11 ธันวาคม 2553 10:18 น.
ส.ธนาศิษฏ์
คุณอุดมมาเฝ้าคุณแก้มทุกวันทำให้นายตำรวจหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจ มิหนำซ้ำคุณแก้มยังมีท่าทางแปลก ๆ เธอไม่ยอมคุยกับใครเลยนอกจากคุณอุดม ลักษณะการพูดของเธอก็แปลก ๆ จนทุกคนสงสัย ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องของคุณแก้มหรือแม้แต่เพื่อนฝูงของเธอต่างก็สงสัยกันว่าเธอเป็นอะไรทำไมเธอถึงทำเหมือนกับไม่รู้จักใครนอกจากคุณอุดมคนเดียว
ผึ้งพี่กลุ้มใจมากเลยที่เห็นแก้มเป็นแบบนี้ พี่ไม่รู้จะทำอย่างไรดีเลย หมู่นี้นายอุดมอะไรนั่นก็ไปหาเธอทุกวัน
จริงเหรอคะ เขาไม่มีงานทำหรือไงนะถึงได้ว่างนัก นี่พักนี้เขาก็มาหาผึ้งบ๊อยบ่อย ผึ้งไม่รู้จะทำอย่างไรดีเลยค่ะ
เขามาตอนไหนเหรอ
เดี๋ยวเที่ยง ๆ เขาก็มาแล้วค่ะนั่นไงคะพูดไม่ทันขาดคำเลย
นายตำรวจหนุ่มหันไปมองที่ประตูสำนักงาน เขาเห็นคุณอุดมเดินเปิดประตูเข้ามา เสียงกระดิ่งดังอยู่ตลอดเวลา น้ำผึ้งลุกขึ้นไหว้คุณอุดมและเชิญให้เขานั่งทันที
ไปทานข้าวกับผมเถอะ
คือวันนี้ผึ้งไม่ว่างน่ะค่ะ คือผึ้งมีนัดแล้ว คุณอุดมแสดงท่าทีไม่ค่อยพอใจนัก ชักสีหน้า แววตาของเขาดูขึงขังน่าเกรงขาม เขาจ้องมองนายตำรวจหนุ่มด้วยท่าทางหัวเสีย ทำให้น้ำผึ้งรู้สึกกลัวเขานิด ๆ และก็พูดขึ้น เอ่อ...ไม่ใช่พี่เอกหรอกค่ะ ผึ้งมีนัดกับลูกทัวร์น่ะค่ะ ขอโทษทีนะคะคุณอุดม
งั้นเหรอไม่เป็นไร พี่ไม่รบกวนแล้วละ
น้ำผึ้งถึงกับถอนหายใจทันทีเมื่อเห็นคุณอุดมออกไปนอกสำนักงาน
ผึ้งมีนัดแล้วจริง ๆ เหรอ ผู้หมวดหนุ่มเอ่ยขึ้น
ยังไม่มีหรอกค่ะ เมื่อกี้ต้องโกหกไปก่อนเพราะผึ้งไม่อยากไปกับเขา หมู่นี้เขามักจะพูดอะไรแปลก ๆ อยู่เสมอเลยค่ะ เขาชอบพูดถึงเรื่องประวัติศาสตร์ เรื่องอดีตชาติ เรื่องการกลับชาติมาเกิดอะไรทำนองนี้แหละค่ะ
ก็เขาทำงานด้านนี้นี่ ไม่น่าแปลกใจเลย
ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คือเขามักจะพูดถึงเรื่องการกลับชาติมาเกิดเสียส่วนใหญ่ เรื่องของคนในอดีตชาติ และเรื่องของประวัติศาสตร์ที่เขามักจะแทรกให้ฟังอยู่ตลอดเวลา เขาพูดว่าผึ้งมาเจอกับพี่เอกได้เพราะกำไล 2 วงนั้น
นายตำรวจหนุ่มและน้ำผึ้งยกแขนขึ้นมองไปที่กำไลข้อมือทันที ทั้งคู่แสดงท่าทีแปลกใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรเพราะเขาเองก็เริ่มรู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน
คือเขาว่าผึ้งกับคุณหลวงบดินทร์เคยมอบกำไลให้กันและสัญญากันว่าจะครอง
รักกันทุกชาติ ๆ ไป
ทำไมพี่เอกถึงรู้ล่ะคะ
นิยายออกเยอะแยะ พี่ว่านายนี่ต้องเพี้ยนแน่ ๆ เลย
แต่ผึ้งเชื่อในบางเรื่องที่เขาพูดนะคะ เพราะผึ้งเคยเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็นแต่อย่าหาว่าผึ้งบ้านะคะ คือผึ้งอาจจะตาฝาดไปเองก็ได้ค่ะ บางสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ บางสิ่งที่คนอื่นมิอาจเห็นแต่เรากลับเห็น ทั้งในความฝันก็ดี หรือยามตื่นรู้สติสมประดีก็ตาม ภพภูมิแห่งปางอดีตอาจเดินคู่ขนานกับเราจริง ๆ ก็ได้ จึงทำให้บางทีเราเกิดหลุดมิติเข้าไปหรือบางทีก็สร้างภาพนิมิตให้ชวนติดตาม แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะไม่หลงไปกับปางอดีตของเราอย่างแน่แท้...เธอนึก
นายตำรวจหนุ่มรู้สึกอึ้ง ๆ อยู่เหมือนกันเขาจึงนั่งเล่าเรื่องราวที่เขาเคยเห็นให้เธอฟัง เขาเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าสิ่งที่เธอเห็นจะเหมือนกับที่เขาเห็นหรือเปล่า
นั่นหมายความว่าทุกครั้งที่พี่เอกเห็นเรื่องราวแปลก ๆ ในอดีตจะต้องมีเด็กหัวจุกคอยชี้นำอยู่ตลอดเวลาอย่างนั้นหรือคะแปลกมากเลย ผิดกับผึ้ง ทุกครั้งที่ผึ้งเห็นมันจะวูบไปเองโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าเราได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้น พยายามควบคุมตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้ ผึ้งกลัวการกลับไปเห็นในสิ่งที่ไม่อยากเห็นนั่นจังเลยค่ะ
แสดงว่าที่เราเห็นนั่นก็อาจจะเป็นเรื่องจริงใช่ไหมพี่ว่าเราควรจะไปถวายสังฆทานให้กับเจ้ากรรมนายเวรด้วยกันดีกว่า เพราะถ้าหากเป็นแบบนี้นั่นก็หมายความว่านายอุดมก็คงจะมีเซ้นต์เรื่องนี้เหมือนกัน
นายตำรวจหนุ่มแสดงท่าทางที่หวาดวิตก เขาพาน้ำผึ้งเดินออกจากสำนักงานและไปทานอาหารกลางวันกัน จากนั้นก็พาไปที่วัดแห่งหนึ่งซึ่งกำลังมีงานมหรสพอย่างใหญ่โต ผู้คนหนาแน่นแออัดจนแทบจะไม่ต้องเดิน
วัดนี้ก็แล้วกันนะ นายตำรวจหนุ่มเอ่ย
น้ำผึ้งนั่งพับเพียบกราบพระพร้อมกับนายตำรวจหนุ่มด้วยท่าทางที่สงบ
มาแล้วเหรออาตมารอโยมทั้งสองคนอยู่ พระรูปนั้นพูดขึ้นทำให้ทั้งคู่รู้สึกแปลกใจถึงกับจ้องมองกันและกันทันที
ไม่ต้องสงสัยหรอกโยม เมื่อคืนนี้มีเด็กหัวจุกมาบอกอาตมาว่าพ่อกับแม่จะมาทำบุญ ให้อาตมามารอที่หน้าโบสถ์ พออาตมาเห็นโยมมากับเด็กหัวจุกนั่นอาตมาก็เลยรู้ว่าเป็นโยมทั้งสองคน
พ่อกับแม่หรือคะ น้ำผึ้งทำหน้าสงสัยและหันกลับไปมองนายตำรวจหนุ่ม
อาตมาจะดูดวงให้ บอกวันเดือนปีเกิดของโยมมาสิ อาตมาจะดูให้
น้ำผึ้งและนายตำรวจหนุ่มเขียนวันเดือนปีเกิดใส่กระดาษ นายตำรวจหนุ่มคลานเข้าไปยื่นให้พระรูปนั้นทันที เขาทำท่าแปลกใจแล้วก็หันกับมามองน้ำผึ้งซึ่งนั่งอยู่ใกล้ ๆ
พระรูปนั้นนั่งเขียนอะไรใส่กระดาษอยู่ครู่หนึ่งก็เงยหน้าขึ้น
อาตมารู้แล้วละ โยมผู้หญิงและโยมผู้ชายมีดวงต่อกัน ดวงทั้งคู่เป็นคู่กันมาตั้งหลายภพหลายชาติ ทั้งที่ไม่ถูกกันลี่รักกัน มีสัญญาต่อกันให้ตามกันมาอยู่ด้วยกันทุกชาติ ๆ ไป แต่ดวงทั้งคู่ตอนนี้กรรมกำลังตามมาจากชาติภพที่แล้ว ต่อให้โยมหลีกเลี่ยงอย่างไรก็คงหนีไม่พ้น จงทำบุญให้ลูกของโยมในอดีตชาติเพื่อเสริมบารมีให้กับลูกของโยม เขาจะได้ช่วยเหลือโยมได้
หลวงพ่อครับ ผมมีเรื่องสงสัยว่าไอ้สิ่งที่ผมเห็นในความฝันซึ่งมีเด็กหัวจุกที่หลวงพ่อเห็นพาไปนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ครับ
สุดแล้วแต่โยมจะเชื่อนะโยม อาตมาจะไม่ฝืนลิขิตชะตาใคร ถ้าหากโยมสองคนอยากรู้ก็ลางานมาสักอาทิตย์หนึ่งเพื่อมาเข้าพิธีตัดกรรมที่วัดนะ อาตมาจะให้โยมทั้งสองคนเข้าไปนั่งในวงล้อมสายสิญจ์และจะมีการสวดพานยักษ์กัน หากโยมมีดวงในอดีต หรือเจ้ากรรมนายเวรต้องการให้เห็นโยมก็อาจจะจะผ่านมิตินั้นเข้าไปรู้เรื่องราวต่าง ๆ ได้ แต่ก่อนอื่นโยมต้องไม่ลืมที่จะเรียกลูกของโยมให้นำพาโยมไปด้วย เด็กคนนี้เขารอที่จะมาเกิดกับพ่อกับแม่ของตัวเองมานานมากแล้ว อย่าปล่อยให้เขาต้องรอนาน มนุษย์เรากว่าจะได้เกิดก็แสนยากลำบากนัก ต้องมีเวรต่อกัน หรืออาจจะรอมาเกิดกับพ่อแม่ของตัวเองเป็นร้อย ๆ ปีก็เป็นได้ ร้อยปีของโลกมนุษย์ไม่นานเท่ากับร้อยปีของภพภูมิของดวงจิตดวงวิญญาณหรอกนะโยม คิดไตร่ตรองดี ๆ เดือนหน้ามีพิธีตัดกรรมที่นี่ หากโยมพบในสิ่งที่เขาต้องการให้เจอ คงไม่ใช่แค่โยมคนเดียวก็ได้ที่ต้องเข้าพิธีนี้... ตอนนี้คนรักของโยมกำลังแย่ สายใยที่ผูกจิตเข้าด้วยกัน คำมั่นสัญญา คำสาบานที่เคยให้กันทำให้เธอต้องทนทุกขเวทนาอยู่บนเตียง รอความช่วยเหลือจากคนที่ร่วมเกิดและร่วมกรรมกันในภพภูมิเดียวกัน
หมายความว่าอย่างไรครับ
ก็ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นกำลังอยู่ในพะวังของอดีตกับปัจจุบัน เธอแยกไม่ออกว่าอันไหนคือจริงไม่จริง เธอจะจำได้เพียงคนรักของเธอและคนที่ช่วยชีวิตเท่านั้น ถ้าโยมไม่ปล่อยให้เธออยู่กับคู่ของเธอโยมก็อาจจะสร้างบาปให้กับเขาเพราะโยมไม่ใช่คู่กับเขาแล้ว เพียงแต่มีคำสัญญาร่วมกันใต้ร่มเงาจันทร์ที่สาดส่องนั้น
อะไรนะคะไม่ใช่คู่ อย่าบอกนะว่าหมอนั่นคือ นายตำรวจหนุ่มและน้ำผึ้งหันไปมองเสียงผู้หญิงที่พูดทันที เขารู้สึกตกใจมากที่เห็นคุณสร้อยแม่ของคุณแก้มมานั่งอยู่ใกล้ ๆ นายอุดมบอกว่าเธอละเลยลูกสาวของฉัน ฉันก็เลยขับรถตามเธอมาขอบใจนะที่ทำให้ฉันรู้ว่าหมอนั่นเป็นคู่แท้ของลูกสาวฉัน!!!! คุณสร้อยแม่ของคุณแก้มพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน จากนั้นก็หันไปกราบพระรูปนั้นทันที หลวงพ่อคะ จะทำอย่างไรดีคะ ลูกสาวฉัน
ปล่อยเธอไปก่อนเถอะโยม อีกไม่นานถ้าหากสองคนนี้ทำสำเร็จ เธอจะกลับมาเป็นปกติและอยู่กับคู่ของเธอ โยมต้องทำใจเพราะเธอไม่ได้ป่วยเพียงแต่เธอกำลังใช้หนี้เวรที่เธอก่อไว้ในชาติที่แล้วอยู่เท่านั้นเอง เธอกำลังแบกภาระของคู่รักเธอที่ทำกรรมเอาไว้ในชาติที่แล้ว เนื่องจากเธอสัญญาว่าเธอจะตามใช้หนี้เวรหนี้กรรมให้กับเขา
คุณสร้อยแม่ของคุณแก้มกราบลาหลวงพ่อ ลาละค่ะ เป็นพระไม่อยู่ส่วนพระ ยุ่งทางโลก! ศาสนาที่เสื่อมก็เพราะมีพระจุ่นจ้านแบบนี้แหละ คุณสร้อยเปรยก่อนที่จะลงบันไดไป เธอหันกลับมามองหน้าทั้งคู่และพูดขึ้น ต่อไปนี้เธอไม่ต้องไปยุ่งกับลูกสาวฉันอีก เพราะถ้าเธอไปลูกสาวฉันอาจจะตาย อย่ามาจองเวรจองกรรมกันอีกเลย ลูกฉันจะได้ฟื้นคืนสติ คุณสร้อยพูดด้วยท่าทีโมโห หลวงพ่อนั่งส่ายหน้าเบา ๆ สายตาของ่านมองคุณสร้อยด้วยความเวทนา
นายตำรวจหนุ่มร่วมกันถวายสังฆทานจากนั้นก็กรวดน้ำส่งไปให้กับลูกชายของตัวเองในอดีตชาติ ให้กับเวรกรรมที่สร้างขึ้นด้วยกันมา ให้กับเจ้ากรรมนายเวรและสัพสัตว์ทั้งหลายที่ร่วมเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทันที
ลูกจ๊ะแม่ไม่รู้ว่าลูกชื่ออะไรแต่บุญกุศลทั้งหมดที่แม่มีอยู่นี้แม่อุทิศให้กับลูกและเจ้ากรรมนายเวร น้ำผึ้งพูดขึ้นพร้อมกับรินน้ำลงบนใบโพธิ์โดยมีมือของนายตำรวจหนุ่มจับมือของเธอไว้แน่น จากนั้นนายตำรวจหนุ่มก็กลับไปลาพระรูปนั้นบนโบสถ์และรีบกลับทันที
พี่เอกเชื่อเรื่องนี้ด้วยเหรอคะ
ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ควรลบหลู่ไม่ใช่เหรอเราก็ทำ ๆ ไว้บ้างก็ดีนะ อยู่อย่างป้าสร้อยสิ ท่านยังเชื่อสนิทใจเลย เราก็ลอง ๆ เชื่อดูบ้างก็ได้นี่นา
นายตำรวจหนุ่มพูดไปขับรถไป เขามาส่งเธอที่สำนักงาน เมื่อเธอลงจากรถเธอก็ต้องผงะเมื่อเห็นคุณอุดมยืนอยู่หน้าสำนักงาน
ผึ้งมาแล้วเหรอ ฉันห้ามเขาแล้วแต่เขาไม่ฟังเขาบอกว่าจะมารอเธออยู่แบบนี้จนกว่าเธอจะกลับมา
ส้มพูดขึ้นจากนั้นก็ดึงแขนเธอออกไปคุยห่าง ๆ ทำให้นายตำรวจหนุ่มต้องลงมาจากรถเพื่อห้ามไม่ให้คุณอุดมเดินตามเธอไป
นี่อะไรน่ะ
รอยปาน
นายตำรวจหนุ่มถึงกับตกใจเมื่อเห็นรอยปานดำของคุณอุดม เขารู้สึกเหมือนเคยเห็นรอยปานนี้ที่ไหนสักแห่งแต่ก็นึกไม่ออก เขาจำได้ว่ามันคับคล้ายคับคลาอย่างไรชอบกล
คุณสงสัยอะไรเหรอ
คือ...รอยปานของคุณเหมือนรอยแผลเป็นน่ะสิ
นายตำรวจหนุ่มพูดขึ้น น้ำผึ้งเดินเข้ามาพร้อมกับส้มและก็เปิดประตูสำนักงานทันที นายตำรวจหนุ่มเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาและก็พูดคุยกับคุณอุดมราวกับคนสนิท เขาพูดด้วยท่าทางที่สบายใจ คุณอุดมเล่าเรื่องที่เขาเห็นให้กับนายตำรวจหนุ่มฟังแล้วหันไปมองน้ำผึ้งอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งผึ้งเดินไปทางด้านหลังของสำนักงาน
ตาคุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ส้มพูดขึ้นพร้อมกับยกน้ำส้มและขนมหวานมาวางไว้ที่โต๊ะ
ปะเปล่าครับ คือผม
อ๋อน้ำผึ้งน่ะเหรอคะ กลับไปแล้วค่ะ คือเธอกลับไปได้สักพักหนึ่งแล้วค่ะ
ผมไม่เห็นเธอเดินออกทางประตูเลยนี่ครับ
นี่คุณไม่เห็นเหรอ เธอเพิ่งเดินออกไปเมื่อครู่ใหญ่ ๆ นี่เอง ใช่ไหมคะพี่สุเมธ
เอ่อไม่ทราบเหมือนกันครับ เพราะผมก็ไม่เห็นเหมือนกัน
นายตำรวจหนุ่มรู้สึกแปลกใจเพราะไม่คิดว่าคุณอุดมอาจจะทราบเรื่องที่เขาไปหาพระมา และสิ่งที่เขาเห็นอาจเป็นได้ นอกจากนี้คุณอุดมคนนี้ก็อาจเห็นเช่นกันกับเรา เขาเงยหน้าไปเห็นเด็กหัวจุกยืนหัวเราะอยู่บนระเบียงด้านบนของสำนักงาน สีหน้าของเขาซีดเผือดอีกครั้ง ใจสั่นระรัว ...นี่เรายังไม่ชินอีกเหรอ...เขานึก
แวบหนึ่งในสำนึกเกิดภาพนิมิตขึ้นมา เขาเห็นภาพของใครบางคนกำลังต่อสู้กัน แล้วฝรั่งในชุดโบราณเข้ามาห้าม
อย่าทะเลาะกัน มีอะไรคุยกันได้นี่ นายฝรั่งคนนั้นพูดขึ้น เสียงดาบกระทบกัน นายฝรั่งเข้าไปยื้อแขนของคุณหลวงอุดมศักดิ์มนตรี ขณะนั้นคุณหลวงบดินทร์นฤนาถตรงดิ่งเข้ามาพร้อมดาบ นายฝรั่งเอาตัวบังคุณหลวงอุดมฯไว้
ฉับ...เสียงดาบที่คุณหลวงบดินร์นฤนาถยั้งมือนั้นฟันฉับเข้าที่แขน ไม่ต้องตกใจนะ แค่ถาก ๆ รักษาเดี๋ยวก็หาย นายฝรั่งคนนั้นเอ่ยขึ้น เสียงดาบกระทบพื้น คุณหลวงบดินทร์ฯปักดาบนั้นไว้
ผู้หญิงคนหนึ่งตรงลี่เข้ามา ตบหน้าเขาดังฉาด คุณพี่ผิดคำสาบบาน...!!! ไหนคุณพี่ว่าจะไม่ยุ่งกับเขาแล้วไงคะ นี่อะไรกัน! แล้วถ้าซานเออเป็นอะไรไปคุณพี่รับผิดชอบไหวมั๊ย? เธอตะโกนดังลั่น หญิงสาวคนนั้นสวมชุดไทยโบราณ ผิวขาวผ่อง สวมกำไลทั้งข้อมือและข้อเท้า น้ำตาของเธอไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้าง คุณพี่ลืมคำสาบานที่ให้ไว้ น้องขอกลับไปรับใช้เบื้องพระยุคล เสียงเธอลั่นวาจาหนักแน่น เธอเดินเลาะกำแพงวัดออกไปอย่างรีบเร่งพร้อมกับแม่นมและบ่าวที่ติดตามมาด้วย
ภาพต่าง ๆ ในความทรงจำนั้นเลือนรางหายไปช้า ๆ นายตำรวจหนุ่มสะบัดหน้าสองครั้ง เขามองคุณอุดมแล้วไม่ค่อยสบายใจ ...ทำไมรอยปานนั่น...เขานึก
11
หน้าส่วนตัว
1256
