10 พฤศจิกายน 2547 14:45 น.
หญ้าคา
ฉันแค่ผู้ชายธรรมด๊าธรรมดา
รูปร่างหน้าตาก็แบบว่างั้นงั้น
ใช้ชีวิตแบบเรื่อยเปื่อยไปวันวัน
ตามทางฝันของฉันที่สั่งด้วยใจ
มีเพื่อนสนิทมากมากคือเสียงเพลง
คอยปลอบตัวเองเมื่อยามไม่มีใคร
อยากมีคนรักสักคนมาอยู่ข้างกาย
เผื่อไม่เหงาเดียวดายเหมือนในวันนี้
ฉันเป็นคนธรรมด๊าธรรมดา
ฐานะไม่หรูหราอย่างพวกเศรษฐี
ถึงไม่มีอะไรแต่ฉันก็ยังมี - ดี
สิ่งนั้นนะหรือคือใจดวงนี้ ที่พร้อมจะดีได้เสมอไง
ฉันเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา
อาจไม่อยู่ในสายตาเธอก็ได้
แต่ขอบอกว่าเธอไม่รักไม่เป็นไร
แค่ได้รักเธอในใจ ก็เพียงพอ
**********************************************
คนธรรมดา มันอาจมีใจ ไม่ธรรมดาก็เป็นได้น่ะ
10 พฤศจิกายน 2547 13:36 น.
หญ้าคา
ความทุกข์ทน ปนคลุก ความสุขใส
เหมือนของใช้ ที่เราได้ เคยใช้กัน
ของทุกสิ่ง แม้นมีคุณ อยู่อนันต์
แต่ก็มี โทษมหันต์ เหมือนกันเลย
ดั่งความรัก ที่ประจักษ์ อยู่แก่จิต
หากลองคิด ตรึกตรอง ค้นเฉลย
แม้ความรัก ดูเหมือน จะลงเอย
แต่ก็มี ให้เปิดเผย ทั้งเลวดี
อันทุกสิ่ง ในโลก มีสองด้าน
คอยขัดกัน คอยแย้ง คอยแบ่งสี
แยกดำขาว บ่งตัว ชั่วหรือดี
ถึงคุณมี โทษก็เห็น อยู่เช่นกัน
หากจับรัก มาแตก แยกสองฝั่ง
หากสมหวัง รักนี้ มีสีสัน
หากผิดหวัง ความสุข มลายพลัน
ความทุกข์หัน โหมกระหน่ำ ทำช้ำใจ
อยากหนีจาก วัฏจักร รักโลภหลง
อยากจะปลง เปลี่ยนจิต ให้คิดใหม่
อยากจะเห็น พรุ่งนี้ ที่เป็นไป
ได้หัวใจ ปลอดโปร่ง โล่งสักที
ในความคิด อยากให้ ใจสงบ
อยากจะหลบ ผู้คน ในหนนี้
เคยคิดไว้ จะไปบวช ดูสักที
เผื่อจะเป็น วิธี หายวุ่นวาย
คิดจะไป เข้าวัด ยังกลัดกลุ้ม
เพราะเลือดหนุ่ม ยังร้อน ไม่ผ่อนหาย
อยากจะหนี ไปบวช ยังปวดใจ
แล้วนี่ผม จะทำไง ใครบอกที
8 พฤศจิกายน 2547 16:52 น.
หญ้าคา
สุดระกำ ช้ำตรม ระทมจิต
โถชีวิต คนเรา เอาไม่แน่
ขนาดคน ร่วมฝัน รักกันแท้
ยังมาแปร เปลี่ยนไป โถใจคน
ทั้งหวานอม ขมกลืน ฝืนทนยิ้ม
ปั้นหน้าหวาน ปานแม่พิมพ์ ปรายยิ้มหม่น
แสร้งทำเป็น เราแน่ ไม่แคร์คน
สัปดน ในหัวใจ ใคร่แคร์เรา
ในโลกนี้ ล้วนมี ที่เกลียดชอบ
เหมือนคำตอบ บอกกระทู้ รู้ร้อนหนาว
เหมือนมีใคร เป็นเพื่อน คอยเตือนเรา
เหมือนความเหงา เป็นเพื่อน คอยเตือนใจ
ใช้ชีวิต ควรคิด เรื่องผิดถูก
ควรคิดปลูก สร้างมิตร ไม่คิดร้าย
อันศัตรู อย่าคิดสร้าง ควรห่างไกล
ยิ่งสตรี คือเพศภัย ที่ใกล้ตัว
อยากจะหลบ หลีกทาง ห่างสตรี
เหล่าชะนี ที่ร้องเรียก เพรียกหาผัว
แต่จะหนี สักเท่าไหร่ ใจหวั่นกลัว
ก็เมื่อตัว และหัวใจ อยากใกล้นาง
สุดระกำ ช้ำตรม ระทมจิต
เมื่อได้คิด ยิ่งเศร้า เหงาอ้างว้าง
ก็หัวใจ ไม่พร้อม ยอมปล่อยวาง
จึงหาทาง เข้าใกล้ ภัยสตรี
รู้ว่าเจ็บ แต่ก็พร้อม ยอมเจ็บปวด
ถึงหัวใจ ต้องร้าวรวด จะไม่หนี
ฉันจะสู้ ต่อกร กับสตรี
ด้วยหัวใจ ที่มี ขอสู้ตาย
3 พฤศจิกายน 2547 11:03 น.
หญ้าคา
นี่แหละข้อยหนอ คนบ่มีตังค์
ซิเฮ็ดอิยัง ข้อยก็ บ่มีค่า
แนมเบิ่งออก บ่ต้อง เว้าบอกมา
เจ้าเฮ็ดจังซี่ ข้อยก็รู้ว่า ต้องเจียมตน
ข้อยมื้อนี่ เทียมได้ กะหมู๊หมา
บ่มีค่า จักน๊อย ก็ข้อยจ๋น
ข้อยซิเฮ็ด อิยังไป๋ ก็ไร้ผล
ข้อยมันจ๊น ข้อยก็ควร อยู่ส๊วนข้อย
ข้อยฮักเจ้า ล๊ายหลาย ไผกะฮู้
แต่บ่อยู่ ในใจ เจ้าจั๊กน๊อย
ละมื้อนี่ ข้อยคึดว่า ข้อยซีถอย
บ่อยากน๊อย ใจ๋กวั่วนี้ ขอหนีไกล๋
ขอลาก่อน อีหล่า ข้าฮักเจ้า
รักของเฮา ข้อยฮู้ว่า เป็นบ่ได๊
มามื้อนี่ ข้อยก็ ข๋อหลีกไกล
โบกมือลา บ๊ายบาย อ้ายลาก่อน
มาเปลี่ยนแนวกันหน่อยครับ อิ ๆ
เขมรสุรินทร์ แต่งกลอนแบบลาวอีสาน
หากมีอะไรผิดผลาดก็แจ้งมาได้นะครับ
3 พฤศจิกายน 2547 09:19 น.
หญ้าคา
หัวใจหมอง ห้องใจ ไร้คนเช่า
โถโถเรา จะมีวัน เหมือนฝันไหม
ถ้ามีรัก จะประกาศ ไปทั่วไทย
จะกู่ก้อง ร้องระบาย ถ้าได้มี
หากมีรัก หัวใจ คงหายเศร้า
ความเงียบเหงา เศร้าซึม คงหลีกหนี
มีแต่ความ สุขสดชื่น กับเปรมปรี
ถ้าหากมี ความรัก ประจักษ์ใจ
แต่วันนี้ แสนเศร้า เหงายังอยู่
เท่าที่รู้ คือโหยหา รักอยู่ไหน
เหมือนกับคน ขาดน้ำ กลางทะเลทราย
จะโหยหา เท่าไหร่ ก็ไร้ความ
กามเทพ อยู่ไหน ข้าใคร่พบ
อย่าได้หลบ หนีหน้า ข้าขอถาม
ถึงเรื่องรัก ปราถนา ที่ข้าตาม
เมื่อไหร่ข้า จะพบความ รักเสียที
ข้าขอดาว วอนฟ้า ช่วยข้าหน่อย
อย่าปล่อยให้ ใจด้วงน้อย เป็นอย่างนี้
โปรดเถิดท่าน กามเทพ ช่วยข้าที
ให้หัวใจ ดวงนี้ ได้สมใจ
หากแม้นว่า ข้าเกิด มาไร้คู่
ท่านช่วยบอก ให้รู้ จะได้ไหม
แล้วข้าจะ เจียมตน ตลอดไป
จะปิดร้าง หัวใจ ตลอดกาล
มากี่ที กี่ที ก็มีแต่เหงา แต่เหงา
อย่าเพิ่งเบื่อกันน่ะครับ
ก็คนมันเหงาจริง ๆ เนี่ยนะ
หน้าส่วนตัว
1008
