเป็นรักครั้งแรกฉันเข้าใจ
เธออาจลืมเขาไม่ได้จนวันนี้
แต่มันยุติธรรมแล้วหรือไรคนดี
ที่เธอคิดถึงแต่คนรักที่เคยมีจนลืมฉันไป
อญุ่กับเขาแล้วดีอย่างนี้ดีอย่างนั้น
แล้วอยู่กับฉันมันไม่ดีใช่ไหม
ทุกครั้งที่พูดถึงเขาเธอรู้หรือเปล่าฉันปวดใจ
มันเหมือนเธอเตรียมพร้อมจะจากไกลถ้าเพียงเขากลับมา
วันนี้กับการตัดสินใจ
เพียงพอแล้วที่จะให้ใครมองว่าไร้ค่า
เมื่ออยู่กับฉันแล้วคิดถึงใครคนนั้นตลอดเวลา
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะอยู่ให้รกหูรกตาทำไม