11 เมษายน 2550 05:14 น.
ส.ญาณเมธี
จตุ----รายิสัจไซร้ บ่จินต์
คาม--เทพเทวาสิ้น กราบไหว้
ราว---ลืมพุทธะยิน หมดเฮย
เทพ--สถานเทวาไท้ ยกให้ เหนือธรรม๚ะ๛
โอ้ว่า อนิจจา มนุษย์โลก
ใยจึงโลภ โมหันธ์ อันธหนา
ตั้งแต่งองค์ เทพารักษ์ เฝ้าทวารา
เป็นถึงว่า องค์เทพไท้ จอมราชันย์
ปรกปลุกเสก สิ้นไร้ พุทธภาวะ
หมดสิ้น"พระ" ทั้ง"โยม" โอ้โมหันธ์
เปิดบูชา "แปลว่าขาย" ร้ายพอกัน
เอาถึงขั้น เหยียบกันตาย ไม่ไปดี
ว่าศักดิ์สิทธิ์ สักนิด ก็บ่แจ้ง
บ่สำแดง ฤทธี ปาฎิหาริย์
ใยจึงได้ ทอดทิ้งข้า อันธกาล
ให้พวกพาล เหยียบคน จนตายเอา
โอ้กูหนอ กูนี่ฤา คือมนุษย์
วิเศษสุด ประเสริฐ เลิศกว่าเขา
มีปัญญา เลิศล้ำ คิดนึกเดา
มั่ว ๆ เอา ก็ กราบไหว้ เอาห้อยคอ
โถ่หนอโถ่หนอเราใยบ่คิด
โยนิโสซักนิดก็จักเห็น
ว่าอันใด ควรมิควร จะไม่เป็น
เหมือนดั่งเช่น คนโง่ ผู้งมงาย
ว่า "ปัญญา" แรงเหลือนัก ดับ"สังสาร"
แต่สันดาน "ศรัทธา" กลับ ร้ายฉิบหาย
เอาถึงขั้น ดับ "สังขาร" ชีพวางวาย
โอ้มันร้าย แรงนรก หมดท่ากัน!!!
ส.ญาณเมธี
๑๑ เมษายน ๒๕๔๙
หน้าส่วนตัว
1170
