22 มกราคม 2547 03:13 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
เมื่อครั้งเริ่มต้นชีวิตในรั้วแสด-ม่วง
ใจฉันรู้สึกกลวงๆ เพราะไม่มีพวกเธออยู่เคียงข้าง
เริ่มต้นวันใหม่กับที่ใหม่ๆของคนที่อ้างว้าง
ไม่แตกต่างจากสายน้ำลำกว้าง ที่ไม่หยุดไหลริน..
ไหลเอื่อยๆ..ไปเรือ่ยๆ..ตามทางน้ำ
ใครๆต่างตอกย้ำ..จำต้องไปตามกระแสสินธุ์
ในบางครั้งยังรู้สึกหวั่น..ทั้งที่รู้..เป็นอาจิณ
บางเวลาก็รู้สึกสิ้นกำลัง..เมื่อหลงทาง...
ต้องพบปะเจอะเจอคนแปลกหน้า
ที่เข้ามา ทายทัก หวังเคียงข้าง
เข้าประจบ พูดจาดี หากแต่ความจริงใจนั้นเลือนลาง
ต่างเข้าสร้าง ภาพลักษณ์ตน คนยกยอ...
บอกตัวเอง ยิ้มเข้านะตัวเราจักต้องสู้
ก้าวไปสู่..สิ่งที่หวังให้ได้ดั่งใจขอ
สั่งตัวเองให้คิดถึงบุพการี ที่ต่างก็เฝ้ารอ
พวกสอพลอ..ลวงโลกให้ทิ้งไป อย่าใส่ใจ...
ถึงตอนนี้..ฉันพร้อมแล้วล่ะเพื่อนรัก
ที่จะสวามิภักดิ์..กับความฝันที่ฉันได้ตั้งใจไว้
จะฮึดสู้ จะอดทน ฟันฝ่าอุปสรรคนั้นต่อไป
เพื่อผลลัพธ์ที่ได้ ..คือความสำเร็จที่พวกเราจะร่วมกันชื่นชม
20 มกราคม 2547 15:14 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
วันวาน...
ความรักของเธอกับฉันเป็นเหมือนหมอกบาง-บาง
ที่คลุมเคลือเจือจาง..ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
เหมือนเส้นโลหิตที่สูบฉีดไปทั่ว..ทั้งร่างกาย
ที่ทุกเส้นสาย..ต่างสำคัญ ไม่น้อยไปกว่ากัน
วันนี้...
ความรักของเราดั่งเรือน้อยกลางทะเล
ที่ถูกคลื่นพัดซัดโซเซ ดั่งต้องโทษมหันต์
เมื่อเมฆฝนลมพายุ โหมกระหน่ำเข้าในฉับพลัน
ท้ายที่สุดก็แตกสะบั้น..ไม่เหลือชิ้นดี
วันหน้า...
ความรักของฉันคงเฉกเช่นจินตนาการ
ที่วาดฝันไว้ซะหวาน..แต่ไร้เงาของความเป็นจริงซะนี่
เป็นได้เพียงฝันกลางวัน..ที่หวังได้เพียงริบหรี่
เพราะความจริง ณ วันนี้ ไม่มีเธอดั่งวันวาน...
20 มกราคม 2547 15:03 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
เสียงกระซิบจากหัวใจ....
บอกผ่านไปตามตัวอักษร
ความรู้สึกข้างในของคนขี้งอน
เธอถอดถอนมันได้..ทางสายตา
รักเธอจัง..ในวันนี้
รับปากฉันนะคนดี..จะไม่หนีหน้า
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา
เธอสัญญา..ว่าจะรักฉัน..ตลอดไป
17 มกราคม 2547 13:27 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
15 มกรา..วันเกิดใครหนอ
ฉันตั้งตารอ..การกลับมา..คืนสู่เหย้า
ทั้งคิดถึง..ทั้งคำนึง..ถึงเมื่อก่อนที่เคยเป็นเรา
รอแล้วรอเล่า...เขาก็ยังจะจากไป
แต่ยังไงก็ไม่เคยลืมเธอ
จำได้เสมอ..15 เดือนหนึ่งสำคัญกว่าวันไหน-ไหน
วันเกิดตุ๊กตาไล่เหงา..คนน่ารักของหัวใจฉันไง
มีคำอวยชัย..อยากบอกเธอ..ตั้งมากมาย
ขอให้มีสุข..ลืมทุกข์..สบดั่งหวัง
มีพลัง..แรงกล้า..ก้าวถึงจุดหมาย
มีผู้คน..หวังดี..ห้อมล้อมรอบกาย
มีความหมาย..กับความรู้สึก..ของใครบางคน
แม้นจะไม่ได้อวยพรต่อหน้า
แต่ก็หวังว่า..ตัวอักษร..จะเป็นดั่งสายฝน
ชะล้างความรู้สึก..จากใจฉัน..สู่ใจใครอีกคน
หวังว่าตุ๊กตาฯ..คงสุขล้น..ตลอดทั้งปี
****** ขอโทษด้วยนะเจ้าคะที่มาอวยพรช้าไป 2 วัน(เหมือนครั้งหนึ่งที่ตุ๊กตาฯอวยพรให้ซ่าช้า 2 วันเลยเนอะ) ยังไงก็อย่าหายไปไหนอีกนะเจ้าคะ..คิดถึงมากมายเลยล่ะ..
ขอบอกกกก อิอิ @^_^@
11 มกราคม 2547 02:12 น.
หนามไม้ไผ่ฯ
เขาว่ากันว่า..ทุกอย่างต้องมีคู่
บรรดาดวงดาวที่พราวแสงอยู่..ยังมีพระจันทร์อยู่เคียงข้าง
ขนาดต้นไม้ใบหญ้าที่เติบโตอยู่สองฝั่งข้างทาง
ยังมีฝนจาง-จาง...รดฉ่ำ..ให้ชื่นฤดี
คิดดูเหอะ..ขนาดปลายังต้องคู่กับน้ำ
ปากกาสีดำยังคู่ได้กับสมุดเล่มเขียวปี๋
อีกกลางวันก็ต้องคู่กับกลางคืนอยู่ดี
ขนาดโรตี..ผู้คนมองว่าคู่กับอาบัง
แล้วเธอล่ะ..เชื่ออย่างที่เขาว่าไหม
ฉันคนหนึ่งล่ะ..ที่มั่นอกมั่นใจ..กะไว้ว่าต้องสมดั่งใจหวัง
จนมาวันหนึ่ง..
ได้เธอมาเป็นเนื้อคู่..ตรงเป้าหมายฉันอย่างจัง
เอ..เคยบอกเธอไปรึยัง....ว่ายังไง-ยังไงนั้น..
นางฟ้าตกสวรรค์อย่างฉัน..
ก็ต้องพัวพันกับโจรกระจอกอย่างเธออยู่ดี...5555