29 กุมภาพันธ์ 2547 20:12 น.
ส.ธนฺวนฺตรี
ทุกวันนี้ข่าวคาวแย่งฉาวโฉ่
วัยรุ่นโชว์โทรมสาวราวสืบสาน
เป็นแฟชั่นเชิงใหม่ให้กังวาน
กับเหตุการณ์เห็นชัดปัจจุบัน
สังคมทรามเสื่อมลงคงเรื่อยเรื่อย
ถ้าเราเฉื่อยไม่ช่วยกันสร้างสรรค์
ไม่เป็นหูเป็นตาให้แก่กัน
ปล่อยพวกมันทำจัญไรในสังคม
ภูตะวัน ตะวันรอน
วิกฤตการณ์เช่นนี้จะดีหรือ
หากเราถือนวัตกรรมนำทับถม
สิ่งดีงามความเดิมเสริมกลับจม
กลับมาบ่มสื่อใหม่ให้เลวทราม
อัลมิตรา
วัฒนธรรมตะวันตกกลืนกินชาติ
อารยธรรมประหลาดรวมล้นหลาม
ทั้งเรื่องเซ็กส์เรื่องนู้ดเห็นทุกยาม
หากปล่อยไว้คงไม่งามนะเพื่อนไทย
กระบี่รับใช้
หากก่นลึกก้นบึ้งถึงปัญหา
ชายชั่วช้ากาลีโดยนิสัย
หรือเพราะสื่อสอดแทรกสิ่งแปลกไป
จึงทำให้แหลกเหลวจนเลวลาม
หมึกมรกต
บ้างก็ว่าผลงานนี้มีศิลปะ
ดูจะจะดูยังไงให้เหยียดหยาม
หญิงไทยเดิมนุ่งสไบช่างแสนงาม
ถ้าท้าวความถึงความหลังยังนิยม
กุ้งหนามแดง
นุ่งสไบชายผ้าระย้าย้อย
งดงามพลอยชนใดใคร่สุขสม
หากบัดนี้โลกเปลี่ยนเวียนโสมม
ถอดผ้าข่มอุตริ..ริอวดกาย
อัลมิตรา
มองเนื้อขาวเปลือยเปล่าไม่ปิดปก
มรดกของแม่แส่หาขาย
เงินเจ็ดหลักชักนำยั่วน้ำลาย
ช่างไม่อายขายหน้าประชาชน
ชัยชนะ
ทั้งอวดอ้างว่าเป็นศิลปะ
ของข้าฯจะเผยไปใครก็สน
อันเรือนร่างอล่างแท้แม่นฤมล
แต่ชอบกลจิตผิดวิปริตภูมิ
อัลมิตรา
จึ่งวันนี้มีเรื่องราวล้วนฉาวโฉ่
ทุกเรื่องโชว์กาลกิณีที่ซ่องสุม
หลายเรื่องราวเลวร้ายเรียงรายรุม
ล้วนน่ากลุ้มอัปยศอดสูใจ
ไข่เจียว
ศิลปะที่น่าชมกลับจมปลัก
อยู่กับนักศิลปินที่ถิ่นไหน
แกะทองคำที่ค้ำศิลป์ให้รินไป
เหลือแต่แก่นของจิตใจที่ไม่ควร
เห็นเป็นศิลป์หรือเป็นสารที่วานสื่อ
คนเค้าถือก็ว่ากล่าวเข้าฉนวน
แต่เหมาะสมคมคนไม่ข้นควร
จะเป็นนวลนางโชว์ชะโล้กาย..
พู่กันของหูกวาง
ถึงเลวทรามต่ำช้าอย่าว่าเขา
ทำตัวเราให้ดีมีความหมาย
ถึงดีชั่วสักวันก็ต้องตาย
แค่ร่างกายอวดโชว์อย่าโกรธา
รุ้งสวรรค์
จะติฉินนินทาก็หาไม่
เพียงถามไถ่ความเห็นเน้นปัญหา
ว่าสังคมล้มเหลวเลวลงมา
ตามต้นตอปัญหาคืออะไร
หมึกมรกต
สาวโดนโทรมขมขื่นทุกคืนค่ำ
มันตอกย้ำย้อนยอกบอกวิสัย
เสียชื่อเมืองเรืองรุ่งของกรุงไกร
ใครจะรับผิดชอบตอบหน่อยที
ส.ธันวันตรี
แล้วแต่คนสนใจเพียงไหนนั้น
จะขยันฝึกหัดเรื่องบัดสี
อวดเนื้อหนังมังสายั่วราคี
เป็นเช่นนี้จะไปโทษใครกัน
เห็นฝรั่งมังค่าแก้ผ้าโชว์
เราก็โป๊เลียนแบบอย่างแสบสันต์
เพียงชิ้นน้อยจ้อยลิดที่ปิดกัน
ก็ห่อนกลั้นกามกดหมดสักที
ค้างคาวคืนคอน
คนจะทรามทรามที่ใจใช่ศิลป์สื่อ
อย่ายึดถือว่าศิลป์สิ้นราศี
หากจะหาคนผิดนั้นยังมี
ก็คนที่มีจิตคิดก่อการณ์
การรุมโทรมข่มขืนยืนนอกลู่
มิใช่อยู่ยึดถือสิ่งสื่อสาร
อาจเป็นเพราะพ่อแม่แผ่สันดาน
ห่มปัญหาหลายด้านการเกิดมา
รุ้งสวรรค์
หรืออาจเป็นเห็นงามตามสมัย
จะทำไมหากฉันกระสันต์หา
สิ่งใหม่ใหม่ให้เล็มกันเต็มตา
จะเว้าหน้าผ่าหลังไม่ลังเล
แค่ปิดอกปกปิดเนื้อนิดหน่อย
ไม่ใช่น้อยมองมาจนตาเข
แค่โชว์บ้างบางครั้งใช่ทั้งเพ
แค่ความเท่ห์อวดท้าสายตาคน...
ใบบอนแก้ว
รี่ไปรับเอาคุณค่าตาน้ำข้าว
ของไทยไทยหล่อนไม่เอาเขาไม่สน
เปิดรับแต่สิ่งไร้ค่ามาปะปน
บรรพชนก่นดาหน้าไม่อาย
ของไทยไทยละลดเสียหมดสิ้น
สิ่งมลทินรับมาน่าใจหาย
วัฒนธรรมล้ำค่ากลับมากลาย
เหลือแต่สิ่งเลวร้ายให้ได้ยล
รดา
จะดีชั่วตัวทำคอยย้ำตอก
แสดงออกบอกไปให้ใครสน
จะรักดีทำดีอยู่ที่ตน
ใช่ให้คนกร่นด่าเพื่อสาใจ
ไปโทษสื่อดื้อด้านสันดานหนา
โพนทะนานี่งานข้าข้ายิ่งใหญ่
ทั้งเนื้อหนังมังสาบ้าเข้าไป
ให้เขาได้ติฉินแลนินทา
เจลใส
ว่าเมืองไทยนั้นมีดีที่ข่าว
แลเรื่องฉาวคาวคั่นอันหมดค่า
เดิมเคยงามทุกยามเมื่อข้ามมา
บัดนี้ใยไม่เห็นว่าค่าควรคน
อ้างกันไปอ้างกันมาว่าศิลปะ
เพียงแค่จะได้มาข้าสับสน
เดี๋ยวนี่เราเมายับสัปดน
หลงสื่อจนชาติวอดมอดโสภี
ใยไหม
อันร่างกายคนเราราวดั่งแก้ว
คอยเป็นแนวแนบปิดจิตไม่หนี
หากร่างกายห่อหุ้มคุ้มด้วยดี
กายจิตนี้อยู่ยั่งยังยืนยาว
หากร่างกายเผยลักษณ์สักหนึ่งส่วน
จิตเรรวนรานกลั้วกลัวจะฉาว
แต่ภาพนั้นไร้อาภรณ์กระฉ่อนคาว
ดังแก้วร้าวไร้ค่าไม่น่ามอง
sun strom
แล้วยังนี้ใครเล่าเขาจะสน
ตัวหน้ามลในจิตคิดเกี่ยวข้อง
หรือคิดว่ามีแฟนควงแขนจอง
แล้วไม่ต้องสนใจคนไหนเลย
แต่การทำสิ่งนี้ไม่ดีนะ
ฉันจะบอกจะจะคละเฉลย
หากวันหน้าเจ้ามีลูกนะทรามเชย
ลูกจะเผยหน้าไว้ที่ไหนดี
ผู้หญิงไร้เงา
การเปลือยรูปโฉมวิไลกำไรค้า
แน่นอนพางามลดหมดศักดิ์ศรี
ภาพไร้ผ้าเป็นศิลป์มองสิ้นดี
เห็นจะมีเพียงบุรุษจุดล่อใจ
มโนภาพสานฝันอันลามก
กามวิตกวิปริตจิตวิสัย
เกิดตัณหาแรงร้อนดุจฟอนไฟ
ให้เกิดภัยฉุดคร่าอนาจาร
เลิกเสียเถิดยอดหญิงยิ่งงามเลิศ
ขออย่าเปิดเปล่าร่างสร้างหลักฐาน
ให้คนเขาเห็นของสิ่งต้องการ
เพิ่มสันดานชั่วได้เพราะกายเรา
ขายอะไรขายได้จะไม่ว่า
ภาพไร้ผ้าอย่าขายแสนอายเขา
ไม่ผิดศีลธรรมหาสินค้าเอา
อย่าใจเบาเปลือยร่างทางหากิน
แก้มป่อง
จะขายสื่อซื้อขายอะไรนั้น
พึงตั้งมั่นมุ่งหมายไว้ถวิล
ให้ถูกหูถูกตาเป็นอาจินต์
จะไม่สิ้นสินค้าคอยค่าครอง
หมึกมรกต
อันนี้หรือคือคาดว่าศาสตร์ศิลป์
โลกยลยินสิ้นสดใสไทยสุดหมอง
ปลดเปลื้องผ้าว่าดีที่จักลอง
คนแซ่ซ้องหรือจ้องด่าหน้าไม่อาย
ลองมองดูวัฒนธรรมประจำชาติ
ก่อนอุบาทว์ขลาดเขลาเอาตัวขาย
ยืนด้านหน้าทำท่าทางข้างผู้ชาย
หมดความหมายหญิงไทยใจสุดงาม
เจลใส
เพราะภาพลักษณ์อย่างนี้ที่ไม่ชอบ
หลายคำตอบต่างย่ำย้ำเหยียดหยาม
ศิลปะเสียหายหมดลายงาม
หากปิดตามตัวบ้างก็ยังดี
หากให้เห็นเช่นนี้มีมากมาก
คงสิ้นซากศิลป์ค่าเสื่อมราศี
พึงสงวนนวลนางบ้างคงดี
กว่าสูญสิ้นศักดิ์ศรีที่ไทยเรา..
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
สื่อหรือไรใครรู้ดูสับสน
สันดานคนหรือใจไม่ขลาดเขลา
สื่อยั่วยุอยู่เกลื่อนเหมือนดั่งเงา
อยู่ที่เราจะสื่อคืออะไร
วัฒนธรรมของไทยให้อดสู
สิ่งเชิดชูนั้นมลายหายไปไหน
คุณค่าสวยด้วยชีวิตและจิตใจ
เหนือสิ่งใดกุลสตรีที่ดีงาม
ณ.วันนี้มีอะไรเหลือไว้บ้าง
ภาพทุกอย่างผองชนคนเหยียดหยาม
คุณค่าไทยสดสวยด้วยนิยาม
ไม่เหลืองามที่เคยสร้างมล้างชน.....ฯ
กติกาในการแต่ง ท่านเพียงแต่แต่งให้รับสัมผัสกับคำสุดท้ายของบุคคลที่ แต่งครั้งหลังสุด และเนื้อหาควรจะเป็นไปในทำนองเดียวกัน แล้ว หมึกมรกต จะนำบทกลอนของท่านผูกร้อยไปเรื่อยๆ...
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ...
22 กุมภาพันธ์ 2547 01:28 น.
ส.ธนฺวนฺตรี
๒๔ กุมภาพันธ์ วันศิลปินแห่งชาติ
๏ศิลปะสยามงามบรรเจิดเลิศลอยลิบ
ดั่งเมลืองเมืองทิพย์ทเรศเขตสวรรค์
อ่าอานุภาพตราบอนันตกาลกัลป์
วิเศษวิศาลลือลั่นพรรณราย
๏สังคีตะนิรมิตศิลป์เศกสร้าง
เสนาะสรรพางค์ศิลปะพริ้งเพริศเฉิดฉาย
นาฏกะอมรินทร์รมณีย์แพรวพราย
สยายวิญญาณทิพย์นรปฐพี
๏สถาปัตยกรรมล้ำเลิศแพรวเพริศฟ้า
จรุ่งรัฐวัฒนาเรืองราศรี
ปราสาทแก้วกาญจนาพิพัฒน์รัตนบุรี
อารามโอฬารมณีพิลาศพิไลพรรณ
๏ปฏิมากรแก้วมณีมรกต
งามช้อยชดสูงศักดิ์เสมอสวรรค์
ระเมียรมณฑประดาดาษบุษบัน
นิวัติสวัสดิสรรพ์สถิตย์สถานไทย
๏ทัศนศิลป์ศิลปินประภัทร์
เส้นสายตวัดวิจิตรอภิสมัย
สรรสีลีลากรรณิกาเกริกฟ้าไกล
กนกลายไทยทวีค่าฟุ้งธราดล
๏วรรณศิลป์จินตกวีนิมิต
ถ้อยสารวิศิษฏ์วิเศษศรีกุศล
โคลงฉันท์กลอนกาพย์จรัสหล้านภาดล
เสน่ห์มิ่งมนตร์ตราตรึงตราบนิรันดร์
๏ศิลปะศิลปินศิลปกรรม
เลอเลิศล้ำนำค่าฟ้าไอศวรรค์
สุนทรีย์ศิลปะทิพย์ยงอยู่คู่ขวัญกัลป์
เพื่อเศกสรรค์สร่างโศกโลกยนคร
๏คารวะแก้วไกวัลปัญญาปราชญ์
ศิลปินแห่งชาติประภัสสร
ท่านคือมิ่งมณีแสดงแห่งสยามอมร
เกียรติกระฉ่อนก้องหล้านภาลัยเอย...
ส.ธันวันตรี
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๗
15 กุมภาพันธ์ 2547 17:44 น.
ส.ธนฺวนฺตรี
ฉันกลับมาอีกครั้ง
ด้วยความหวังเต็มหัวใจ
ทุกสิ่งที่สูญไป
จะเริ่มใหม่ไม่หวั่นเกรง
เรื่องร้ายที่กรายผ่าน
เป็นหมอกม่านมาข่มเหง
ปรับเปลี่ยนเป็นเสียงเพลง
มาบรรเลงเป็นกำลัง
เมื่อครั้งเคยพลั้งพลาด
เป็นความขลาดมาครอบบัง
รวบรวมเป็นพลัง
สู่สิ่งหวังถึงฝั่งหมาย
แรงก้าวที่เรากล้า
นำมุ่งหน้าอย่างท้าทาย
กล้าแกร่งแรงใจกาย
ไม่หวั่นไหวภัยเข้ามา
เหงื่อหยดทุกหยดหยาด
ยามมุ่งมาดอย่างแกล่งกล้า
เปรียบเหมือนสายน้ำฟ้า
ที่ไหลบ่าสู่หลักชัย
วันนี้..จึงกลับมา
ยื่นมือคว้าเธอเอาไว้
ก้าวย่างอย่างก้าวไกล
สู่ฝันไฝ่ไปพร้อมกัน
ส.ธันวันตรี
15 ก.พ. 2547
หน้าส่วนตัว
3119
