25 มิถุนายน 2548 10:56 น.

หมา..อกหัก

ยามค่ำคืน ฉันเห่าหอน เป็นกลอนเปล่า
สำเนียงเศร้า เหมือนอกหัก รักสลาย
เปรียบตัวเอง เป็นเหมือนหมา น่าละอาย
รักเปลี่ยนไป ไฉนเรา เฝ้าแต่ตรม

หวนคิดถึง ความหลัง ครั้งแรกรัก
มันช่างหวาน ชื่นนึก ไม่ยักขม
พอนานวัน เลื่อนเลยผ่าน กลับยิ่งตรม
รักระบม เมื่อเธอมา ระอาใจ

มาวันนี้ ฉันเห่าหอน กลอนอกหัก
หอนหารัก อีกสักครั้ง ความหวังใหม่
แต่สำเนียง ยังเศร้า ยังเหงาใจ
จึงเห่าหอน อย่างอาลัย เพราะใจตรม

25 มิถุนายน 2548 10:54 น.

หมา.อกหัก

ยามค่ำคืน ฉันเห่าหอน เป็นกลอนเปล่า
สำเนียงเศร้า เหมือนอกหัก รักสลาย
เปรียบตัวเอง เป็นเหมือนหมา น่าละอาย
รักเปลี่ยนไป ไฉนเรา เฝ้าแต่ตรม

หวนคิดถึง ความหลัง ครั้งแรกรัก
มันช่างหวาน ชื่นนึก ไม่ยักขม
พอนานวัน เลื่อนเลยผ่าน กลับยิ่งตรม
รักระบม เมื่อเธอมา ระอาใจ

มาวันนี้ ฉันเห่าหอน กลอนอกหัก
หอนหารัก อีกสักครั้ง ความหวังใหม่
แต่สำเนียง ยังเศร้า ยังเหงาใจ
จึงเห่าหอน อย่างอาลัย เพราะใจตรม

14 มิถุนายน 2548 19:52 น.

เธอไม่รัก ไม่เป็นไร ฉันไม่ว่า
ขอแค่ได้ พบหน้า เธอเท่านั้น
ขอแค่ได้ มองตา เธอทุกวัน
ขอแค่เจอ เธอในฝัน เท่านั้นพอ

ขอให้เธอ ยิ้มให้ฉัน วันละครั้ง
ขอให้เธอ ทักกันบ้าง แม้ยังท้อ
ขอให้เธอ แบ่งรักให้ ชายที่รอ
ไม่ได้ขอ มากมาย แค่นี้เอง

14 มิถุนายน 2548 19:19 น.

แค่ผู้ชาย จน-จน คนตัวเปล่า
ที่คอยเฝ้า แอบมอง คนของฟ้า
แต่ไม่อาจ ตัดสินใจ จะไขว่ขว้า
เพราะเจียมตน รู้ว่า ไม่คู่ควร

ได้แค่เพียง มองเจ้า ดาวดวงนั้น
ได้แค่ฝัน ถึงเธอ เพ้อกำสรวล
แค่ยิ้มให้ ใจยังหวั่น เจ็บรัญจวน
ไม่คู่ควร ดาวบนฟ้า ข้ารู้ดี

งั้นผู้ชาย จน-จน ชายคนหนึ่ง
ไม่มีสิทธิ์ ให้เธอซึ้ง ถึงใจนี้
ได้แค่เพียง แอบมอง อย่างหมองศรี
ยอมหลบลี้ หนีห่าง ทางของเธอ

ชายคนจน เดินบนดิน กินบนหญ้า
ไม่คู่ควร ดาวบนฟ้า ไม่กล้าเผยอ
เทพเท่านั้น ที่เจ้า ควรเจอะเจอ
กับนางฟ้า อย่างเธอ ถึงคู่ควร