19 มกราคม 2548 12:56 น.
หนอนสายตายาว
ดาวคู่เดือนเตือนจิตให้คิดถึง
ปลาคะนึงถึงน้ำฉ่ำทรวงแน่
ดาวไม่เคลื่อนเดือนฤาคล้อยละห้อยแล
มีก็แต่...ใจคน....ที่วนเวียน
ต้นไม้อยู่คู่ใจกับไพรสณฑ์
แล้วจิตคนทนแน่ฤาแปรเปลี่ยน
ชายคู่หญิงเหลือเชื่อแนบเนื้อเนียน
หทัยเจียน ตายลับ ถ้ากลับคำ
เมื่อรักกันจำนรรจ์เพราะเสนาะโสต
ฤทัยโลดแล่นลิ่วปลิวถลำ
ควรยั้งใจไว้บ้างทางเพลี่ยงพล้ำ
จะเห็นน้ำตาพรากจากสองนัยน์
ใครมีรักจริงจังดั่งที่ว่า
คำสัญญาถ้าผ่อนอย่าอ่อนไหว
ทั้งหญิงชายพ่ายรักต้องหักใจ
มิหม่นไหม้ฤทัยหมองตรองจนตรม
ถ้าคู่แล้วแคล้วกันไม่ทันเศร้า
กลับมาเคล้าเคียงอยู่เป็นคู่สม
ด้วยใจรักรักเดียวอย่างเกลียวกลม
ร่วมภิรมย์ชมเช่นเด่นเดือนดาว......
18 มกราคม 2548 15:52 น.
หนอนสายตายาว
คืนเดือนเด่นเพ็ญฟ้าจ้าจำรัส
แต่จำกัดมีเพียงหนึ่งซึ่งแสนเหงา
แม้นหมื่นดาวพราวพร่างกลางตัวเรา
ใช่เป็นเงาใกล้ชิดสนิททรวง
ถึงดาวล้อมเดือนไว้ไกลและใกล้
หามีใครห่วงหวงแหนในแดนสรวง
น้ำตาเดือนรินหล่นกล่นเกลื่อนดวง
ละลิ่วร่วงกลายน้ำค้างกลางไพรพง
ผิดกับดาวสกาวใสไวระยับ
วะวิบวับจับใจให้ไหลหลง
เหล่านายร้อยสอยไว้ไม่พะวง
ค่อยบรรจงติดดาวพราวแพรวไป
เพียงเดือนเด่นดวงบางในบ้างครั้ง
คนก็ยังพลั้งจิตคิดหมั่นไส้
ถ้าจันทร์เปล่งแสงวาวดาวหมางใจ
คงถูกไล่จากห้วงฟ้าน้ำตานอง
เกิดเป็นเดือนเหมือนมีกรรมมาบังคับ
บางคืนดับบางคืนเด่นเพ็ญโสมส่อง
ยังอยากให้เดือนลับไปไร้คนมอง
ใยหมายปองแต่ดารา...อิจฉาจัง
14 มกราคม 2548 13:30 น.
หนอนสายตายาว
พระคุณครู ไม่รู้จาง ร้างจากจิต
พระคุณครู แนบสนิท ชีวิตนี้
พระคุณครู ท่วมท้น ล้นชีวี
ถ้าจะมี รองก็แต่ พ่อแม่เรา
จะจำจด ทดแทน หมื่นแสนล้าน
ทั้งดวงมาน มอบให้ ไม่อับเฉา
คุณครูสอน วอนพร่ำ ย้ำวัยเยาว์
ใครรับเอา เท่าไร ให้ไปเลย
ไม่มีครูอยู่ข้างเมื่อปางน้อย
คงต้องด้อยปัญญาถ้าเฉลย
ทั้งไม้เรียวเคี่ยวกรำร่ำภิเปรย
สุดจะเอ่ยเผยสิ้นรินจากใจ
คุณครูขา
ที่ผ่านมา ครูมีสุข หรือไฉน
ขอพรพระคุ้มครองป้องหทัย
คุณครูให้มีแต่สุขทุกวันคืน
13 มกราคม 2548 12:39 น.
หนอนสายตายาว
เธอคือดวงใจพี่ไม่มีสอง
ไม่เป็นรองครองทุกห้องพี่จองให้
พี่คงรักปักจิตสนิทใน
ดวงหทัยของพี่มีแต่เธอ
คงเป็นกรรมติดค้างแต่ปางก่อน
กลับมาย้อนให้จากกันต้องพร่ำเพ้อ
พบก็แต่ แค่ฝัน กระสันต์เจอ
แล้วนี่เออ...เมื่อไหร่ ได้เป็นจริง
ใจดวงนี้ รักมาก อยากอยู่ร่วม
เราสองรวมร่วมเด็ดดอม พยอมกิ่ง
ปางไหนนะ จะได้แนบ ได้แอบอิง
รักไม่ทิ้งกันแน่....ได้แต่รอ
อนิจจา...ไม่ได้ใส่....บาตรร่วมขัน
คืนและวันได้แต่คอย...หงอยจริงหนอ
บุญที่ทำ กันมา นั้นไม่พอ
เคียงห้องหอ แห่งนี้ ฤดีตรม
พี่รักเธอ ทั้งที่ ไม่มีสิทธิ์
แล้วชีวิต อยู่ต่อ ก็ขื่นขม
แสนอึดอัด ขัดแค้น แน่นอารมณ์
วอนฝากลม ประพรมจูบ ลูบไล้แทน
12 มกราคม 2548 11:53 น.
หนอนสายตายาว
มองดูนก ผกผิน บินมาสอง
เริงทำนอง ร้องรับ ร่วมขับขาน
แต่เราเหงา เศร้าจินต์ แทบสิ้นมาน
สุดสงสาร ดวงแด ดูเดียวดาย
คิดถึงวันขวัญภิรมย์ชมสุขสันต์
แล้วใยขวัญ เมินหมาง แลห่างหาย
รู้ไหมว่า ชีวา แทบวางวาย
ขวัญไม่ปราย ตามอง หมองใจครวญ
ในนภา ยังมีดาว สกาวเด่น
คู่เดือนเพ็ญ เย็นร่ำ ยิ่งกำสรวล
หนาวลมดึก ระทึกจิต คิดแต่นวล
ขวัญไม่หวล คืนกลับ หลับไม่ลง
ตราบทิวา มาเยือน เป็นเพื่อนฟ้า
ยิ่งเหว่ว้า พาใจรุ่ย เป็นผุยผง
จิตสะท้อน อ่อนระอา พาพะวง
ขวัญอนงค์ ป่านนี้ อยู่ที่ใด
ขวัญเอ๋ย
เจ้าละเลย แรมร้าง ไปทางไหน
รู้หรือเปล่า แผ่นดินนี้ ยังมีใคร
เทวษไห้ หวนโศก วิโยคคอย.....
หน้าส่วนตัว
2734
