7 กรกฎาคม 2546 13:36 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
รำคาญตัวเอง
ก็ชอบอวดเก่งเคยง้อใครซะที่ไหน
พอเจอเธอคราวนี้ยิ่งแย่จะให้ทำไง
ก็เธอดันไม่ยอมง้อใครก่อนเหมือนกัน
ผลัด ๆกันง้อนะดีหรือเปล่า
จะเอายังไงเล่าหรือจะคาไว้แค่นั้น
ถ้าตกลงก็ดีเธอง้อก่อนแล้วกัน
ต่อไปก็ตาฉัน(แต่ของ้อแค่สั้น ๆ)
จะได้คบกันนาน ๆ...
28 มิถุนายน 2546 14:57 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เธอ...คือส่วนหนึ่งของหัวใจ
คือส่วนสุดท้าย..ของความฝัน
คือสัญญา..ว่านิรันดร์
คือคงมั่น..กว่ามั่นคง
เธอ...คือความหมาย
มัดใจกาย..ให้ลุ่มหลง
ยืนหยัด..กว่ายืนยง
และซื่อตรง..ตลอดมา
เธอ...คือทุกสิ่งทุกอย่าง
บนหนทาง..อันเหนื่อยล้า
เธอ..เงียบหายไปนาน..กับกาลเวลา
แต่แล้วก็กลับมา..ให้ชื่นใจ
บทกลอนไทย
28 มิถุนายน 2546 14:43 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ในวันที่ฟ้าหม่น..
และฝนตกหนักพร่างพราย
ไม่มีน้ำตาจะร้องไห้..แปลกไหมใจมันไม่ลืม
ถึงวันที่ฟ้าสีเทา...
วันที่ใจเหงายังปลื้ม
ลืมไม่ได้..ก็ไม่ต้องลืม
คงไม่ต้องฝืนใช่ไหม..ใจ
ถึงวันที่ฟ้าสีฟ้า...
วันที่ฝนซาฟ้าใส
ไม่ลืมหรอกนะแต่จะทำใจ
เป็นเพื่อนก็ได้..(สะใจมั๊ยคุณ)
28 มิถุนายน 2546 14:26 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ไม่ได้เย็นชาอย่างที่เข้าใจ
บางครั้งก็อ่อนไหวบ้าง
ดูจากสายตาท่าทาง
อาจดูขวาง ๆ แต่ใจยังกว้างพอ
พร้อมจะรับเธอได้
มีความรักมากมายถ้าเธอขอ
มีห้องอบอุ่นอยู่เพียงพอ
ในวันที่เธอเจ็บท้อ..ทรมานใจ
ถึงแม้จะเป็นสอง
เป็นรองจากใครหนไหน
แต่ใจไม่เป็นรอง..ด้วยรักในหัวใจ
รักแล้วก็จะรักไป..ไม่แคร์คนใกล้ใจของเธอ
(ขอเห็นแก่ตัวหน่อยนะคะ)
บทกลอนไทย
26 มิถุนายน 2546 09:04 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ขอเก็บเพียงแค่วันหวาน
เนิ่นนานเพียงแค่ความฝัน
ขอเก็บเพียงแค่คืนวัน
ที่เธอมีฉันในใจ
จะเป็นเพียงความคิดถึง
เก็บไว้ซึ้ง ๆ เพ้อ ๆ
จะเป็นอดีตที่เลิศเลอ
เตือนใจมิให้เผลออีกต่อไป
ขอเก็บเพียงแค่วันหวาน
ที่กำลังร้าวรานหวั่นไหว
แทนความอ้างว้างห่างไกล
ทำใจได้เมื่อไรก็จะคืน
หน้าส่วนตัว
495
