4 ธันวาคม 2547 15:36 น.
หนอนสายตายาว
ฉันไม่รู้มันเริ่มต้นแต่หนไหน
เพราะหัวใจไม่เคยเปิดเผยห้อง
ว่ายังมีใครอีกคนสนใจจอง
ใจเริ่มฟ้องมีคนซุกบุกรุกใจ
ใครคนนั้นมาดนิ่งจริงจังเหลือ
จิตเอื้อเฟื้อฟูมฟักรักเราไหม
ใครคนนั้นแอบอยู่กลางหว่างฤทัย
ที่ไม่ให้ใครลอบเข้าครอบครอง
แต่วันนี้...วันที่...ใจมีให้
แบ่งปันไปครึ่งดวงแห่งเจ้าของ
อีกครึ่งขอเก็บไว้เผื่อเป็นรอง
จะไม่ร้องไม่เจ็บเหน็บใจตาย
3 ธันวาคม 2547 12:15 น.
หนอนสายตายาว
เพื่อใครคนหนึ่ง
ผ่านชีวิตมานานเนิ่น นานจนเกินจะรักใคร
และแล้วก็หัวใจ เกิดหวั่นไหวเมื่อพบเธอ
เมื่อแรกไม่คิดรัก กว่าประจักษ์ใจก็เผลอ
เก็บฝันเก็บละเมอ คราได้เจอก็แสร้งพลัน
เก็บจิตคิดไหวหวั่น เก็บความฝันอย่างงงงัน
กลัวเจ็บกลัวจาบัลย์ แม้นโศกศัลย์คงถึงตาย
และแล้วในวันนี้ ในวันที่มีความหมาย
เธอยิ้มอย่างพริ้มพราย เมื่อส่งสายตามองเมียง
เก็บรักเก็บในอก หวั่นระทกไม่ส่งเสียง
แม้เธอเสมอเคียง เพียงดวงใจในทรวงเรา
แน่ใจแล้วหรือ..... คำเล่าลือให้อับเฉา
ฉันเธอเสมอเงา ที่คอยเฝ้ากันและกัน
ถึงเวลา...ขณะนี้....... ยากเหลือที่จะแปรผัน
เงินทองกองล้านพรรณ ไม่อาจกั้นฉันรักเธอ
แล้วเธอล่ะ...จะหวั่นไหว ไม่เปลี่ยนใจไม่ไผลเผลอ
เมื่อใหม่มาเจอะเจอ อย่าละเมอไปรักใคร
แล้วเราจะครองรัก ถึงแม้นจักไกลแค่ไหน
เรารักกันตลอดไป ทั้งที่ใจ....พันธะ...มี
.......หนอนสายตายาว.......
6428
หน้าส่วนตัว
1000
