22 พฤศจิกายน 2547 15:39 น.
หงุงหงิง
แม้ไกลห่างกันไปฟากฝั่งฟ้า
ยังโหยหาห่วงหวงดวงจิตมั่น
รอคอยเมฆสวยส่งฟ้าบรรจบกัน
โอบกอดฝันสื่อใจน้องถึงพี่ชาย...
อยู่ทางนั้นเพื่อสานฝันวันข้างหน้า
อาจเหนื่อยล้าอ่อนแรงอย่าแหนงหน่าย
สู้เพื่อแม่พ่อที่รักเถิดพี่ชาย
ตะวันฉายแสงนำกำลังใจ...
อยู่ทางนี้พี่จ๋าอย่ากังวล
ด้วยเหตุผลไม่คิดผิดที่ใคร
เราจากกันทั้งยังรักต้องหักใจ
ต่างเดินไปแต่ใจยังผูกพันธ์...
ที่เงียบหายใช่หมดรักหรือตัดขาด
แต่ขอจากทำใจหายไหวหวั่น
แล้วจะมาเป็นพี่ชายน้องสาวกัน
มาเป็นขวัญชีวีให้พี่ยา...
ขออวยพรคุณพระปกปักษ์พี่
ให้ชีวีที่ดีศรีสดใส
เรื่องทุกข์ขลุกสิ่งเก่าปัดเป่าไป
วันใหม่ๆสิ่งดีๆมีมาแทน...
19 พฤศจิกายน 2547 13:23 น.
หงุงหงิง
พวงเฟื่องฟ้าเรียงช่อปลิวลิ่วแรงลม
สีสดสมชื่นฉ่ำล้ำรั้วไผ่
กุหลาบงามตูมบานคละเคล้าไป
ชูต้นใบเขียวตัดแดงแฝงอารมณ์
...ดอกเฟื่องฟ้าเปรียบเป็นเช่นกับฉัน
...กลีบอ่อนนั้นประดุจไม่สุขสม
...ด้วยบอบบางเกินใครจะเด็ดชม
...จะตรอมช้ำจึงจำอยู่คู่ต้นไป
ดอกกุหลาบหอมหวลชวนใจฝัน
เด็ดมาพลันดมดอมหอมหวานไหว
ครั้นชื่นเชยคุ้นกลิ่นผินกายไกล
แล้วทิ้งไห้ใบปลิดกลีบดอกโรย...
19 พฤศจิกายน 2547 13:13 น.
หงุงหงิง
อาจดูห่างไกลในความรู้สึก
แต่ส่วนลึกฉันคงอยู่เคียงข้าง
ความอ้างว้างหวิวใจอาจเลือนราง
ขอเธอรับรู้บ้างฉันเคียงเธอ...
วันที่เธอเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
โปรดอย่าพ่ายหน่ายไกลให้ใจเผลอ
จงรู้ว่าฉันคนนี้ที่รักเธอ
ยังพร่ำเพ้อละเมอทุกคราไป...
อีกไม่นานหรอกที่รักจะคืนกลับ
ไม่หนีลับห่างตาลาหลบไหน
เป็นกำลังสานฝันทุกวันไป
คอยห่วงใยปลอบจิตชิดอารมณ์...
อยากกู้ร้องก้องฟ้าว่าแสนรัก
จะดูแลป้องปักรักชื่นชม
ขอเพียงเธอรอรับใจภิรมณ์
วันสุขสมสองรักภักดิ์เคียงกัน....
19 พฤศจิกายน 2547 05:17 น.
หงุงหงิง
หนึ่งสิบร้อยพันหมื่น...เช่น..เกล็ดน้ำตา...
หนึ่งดวงใจเดินทางสร้างความหมาย
หนึ่งประกายจรัสจ้าท้าทายฝัน
หนึ่งคนนี้ก้าวไปหมายฝ่าฟัน
หนึ่งรักนั่นมั่นคงไม่คลายคลอน
..........สิบก้าวย่างหน้าไปไม่ท้อถอย
..........สิบยิ้มรอยสดใสไม่เคลิ้มหลอน
..........สิบตอนผ่านเลยลาเช่นละคร
..........สิบร้าวรอนย้อนเหลือแค่เมื่อวาน
ร้อยคำรัก พันคำชื่น หมื่นคำฝัน
ร้อยจำนรรค์ พันระรื่น หมื่นพร่ำหวาน
ร้อยลวงเล่ห์ พันเสแสร้ง หมื่นแต่งอ้าง
ร้อยรักร้าง พันสะอื้น หมื่นโรยลา...
19 พฤศจิกายน 2547 05:13 น.
หงุงหงิง
รัก
ใจสับสนเหว่ว๊าน้ำตาริน
เสียสูญสิ้นวันเวลาที่ว่าหวาน
เหลือแค่รอยความสดใสของวันวาน
ความร้าวราญปวดปร่ามาทักทาย
มีน้ำตาเป็นเพื่อนเยือนเคียงคู่
เคยชื่นชูฟูมฟักรักห่างหาย
ต่อแต่นี้ไม่มีพี่ที่ข้างกาย
รักสลายหายลับไม่กลับคืน
ถึงบัดนี้อยากบอกพี่คนดีว่า
คนึงหาหวลไห้ไม่อาจฝืน
คิดถึงตลอดเวลาทุกวันคืน
มิอาจลืมฝังชิดติดหัวใจ...
หน้าส่วนตัว
820
