18 เมษายน 2550 00:07 น.
หนามบิน
.........เพราะมีเขาเราจึงถึงได้คิด
.....ว่าชีวิตวันนี้มีค่ายิ่ง
.....เขาบอกว่ารักฉันนั้นจริงจริง
.....ทุกทุกสิ่งสร้างสรรค์ในวันดี
..........จะอดทนหนทางสร้างชีวิต
.......ฝ่าวิกฤตขวากหนามตามวิถี
.......ขอยิ้มสู้สืบสานชั่วนานปี
.......สองมือนี้ที่ชูขอสู้ตาย
...........ความดีสร้างห่างชั่วอย่ามัวใกล้
........ก้าวเดินไปให้สุดถึงจุดหมาย
........จับมือกันเกี่ยวก้อยร้อยเรียงราย
........ขอท้าทายอุปสรรคด้วยรักเรา
............เพราะมีเขาเราจึงถึงได้รู้
........การต่อสู้แห่งรักจักไม่เขลา
........มีคุณค่าความหมายไว้นานเนาว์
........เพราะมีเขาเราจึงถึงมีแรง.........
7 เมษายน 2550 11:10 น.
หนามบิน
...ความดีเกิดได้เพราะใจนึก.......ตกผลึกกระทำสิ่งสร้างสรรค์
วันเวลาผ่านไปในทุกวัน.............ตัวเรานั้นทำอะไรในสิ่งดี
...สุขที่ใจได้กระทำสำนึกเถิด.......ดีนั้นเลิศตัวตนบนวิถี
สร้างและทำสองมือถือความดี.......เพื่อความดีเราดีชาติเจริญ...
.....วันนี้ความดีเกิดขึ้นได้ไม่ยาก.....เรา...ท่าน..คุณ..ทำได้..มิใช่เพื่อ
คนอื่นใด...แต่เพื่อเรา...ท่าน...คุณและประเทศชาติ...
.....แม้หลายคนคิดว่าความดีทำยาก....แต่ผมคิดว่าไม่เกินความสามารถ
ที่จะทำได้....ทำเถอะครับ...แล้วเราจะสุขใจ...ภูมิใจ..เพราะเราก็คนดีคนหนึ่ง..
ในประเทศนี้.......
.....ด้วยมีภาระกิจ....จึงไม่ได้มาเจอกัน...คิดถึงเพื่อนทุกคนมากครับ..
28 มกราคม 2550 00:45 น.
หนามบิน
........ณ วันที่.................มีรักจักตั้งมั่น
สู้ฝ่าฟัน........................ฝันไปให้ถึงฝัน
ก้าวเดินผ่าน................ม่านชีวิตร่วมคิดกัน
จึงถึงฝัน......................วันดีที่ตั้งใจ
.......สู้ทนสู้...................สู้ทนบนเส้นทุกข์
ต้องก้าวลุก...................เดินหน้าให้ฟ้าใส
จิตตั้งมั่น.....................ฟันฝ่าเดินหน้าไป
ด้วยหัวใจ....................ให้แกร่งแรงกดดัน
.......หากเธอท้อ............ขออย่าให้ถดถอย
อย่าใจน้อย..................หนึ่งนี้มีที่ฝัน
คือความรัก...................เราสองร่วมป้องกัน
ให้เติมวัน.....................เวลาว่ารักเนาว์
........ณ วันนี้.................มีรักเพื่อรักแน่
ไม่ผันแปร....................เปลี่ยนใจไปจากเขา
สู้เพื่อรัก.......................รักนี้มีเพื่อเรา
มิให้เศร้า.....................อยู่นานชั่วกาลเอย..........
2 มกราคม 2550 11:16 น.
หนามบิน
.....ช่วงชีวิต..................ก้าวเดินเผชิญโชค
มีทั้งโศก.......................เศร้าใจในความหลัง
หากชีวิต.......................คิดไปใจพะวัง
ขอใหตั้ง.........................ตัวตนเป็นคนพอ
.....ปีที่ห้า.......................สิบมาถึงครานี้
ให้ชีวี............................ดีดั่งอย่างที่ขอ
มีพลัง............................ตั้งใจไม่ถอยท้อ
ไม่ต้องง้อ......................รอโชคให้โศกตรม
....เดินก้าวเดิน.............เดินก้าวถึงคราวสู้
ให้คนรู้.........................ผู้ทนงจงสุขสม
อุปสรรค........................จักขวางไม่ระทม
ให้นิยม..........................ความดีที่มีมา
....ให้ยึดหลัก..................เพียงพอที่พ่อตั้ง
สร้างความหวัง................ดังจิตคิดใฝ่หา
กินแต่พอ.......................อยู่พอขอนำพา
สร้างปัญญา....................กตัญญูคู่แผ่นดิน.....
5 ธันวาคม 2549 10:41 น.
หนามบิน
.......ถึงเวลา..................พ้นไปโลกใบนี้
จะกี่ปี............................กี่เดือนที่เคลื่อนไหว
พ่อมีรัก.........................ให้ลูกเปี่ยมหัวใจ
เฝ้าห่วงใย....................ใฝ่หาและอาทร
.......หลับหรือตื่น...........ชื่นใจให้ชุ่มจิต
พ่อเฝ้าชิด.....................ชวนชี้และช่วยสอน
ก่อนจะหลับ...................คอยเล่าเฝ้าก่อนนอน
ให้สะท้อน.....................หวงหาเมื่อลาไกล
.......เหนื่อยไหมพ่อ.......เหนื่อยไหมใจพ่อนี้
วันเดือนปี....................ที่ผ่านอายุไข
ควรพักผ่อน.................นอนหลับประทับใจ
ลูกนี้ให้........................ห่วงหาทุกนาที
.........ลูกจะเป็น............คนดีที่พ่อสั่ง
ลูกจะตั้ง.......................ใจมั่นไม่เดินหนี
ลูกจะทำ........................สิ่งถูกปลูกความดี
ชีวิตนี้..........................เพียงพอมีพ่อเอย..........
หน้าส่วนตัว
1137
