24 มีนาคม 2546 07:52 น.
ส้มเช้ง
ชื่อนามสกุลแปลกๆ
>>
>>
>> เคยเจอผู้ชาย ชื่อ แขน ไม่รู้แปลกหรือเปล่า
>>
>> คุณนี้ชื่อไม่แปลกแต่แปลกตรงนามสกุล
>> เขารับปริญญาต่อจากเรา สายใจ เกาะมหาสนุก
>>
>> สมศักดิ์ หวังกระแทกคาง
>> มีคนข้างบ้านชื่อ นางสาวขี้หมา หล่ะ
>>เห็นชื่อนี้ในทะเบียนบ้านเค้าเลย
>>
>> เคยมีเพื่อนร่วมห้องชื่อว่า นิ้งนิ้ง อ่ะ
>> อาจารย์ถามแล้วถามอีกว่าชื่อนี้จริงเหรอ
>> ส่วนอีกคนนามสกุลประหลาดว่า จู๋ยืนยง
>> คุณผู้หญิงกล้าแต่งงานกับเขาไหมล่ะ
>>
>> เคยมีเพื่อนรุ่นพี่ชื่อ กันภัย สูญสิ้นภัย
>>
>> มีลูกค้าที่ทำงานเราคนนึงชื่อว่า ท้ายรถ ( ชาย )
>>
>> และอีกคนนามสกุล จู๋กระจ่าง ( ชาย ) เวลาเค้ามาจ่ายค่างวด
>> พนักงานคนไหนที่ทำหน้าที่ออกใบเส็จต้องกลั้นหัวเราะแทบสิ้นลม
>>
>> คนไข้คนนึงชื่อ นางสาว กันลืม
>> กับอีกคน นามสกุล ชอบนอนหงาย
>>
>> รุ่นน้องสมัยประถม ชื่อ สุดสวย
>>โชคดีหน่อยที่เค้าค่อนข้างสวยน่ะนะ
>> อีกคนเรียนคณะเดียวกัน นามสกุล "หนึ่งในยุทธจักร"
>>
>> รรรรรร อ่านว่า ระ-รัน-รอน คิดได้ไงเนี่ย
>>ได้ยินว่าเป็นฝาแฝดด้วยมั้ง
>> อีกคน ระ-รอน-รัน
>>
>>
>> ที่ทำงานมีคนนึงชื่อ ชัดเจน เค๊าจะมีหน้าที่คอยรับแฟกซ์
>> พอลูกค้าแฟกซ์มา ลูกค้าจะต้องโทรสอบถามว่า
>> "ได้รับแฟกซ์ยังค๊า...ชัดมั๊ยค๊า...ไม่ทราบใครรับสายค๊า.."
>> >>
>> "ค่า..ใครรับสายค่ะ"
>>
>> "รู้แล้วค่าว่าชัด แล้วใครรับสายค่ะ..."
>> ....อย่างงี้ประจำ
>>
>> มีอีกคนชื่อ ยินดี
>> เจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน
>> ยินดีค่ะ..อ๋อ..ยินดีค่ะ....!
>>
>> ลูกศิษย์ของป้าของหนูดีเขาเป็นผู้ชายนามสกุล จ้องผสมพันธุ์
>> กับกางมุ้งคอย
>> เป็นผู้ชายค่ะ มีจริง ๆ น่ะค่ะ เป็นคนจังหวัดเพชรบุรีค่ะ
>>
>>
>> เคยมีเพื่อนชื่อ ชะรอยจุติมา เรียน วารสาร ธรรมศาสตร์
>> ส่วนอีกคนเล่าว่าเขามีเพื่อนชื่อ นส. แลคโตเย่น
>> ชื่อจริง หมอสูติ ตั้งให้ เรียนที่ มช.
>>
>> อึม ๆ มีเพื่อนชื่อ สงคราม กะ สันติสุข
>> อะ...สองคนนี้ก็เป็นเพื่อนกันด้วย...
>>
>> มาอีกรอบชื่อเพื่อนคนละห้องตอนม.ปลาย
>> ชื่อ นักรบ นามสกุล ชนะราวี
>> น้องชื่อ สงคราม ชนะราวี
>>
>> เพื่อนเก่าสมัยมัธยมต้น ชื่อคำรน นามสกุล กระจับเผือก
>> คำรน กระจับเผือก
>>
>> คนที่ผมเห็นแล้วอึ้ง ต้องลองไปอ่านปกในของอัลบั้ม นายเอ้
>> กับเรื่องราวในกรุงเทพ
>> ของร่องเสียงลำใยครับ... ชื่อนาย อสุระจิ พุ่งโชติ
>> เคยไปถามพี่ฮาร์ทว่า
>> ชื่อคนเหรอพี่.....
>> พี่ฮาร์ทแค่หัวเราะ หึ หึ หึ แล้วไม่ตอบอะไร ฮ่าๆๆ
>> ใครเจอก็ลองถามไถ่กันเอาเองนะครับ...
>>
>> ดร. บุญกึ่งพุทธกาล เคยสอนอยู่ที่ ม.พายัพ เชียงใหม่
>>
>> นายอำนวย ป๊อกแป๊ก สอบได้ที่ 1 ด้วยล่ะ ชื่อติดบอร์ดหรา
>> แล้วก็มีคนนามสกุล หงษ์สามสิบเจ็ด
>> มีคนมือบอนไปเติมวงเล็บไว้ข้างหลังนามสกุลเค้าด้วย
>> เป็น หงษ์สามสิบเจ็ด(ตัว)
>>
>> นายชายไทย รักษาชาติ
>> นางสาวสายชม ---- ที่มาของชื่อ พ่อชื่อสมชาย (จริงๆนะ)
>>
>> นายสืบสกุล จนสันเทียะ
>> แล้วก็มีนามสกุลประเภท -------------
>> กางมุ้งรอ ตุ้ยตามพันธุ์ สืบพันธุ์ดี โคกงามดี---
>>อะไรเทือกนี้แหละ
>> (ที่บ้านทำกิจการ มีทะเบียนลูกค้าชื่อนามสกุลแปลกๆเยอะเลย)
>>
>> ลูกคนขับรถ ชื่อจริง สมศักดิ์ ชื่อเล่น สมบูรณ์
>>
>> อีกคนนึง มีแต่ลูกชาย 4 คน พอได้ลูกสาวดีใจ
>> จะตั้งชื่อลูกว่า โล่งฟ้า (เกิดตอนฟ้าใสน่ะ) แต่แม่เด็กไม่ยอม
>> ให้เปลี่ยนเป็นชื่อจริง แจ๋วฟ้า ชื่อเล่น แจ๋ว
>>
>> ฬีฬา อ่านว่า ลีลา
>>
>> เคยได้ยินเด็กผู้หญิงชื่อ "คิดถึงเสมอ" ครับ ไม่แปลกมาก
>> แต่เพราะดี
>>
>> เพื่อนเป็นคนอินเดียค่ะ ชื่อว่า น.ส.รูห สระอี ค่ะ
>> จะเรียกทีคิดหนักเลยค่ะเลยต้องตั้งชื่อให้ใหม่ค่ะ
>> เพื่อนคนไทยจะได้เรียกสบายปาก..เหอะๆๆๆ
>>
>>
>> เพื่อนสมัยเรียน มอหกครับ ชื่อ นุชหนุ่ย (อันนี้ชื่อจริงๆ
>> ครับแทบไม่น่าเชื่อ แต่มันก็จริง
>> เพราะลงในบัตรประชาชนชัดเจน)
>>
>>
>> นามสกุล"เจ็ดพี่น้องร่วมใจ" เคยได้ยินเหมือนกันเป็นเด็ก
>> ม.เกษตร.........
>> แล้วมีอีกนามสกุลหนึ่ง แปลกดี "ชิ้นงูเหลือม"
>> สงสัยจะได้เจอคนที่นามสกุล
>> "ปราบงูเหลือม"เข้า
>> เลยกลายเป็นชิ้นงูเหลือม สองคนนี้เขาทำงานที่เดียวกันด้วยนะ
>>
>>
>> อันนี้ไม่แปลกนะแต่ขำไม่รู้คนอื่นจะขำป่าว
>> คือมีเพื่อนคณะเดียวกัน สองคน ชื่อเรียงต่อกัน
>>เวลาเช็คชื่อจะฮา มาก
>> นายสมพล วงษ์คนดี (มาครับ)> นายสมยศ ดีกว่า มาครับ
>>
>> มีเพื่อนชื่อ "นนนนน" อ่านว่า นน-นะ-นน
>> อีกคนนามสกุล "มะกรูดอินทร์"
>> ผมชอบนามสกุล "ถนัดใช้ปืน" ฟังแล้วนึกถึงคนที่นามสกุล
>> "เก่งระดมยิง"
>> น่ะ
>> มีรุ่นพี่อีกคน ชื่อ "ดาวประกายรายฟ้า" ด้วยล่ะ
>>
>> ลูกชายเพื่อน ชื่อ ภคว (ภะ-คะ-วะ)
>>ฟังแล้วสงสารเด็กไม่รู้ตั้งไปได้ไง
>>
>> ส่วนน้องสาวเคยตั้งใจจะให้ลูกชื่อ "ปราบอาชญา" ชื่อเล่น
>> "แม็กนั่ม"
>> เนื่องจากแฟนเก่าเป็นนายร้อย
>>
>> ส่วนพี่สาวพวกเราพร้อมใจจะตั้งให้ว่า "ฟ้ามิอาจกั้น" ชื่อเล่น
>> "ลอดช่อง"
>> เนื่องจากแฟนเก่า พ่อกับแม่ขัดขวางความรัก
>>
>> ลูกพี่ลูกน้อง ตอนแรกเกิด ชื่อเด็กชายแย้น้อย คับ เหอเหอ
>> เห็นจากสูติบัตรน่ะนะ
>>
>> อีกชื่อที่ชอบคือรุ่นพี่ ชื่อโชว์เดียร์
>>เพราะป๊ะป๋าเค้าชื่อโชว์คับ
>> เลยได้ชื่อว่า เป็นที่รักของโชว์ คนนี้มีน้องชื่อโชว์ด้าคับ
>>
>> แล้วก้อพ่อผมเอง ชื่อเล่นชื่อฮีโร่คับ เด็กๆ ผมโดนล้อประจำ
>> ฮีโร่มัยซินออยเม้นเด้อ เหอเหอ
>> อา น้องชายพ่อเลยได้แถมมา ชื่อเล่นว่าฮีร่าคับ
>>
>> อีกชื่อ ป้าผมเอง เค้าชื่อนาเย็นคับ
>> ไม่เคยถามความหมายหรือที่มาแฮะ
>>
>> มีเพื่อนคนนึงชื่อ "เหมือนพ่อ"ส่วนน้องชายชื่อ "เหมือนพี่
>>
>> เพื่อนประถม สองคนพี่น้อง คนพี่ ชื่อ ยอดขุนพล คนน้อง ชื่อ
>>ผจญศึก
>> คนพี่นี่ หน้าตาเหมือนคนเป็นเอ๋อ เรียนห้องเดียวกัน
>> แต่ทำไมคนน้องหล่อมากก็ไม่รู้ เวลาเล่าให้ใครฟัง ขำกลิ้งเลย
>>
>> พี่ที่ทำงานบอกว่าน้องที่ทำงานเก่าชื่อ สองโลเจ็ด
>>ตอนเกิดมาหนัก
>> 2โล7ขีด
>>
>> เคยมีเพื่อนชื่อ "เซ็ง"
>>
>> เพื่อนอีกคนนึงชื่อ "ใกล้รุ่ง สมสู่" ......
>> ความหมายมันอาจจะลึกซึ้งไปบ้างแปลกันเอาเองนะคะ
>>
>> มาอีกรอบหนึ่ง พอ.การุณ เกงระดมยิง รู้จักหรือคุ้น ๆ กันไม๊
>>ตอนเด็ก ๆ
>> นี่พ่อเล่าให้ฟังว่า เจ้านายพ่อเค้า "เจาะเกราะ"
>>น่ะเป็นลูกคนจีน
>> มีความเชื่อกันว่าถ้าลูกชื่อพิลึก ๆ
>> แล้วจะได้มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน มีเมียเป็นฝรั่งด้วยนะ
>> คิดไปคิดมาน้องชายเราก็ชื่อแปลกเหมือนกัน "พันชั่ง"
>> แต่เวลาอาจารย์เรียกชอบเรียก***ร้อยกิโล
>> น่าสงสารพ่อเค้ามีความเชื่อคล้าย ๆกับของพ่อแม่เจ้านายเค้ามั้ง
>> โชคดีที่ไม่เอามาตั้งชื่อเรา
>>
>> ลูกคนโตของรุ่นพี่ชื่อ คล้ายย่า
>>พอมีคนที่สองก็กลัวแม่ตัวน้อยใจ
>> เลยตั้งว่า เหมือนม่า
>>
>> แม่ของคนงานที่บ้านมีพี่น้องสี่คน เช้า สาย บ่าย เย็น
>> ตายหมดแล้ว เหลือน้าบ่ายคนเดียว
>>
>> แบบว่า เพื่อนที่ห้องอ่ะค่ะ
>> ชื่อ เรียง ตอนแรกนู๋ก้อแบบ เรียง... เรียงอะไรอ่ะ...
>>มาจากคำว่าอะไร
>> พอไปถามเจ้าตัวถึงได้รู้ว่ามาจาก เรียงเบอร์
>> ส่วนพี่สาวเค้าชื่อ ล็อตเตอรี่อ่ะค่ะ
>>
>>
>> เรามีเพื่อนตอนประถม ชื่อ ต้องการ เขามีน้องชายชื่อตามการ
>> ส่วน ตาช้างน้อย รุ่นน้องโต๊ะเราเอง (รัฐศาสตร์ ธรรมศาสตร์)
>> เพิ่งทราบจากกระทู้ว่าตอนนี้เป็นประธานชมรมเชียร์ละ
>> ถ้าช้างน้อยเข้ามา ฝากชม หลีดสวยมากปีนี้ อิอิ
>>
>>
>> ช้างน้อยมีพี่ชื่อ พี่ช้างต้น(เศรษฐศาสตร์ จุฬาฯ) พี่ช้างพลาย
>>(วิศวะ
>> เกษตรฯ)
>> พวกเราเคยอำเพื่อนที่ซื่อมากคนหนึ่งว่า
>> "เฮ้ยช้างน้อยมีน้องสาวชื่อช้างพังนะแก"
>> ......เพื่อนคนนั้นเชื่ออีก (แต่จริงๆไม่มีนะจ๊ะ)
>>
>> พอมาเรียนที่นี่ เจอเพื่อนชื่อ โกปิ๊ เป็นผู้ชาย ชาว ภูฐาน
>> ส่วนตัวเราเองชื่อ เดือนสิบ น้องชายชื่อปกป้อง อิอิ
>>แปลกบ้างไหมนะ
>>
>> อันนี้เรื่องจริง ตอนเด็ก เด็ก มีเพื่อนไม่ได้ใช้นามสกุล
>>แต่ใช้แซ่
>> ซึ่งเป็นแซ่ที่ผมไม่เคยเจอ
>> และคงจะไม่ได้เจออีกแล้ว
>> เพราะเปลี่ยนเป็นนามสกุลแล้ว(จากที่ทราบล่าสุด)
>> อ้อ ! มัน" แซ่ปิ๊" ครับ
>> เพื่อน เพื่อนเรียก***ปิ๊ ***ปิ๊ ฮามาก
>> มันบอกว่าพ่อมันไม่ยอมเปลี่ยนนามสกุล
>>
>>
>>หรือถ้าจะเปลี่ยนก็เหมือนกับชาวจีนส่วนใหญ่ที่มักเอาแซ่เดิมมาไว้ข้างหน้า
>> และอาจจะตามด้วยความหมายอื่น อื่น หรือตามด้วยอาชีพของครอบครัว
>> อันนี้มันเล่าเองว่า พ่อมันบอกว่าเปลี่ยนเป็นนามสกุลก็ได้
>> แล้วทีนี้บ้านมันขายพวกเครื่องจักรเก่า เก่า พ่อมันจะตั้งเป็น
>>"
>> ปิ๊เชี่ยวชาญกล"
>> ตั้งแต่นั้นไม่มีใครในบ้านเรียกร้องจะเปลี่ยนนามสกุลอีกเลย
>>
>> มีคุณป้าอยู่คนนึงนามสกุล โดนอม อ่านว่า โด-นอม นะ อิอิอิ
>>
>> ว่าจะไม่postเข้ามาแล้วนะ(กลัวเพื่อนมาอ่านเจอ) แต่ขอซะหน่อย
>> เพื่อนเราชื่อ ดาลัดดาว
>> ชื่อเล่นจริงๆ ชื่อฝน ชื่อเล่น(แบบเล่นๆ) ชื่อ ด๊าวดาว
>>
>> อีกคนเพื่อนสมัยมหาลัย ชื่อ ตะเกียบ ลำบากเพื่อนๆ
>> ตอนถูกรับน้อง(ว๊าก)จริงๆเลย
>> ต้องกลั้นหัวเราะแทบตาย
>> อีกคนเป็นรุ่นน้องที่คณะนามสกุล "กล้วยหอม" ล่ะ
>>
>> ชื่อลูกค้าบริษัทเรา ชื่อ นาย:-) นามสกุล มันยังเล็ก
>>(มีอยู่จริง)
>> อีกคนชื่อ นายหนุ่มบ้านนา นามสกุล บาดตาสาว
>> ขออีกคน ชื่อนายปิ้งไก่ (ชื่อเล่น)
>>
>> เพื่อนผมชื่อ แสน นามสกุล สระใจ
>> เรียกรวมๆแล้วฮาดีว่ะ
>>
>> มีอ่ะ นามสกุล "บัวคุณสวยจริงนะ"
>>
>> เพื่อนสมัยประถมชื่อ หญิงสยาม อ่ะ พี่ชายเค้าชื่อ หนุ่มสยาม
>> พูดแล้วคิดถึงจัง
>>
>> เออ...มีอีกอัน พึ่งนึกได้ อาจารย์เคยเล่าให้ฟังว่า นามสกุล
>>บาฑุกา
>> ที่เอาไปตั้งเป็นชื่อร้านรองเท้าอ่ะนะ
>> เป็นนามสกุลพระราชทานจาก รัชกาลที่6
>> ท่านพระราชทานให้ช่างทำรองพระบาทส่วนพระองค์
>> เอามาจากคำว่า บาทา*** บาทา***---บาฑุกา เจ๋งดี
>>
>> ตอนประถม มีรุ่นพี่ชื่อ อากาศ นามสกุล ปลอดโปร่ง
>> เวลาเรียกก็เรียกชื่อนามสกุลไปเลยทีเดียว ฮิฮิ
>>
>> เพื่อนที่เค้ามีสามพี่น้องชื่อจริงว่า
>> สร้อยฟ้าลดาวัลย์
>> แจ่มจันทร์นฤมล
>> ขนิษฐานภาดล
>> นามสกุล ช่วยประสิทธิ์ เคยเรียนกับเพื่อนที่ชื่อแจ่มจันทร์นฤมล
>> นิสัยน่ารักดี
>>
>> เคยดูรายการคู่สร้าง คู่สมตอนเด็กๆ
>> คนมารายการ ชื่อ สรอท นาทสกุล สังกะสี
>> คุณ ดำง พฒตาล หัวเราะจนแทบจัดรายการต่อไม่ได้
>>
>> มีลูกศิษย์ของพ่อเรานามสกุล จันทร์ป้อดแป้ด, อ่อนระยับ,
>>อ่อนสนิท
>> ,ใจดำ
>> เพื่อนเราที่รร. มีคนนึงนามสกุล จู๋ในเมือง
>> (ไม่ทราบว่าไปทำอะไรในเมือง)
>> อีกคน จู๋หมื่นไว
>>
>> วันก่อนไปรับปริญญา ได้ยินเขาเรียกคนนามสกุล พิสูจน์จักรวาล
>>ด้วยแหละ
>> งานเดียวกันกับคนที่นามสกุล เศรษฐีใจเย็น น่ะ
>>
>> มีคุณหมอที่รู้จัก2ท่าน ท่านแรกชื่อ แท้จริง ท่านที่2ชื่อ
>>เทียม
>> เลือกเอาเวลาหาหมอ จะหาหมอแท้จริงหรือหมอเทียม
>>
>>
>>อ่านมาก็เยอะไม่รู้จะแปลกหรือเปล่าก็แถวบ้านเรามีคนชื่อ"ขี้ควาย"
>> ด้วย
>> แล้วก็เพื่อนเราเองก็ชื่อ....นามสกุลลำไย
>>พวกเราก็เลยเรียกมันว่าไย
>> ส่วนชื่อเล่นมันจริงๆชื่อ บอย แต่พวกเราไม่เรียก
>> เพราะว่าพี่มันเพื่อนๆเค้าก็เรียกไยเหมือนกัน
>> เวลาโทรไปที เค้าก็เลยต้องถามว่าจะเอาไยที่เรียนไหน
>>
>> ครูโรงเรียนเก่านามสกุล สายหมี อีกคนนามสกุล สายยืด
>> เพื่อนสมัยเรียนเตรียม นามสกุล ส้มเขียวหวาน
>>แม่เพื่อนอีกคนชื่อ
>> ทุเรียน (ไม่รู้ตลาดเดียวกันรึเปล่า)
>> แม่บอกเพื่อนสมัยเรียนมีชื่อ สิริมา นามสกุล สิริไปล์ (ไปๆมาๆ
>>สนุกดี)
>> ลูกศิษย์แม่ชื่อ จอมหัทยาสนิท
>> เคยเห็นว่ามีนามสกุล พิมพ์ดีด, โก้งโค้งขุดดิน ด้วย
>> อ้อ มีนามสกุล ชาวไร่ใจดี อีกอัน(คู่กับ เศรษฐีใจเย็น)
>> สามมิติ กับอีกคนที่นามสกุลkuใหญ่น่ะ
>>เป็นรุ่นพี่อักษรทั้งคู่เลย
>> ในคณะอักษรสมัยเรา ก็จะมีนามสกุล ชูศรี ชูดวง ชูเมือง
>> (ไม่ขำหรอกแต่มันชูๆ เหมือนกัน)
>>
>>
>> ถ้าทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นชื่อ นามสกุลใคร ขออภัยมา ณ
>>ที่นี้ด้วย
>> ไม่ได้มีเจตนาล้อเลียนแต่อย่างใด
>>
>> สมัยเรียน ร.ด. มีผู้ชายคนหนึ่งชื่อ ขนเพชร
>>
>> มีอีก...เพื่อนพี่สาวโทรมา ข้าพเจ้ารับสายเอง...
>> "ใครต้องการพูดด้วยฮะ?"
>> .....เพื่อนค่ะ..... "ใครนะฮะ?" .....เพื่อน
>> ค่ะ...."แล้วจะให้บอกว่าใครโทรมาฮะ???"
>> .....เพื่อนค่ะ..... "เพื่อนชื่ออะไรฮะ?????" .....ชื่อ
>> 'เพื่อน'
>> ค่ะ.....
>> ".....(แป่ว).....ขอโทษฮะ จะไปตามให้เดี๋ยวนี้....."
>> จนบัดนี้ยังโดนพี่สาวล้อเรื่องนี้บ่อยๆ เฮ้อ...
>>
>> ขึ้นรถเมล์ แล้วเจอเด็กผู้หญิง ปักเสื้อนักเรียนชื่อว่า
>>"สีแดง"
>> นามสกุล
>> "แสงดี"
>> เจอเป็นสิบปีแล้ว ป่านนี้น้องคนนั้นคงโตเป็นสาวแล้วครับ
>>
>>
>> ที่บริษัทฯ มี
>> สมหญิง กางมุ้งคอย
>> อวยพร ทิ้งโคตร
>> (ชื่ออะไรไม่ทราบ) นามสกุล จ้องสืบพันธ์
>> (ชื่ออะไรไม่ทราบ) นามสกุล เอาแต่ตระ***ล
>> ยังมีอีก แต่ จำไม่ได้ นึกก่อนค่ะ
28 สิงหาคม 2545 17:06 น.
ส้มเช้ง
แสงไฟติดๆดับๆจากเสาไฟฟ้าข้างทาง
อาจทำให้คนที่เดินผ่านไปมาเห็นสมุดเล่มหนึ่งซึ่งตกอยู่ระหว่างกอหญ้าที่เกิดจาก
ที่ดินรกร้างข้างฟุตบาทแต่ไม่เคยมีใครสักคนคิด
จะหยิบมันขึ้นมาปล่อยให้สมุดที่เคยสีสันสดใสเล่มหนึ่งนอน อยู่กับกอ
หญ้า
ผ่านลมและฝนมานานพร้อมกับรอยหมึกคำสัญญาที่นับวันยิ่งเลือนลางเพราะน้ำฝน...แต่ฝน ไม่สามารถลบเลือนคำ
สัญญาจากจิตใจคนๆหนึ่งได้
>ชีวิตของเด็กมัธยมปลายทุกคนคงไม่สามารถหลีกหนีไปจากเรื่อง เพื่อน ความฝัน
ความรัก เอ็นทรานซ์ ไปได้ และทั้ง
หมดนี้คือที่มาของเรื่องราวของผมที่เริ่มต้นที่ห้องเรียนศิลปะ ผมบอม กบ
ซึ่งเป็นกลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่ ม.ต้นได้มาอยู่ห้อง
เดียวกันในชั้นม.4 คงเป็นเหตุการณ์นั้นที่ทำให้พวกเราได้รู้จักกับนุ่น
>นี่เธอ...เธอ..ยืมของเราก็ได้นะ บอมพูดพร้อมกับยื่นดินสอ 2b ให้ 1 แท่ง
เธอก็รับไปพร้อมด้วยรอยยิ้มและเหล็กดัด
ฟันกลับมา
รอยยิ้มที่เราได้เห็นทำให้พวกผมนึกไปถึงรอยยิ้มของน้องสาวตัวเล็กๆน่ารักคนหนึ่ง หลังจากหมดชั่งโมง
ศิลปะ พวกผมอาสาพาเธอไปกินข้าวที่โรงอาหาร
และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเธอก็เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มพวกผม พร้อมกับ
ความแปลกใจของหลายๆคนที่เห็นเด็กผู้หญิงหน้าตา น่ารักคนหนึ่ง
นั่งอยู่ในกลุ่มของเด็กผู้ชายที่กำลังคุยกันเสียงดังด้วย
คำสบถต่างๆ ซึ่งเป็นคำธรรมดาในความคิดของเด็กผู้ชาย
>จากวันป็นเดือน......จากเดือนเป็นปี....เมื่อเพื่อนคบกันมานานก็ย่อมรู้ใจกัน...และเริ่มรับรู้บางอย่างในวันที่นุ่นตัดผม
สั้นมาใหม่ เฮ้ยนี่แกอะไรเข้าฝันวะ ผมพูด อี๋...ทรงเก่าดีกว่าแยะเลย
กบพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะจากทุกคน แต่
เราว่าน่ารักดีนะ บอมพูด คำๆนี้ของบอมทำให้หน้าขาวๆของนุ่นแดงขึ้นมา
ตั้งแต่เราเริ่มสังเกตุจากวันนั้นเราก็รู้ว่าคำพูด
ของบอมมีอิทธิพลกับนุ่นมาก และรู้ว่านุ่นต้องแอบปลื้มบอมไม่มากก็น้อย
แต่ไม่เคยมีคำว่ารักคำใดๆเกิดขึ้นในกลุ่ม
เพื่อน ณ.โต๊ะประจำกลุ่มของเรา
>ขนมมาแล้วจ๊ะ
เสียงใสๆของนุ่นที่มาพร้อมกับขนมหลายถุงที่ถือเดินคู่มากับบอม (การซื้อขนมเบื้องของนุ่นมักเป็น
กิจวัตรประจำ
พวกเราเคยปฎิเสธเพราะพวกผมยังไม่รู้ว่านั่นมาจากเงินเล็กน้อยของคุณหนูนุ่นนั่นเอง) ขณะที่กินขนมอยู่
นั้นนุ่นถามถึงอาชีพในอนาคตของทุกคน ผม กับ กบ ยังไม่ได้คิดอะไรถ้า เอ็น
ติดอะไรก็เรียนไป ความฝันของบอม คือ
เข้าเรียนเศรษฐศาสตร์ที่ธรรมศาสตร์
และเป็นนักวิเคราะห์การเงินเหมือนพ่อของเขา ความฝันของนุ่นที่ต้องการเป็นนัก
สังคมสงเคราะห์ช่วยเหลือเด็กไม่ทำให้พวก ผมแปลกใจเลย
เพราะการชอบช่วยเหลือผู้อื่นและมองโลกในแง่ดีที่เป็นนิสัย
ของเธอ
>สิ่งที่เรารู้กันเลยก็คือนุ่นต้องอยากเรียนสังคมสงเคราะห์ที่ธรรมศาสตร์แน่นอน
เมื่อนุ่นพุดจบบอมก็หยิบสมุดจดศัพย์
ภาษาอังกฤษของนุ่นที่วางอยู่มาเปิดไปหน้าสุดท้าย
ของสมุดแล้วเขียนว่า...เราสองคนจะต้องเป็นลูกแม่โดมให้ได้นะ.....ลง
ชื่อ....บอม ...
>
>
>สิ่งที่เราเห็นต่อมาคือรอยยิ้มของนุ่นพร้อมกับหน้าแดงนาน 2-3นาที
ยิ้มน่ารักมากกว่าสิ่งใดๆ............วันแรกของม.6ไม่มี
อะไรมากนอกจากการฉลองที่นุ่นได้อนุญาติให้
ไป-กลับโรงเรียนเองเหมือนนักเรียนทั่วไป ซึ่งเป็นสิ่งที่นุ่นต้องการมา
ตลอด 4-5 ปีที่แม่คอยรับคอยส่ง..
วันนี้ผมได้เห็นอาการดีใจของคนที่ได้รับสิ่งที่ผมเรียกมันว่า....
>อิสรภาพ......... ชีวิตของนักเรียนม.6
หลายๆคนคงไม่พ้นการเรียนพิเศษต่อตั้งแต่ 5 โมง-2 ทุ่ม แต่การที่ได้เรียนกับ
เพื่อนรักของผมทำให้ผมไม่เคยคิดเหนื่อยหรือ
>ท้อแท้เลย โต๊ะ 4
ตัวหลังสุดเป็นที่รู้กันว่าเป็นโต๊ะของกลุ่มผมขณะที่พวกเรากำลังนั่งคุยรออาจารย์อยู่นั้น บอมได้ชี้ไปที่
นักเรียนหญิงใส่ชุดuniformแขนยาว หน้าตาสวย
>มากคนหนึ่ง พร้อมพูดว่า นี่ดูผู้หญิงคนนั้นสิเราชอบเขามากเลยนะ
ตั้งแต่วันนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เป็นประเด็นสนทนา
ในกลุ่มอีกบ่อย แต่ทุกครั้งที่พูดถึงผู้หญิงคนนั้นผม
>รู้สึกว่านุ่นมีความรู้สึก
>แปลกๆที่ไม่แสดงออกมาจนผมคิดว่าต้องให้บอมถามให้ได้ว่าเป็นอะไรเพราะเขาสองคนสนิทกันมากที่สุด
แต่บอมก็ไม่
เคยสงสัยและถาม
สักพักผมเลิกสนใจกับสิ่งนี้เพราะผมก็แค่ผู้ชายที่ไม่เคยคิดจะเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของผู้หญิง
>
>
>เวลาที่พวกผมได้ผักผ่อนมากที่สุดจากการเรียนคงเป็นตอนหลังเลิกเรียนพิเศษ
ซึ่งพวกผมจะเวียนไปฝากท้องตามร้าน
ต่างๆ หลังจากนั้นก็มักไปเล่นเกมส์ เกมส์ประจำตัวของผมคือ daytona
ของกบชอบเล่น dj โดยเฉพาะตอนมีสาวๆมองเยอะ
จะออกลีลาเป็นพิเศษ เครื่องตู้เกมส์
เตอติสที่อยู่หลังร้านเหมือนเป็นเกมส์ที่สร้างมาเพื่อ บอมและนุ่น ผมได้เห็นทั้งคู่เล่น
ด้วยกัน เล่นแข่งกันได้ ดูเวลาที่เขาแกล้งกัน
นุ่นมักปัดมือของบอมให้ออกจากจอยเกมส์เป็นประจำ เวลาที่ทั้งคู่เล่นแข่ง
เพราะบอมเป็นคนที่เล่นเก่งมาก
แต่บอมก็ชอบและไม่เคยเห็นบอมโกรธนุ่นสักครั้งเวลาที่นุ่นคอยแหย่คอยกวน ผมคิด
ว่าทั้งคู่คงมีความสุขมากที่ได้อยู่ใกล้ๆกัน พลางคิดไปถึงคำพูดในหนัง
รักออกแบบไม่ได้ ที่ว่า เป็นเพื่อนกันดีที่สุดจะได้
คบกันนานๆ
แต่สำหรับสำหรับคู่นี้ผมนึกภาพไปถึงตอนที่ทั้งคู่เป็นคนชราคู่หนึ่ง ที่ใช้เวลาบั้นปลายชีวิตนั่งนับดาวบน
ท้องฟ้าด้วยกัน และต่อเติมความสุขซึ่งกันและกัน
ทุกครั้งที่มองคู่นี้อยู่ด้วยกันผมคิดว่าเค้ากำลังร่วมสร้างและต่อเติมความ
รักซึ่งกันและกันอยู่
แม้เพื่อนสนิทอย่างผมจะแซวว่าทั้งคู่ไม่เหมือนแค่เพื่อนสนิทเท่านั้นนะคู่นี้ แต่ว่าสิ่งที่ผมเห็นคือรอย
ยิ้มของทั้งคู่พร้อมอาการเขิน และสายตาของนุ่นที่หันไปมองบอม
แล้วทั้งคู่ก็ช่วยกันปฎิเสธแล้วนุ่นก็มักจะพูดว่าพวกนี้
เนี่ยไม่พูดด้วยแล้ว
พร้อมกับหันหลังเดินไปซื้อขนมและบอมก็เดินตามติดๆกันไป วันศุกร์ใกล้ปิดคอร์สเรียนพิเศษ
ภาษาอังกฤษเมื่อพวกเรามาถึงที่เรียนพิเศษปรากฏว่าไฟดับ
โรงเรียนจึงนัดชดเชยให้วันอื่น วันนี้จึงไม่ค่อยได้เรียน
เพราะวันศุกที่โรงเรียนมีเรียนแค่ 2 วิชา
พวกเราจึงถือสมุดหนังสือไปเรียนเพียงไม่กี่เล่ม หลังจากนั้นพวกเราจึงไปเดิน
เล่นที่ห้างสรรพสินค้า วันนี้นุ่นผิดปกติดูซึมๆตั้งแต่เช้า
พวกเรารบเร้าเท่าไหร่ก็ไม่บอก ขณะที่เดินเล่นกันอยู่บอมได้จับ
หน้าผากของนุ่น บอมตกใจมากเพราะนุ่นตัวร้อนจัด
บอมจึงพูดว่านุ่นเธอตัวร้อนมากนะกินยาอะไรหรือยัง?
>ปวดหัวนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก นุ่นตอบ
>
>
>พวกผมจึงรบเร้าให้นุ่นรีบกลับไปผักผ่อนที่บ้านและตัดสินใจให้บอมเดินไปส่งนุ่นขึ้นtaxi
โดยผมกับกบจะไปรอที่food
center ก่อนที่ผมจะแยกย้ายกับนุ่น บอมแซวนุ่นว่า
นี่ไม่สบายขนาดนี้ยังไม่ยอมนอนพักอยู่บ้านอีก
>ก็ฉันเป็นเด็กขยันนะซิจ๊ะ นุ่นตอบพร้อมกับยิ้มมา
>ดูนุ่นสิหน้าเหมือนคนจะตายอยู่แล้วยังยิ้มออกอีก
บอมพูดไปโดยไม่รู้ว่ารอยยิ้มนี้จะเป็นรอยยิ้มที่พวกผมจะไม่มีวัน
ลืม
>
>สำหรับผมเหตุผลเดียวที่นุ่นมาเรียนวันนี้คือการที่ได้มานั่งเรียนพิเศษข้างๆบอม
หลังจากผมแยกย้ายกับนุ่นบอมก็เดิน
ไปส่งนุ่นขึ้นtaxi กลับบ้าน ........เอี้ยด.....ปัง......อัก......
รถบบรทุกคันหนึ่งวิ่งคร่อมเลนมาชนกับtaxiคันหนึ่งที่วิ่งมาด้วย
ความเร็วค่อนข้างสูง ร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย
กระเด็นกระแทกกระจกรถออกมา ตกลงบนพื้น และ
ไถลไปข้างหน้าอีก7-10 เมตร สมุด หนังสือ
ดินสอกระจัดกระจายอยู่บนถนนบ้างบนทางเท้าบ้าง กล่องดินสอ มือถือแตก
เป็น 2 ส่วน
พลเมืองดีผู้หนึ่งอุ้มร่างที่เต็มไปด้วยเลือดและบาดแผลไปส่งโรงพยาบาล
>
>
>เช้าวันเสาร์ ณ ที่เรียนพิเศษวิชาคณิตพวกผมรู้สึกแปลกใจที่นุ่นมาเรียนสาย
เพราะปกตินุ่นจะมาเป็นคนแรกแต่พวก
ผมก็คิดว่านุ่นคงยังไม่ค่อยสบายและผักผ่อนอยู่ที่บ้าน
แต่ขณะที่เริ่มเรียนไปได้15นาที เพจของบอมก็ดังขึ้น พรอ้มกับข้อ
ความจากแม่ของนุ่นที่ว่า ตอนนี้นุ่นอยู่ห้อง ICU โรงพยาบาลเปาโล
ต้องการพบบอมด่วน เมื่อพวกผมอ่านข้อความนี้จบก็
เดินออกจากห้องทันที
มารู้ตัวอีกทีก็คือเห็นรอยช้ำของขอบตาที่เกิดจากการร้องไห้ของแม่ของนุ่น พร้อมกับน้ำตาที่ไหล
ออกมาอย่างไม่ยอมหยุดที่หน้าห้องICU เมื่อเราเดินเข้าไปในห้องหมอบอก
พวกผมว่านุ่นเสียเมื่อ 5 นาที ที่แล้ว พวกผม
เหมือนตกอยู่ในภวัง น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากทุกคนที่เรียกตัวเองว่าลูกผู้ชาย
ทุกคนยืนร้องไห้อยู่ข้างๆเตียงของนุ่น
>ไม่มีสักคนเปิดผ้าที่คลุมร่างที่ไร้วิญญาณของนุ่นดูเพราะทุกคนรู้ดีว่านุ่นไม่ต้องการให้ใครเห็นนุ่นในสภาพอย่างนี้แน่
เหตุการณ์นี้แม้ว่าผมจะเสียใจมาก แต่ยังไงก็คง
ไม่เท่าบอมเพราะทุกคนรู้ดีว่าบอมเสียใจมากที่สุด แต่บอมก็เก่งมาก
เพราะหลังจากนั้นอาทิตย์หนึ่งก็ไม่เห็นบอมร้องไห้อีก
ขณะนั่งเรียนวิชาคณิตในคาบที่ 7 หลังจากงานชาปณกิจนุ่น 2 วัน
แม่ของนุ่นได้ขออนุญาติอาจารย์เดินเข้ามาหาบอมในห้องและพูดว่า ในห้องICU
ก่อนที่นุ่นจะสิ้นใจนุ่นบอกกับแม่ให้นำ
diary เล่มนี้มาให้บอมให้ได้
>
>
>แล้วแม่ของนุ่นก็ยื่นถุงกระดาษที่ข้างในมีdiary เล่มหนึ่งมาให้
หลังจากหมดคาบผมและบอมได้หยิบdiary ขึ้นมา มันเป็น
diary เล่มสีชมพูที่นุ่นใช้เขียนความคิดและความฝันต่างๆของนุ่น
ชื่อของบอมมีอยู่ในdiaryของนุ่นทุกหน้าตั้งแต่วันที่เธอ
ได้พบกับบอมที่ห้องศิลปะ
เมื่อพลิกกลับมาช่วงกลางเล่มน้ำตาของบอมก็หยดลงบนรูปๆหนึ่งที่นุ่นวาดขึ้นในdiary เป็นรูป
นุ่นกับบอมที่ยืนยิ้มโดยนุ่นยืนกอดแขนบอมอยู่และทั้งคู่ใส่ชุดนักศึกษามหาลัยธรรมศาสตร์
>ทำไมนุ่นไม่รู้ล่ะว่าเรารักเค้ามากขนาดไหน บอมพูดเมื่ออ่านdiary
และได้รู้ว่านุ่นรอคอยคำว่ารักจากบอมอยู่ และเมื่อ
ช่วงหนึ่งในdiary
จึงได้รู้ว่านุ่นเข้าใจผิดว่าบอมไปรักผู้หญิงคนหนึ่งที่บอมชี้ให้พวกเราดูที่เรียนพิเศษ สิ่งต่อมาที่ผมได้รู้ก็
คือ นุ่นไม่เคยเข้าใจสิ่งที่บอมพูดเสมอในกลุ่ม ว่า รัก กับ ชอบ
นั้นแตกต่างกันมาก ผมได้แต่นึกเสียดายที่บอมไม่ยอมพูด
ความรู้สึกของตัวเองให้นุ่นได้รับรู้ ได้แต่ปล่อยให้นุ่นคิดไปต่างๆนาๆ
เพราะถ้าบอมได้พูดและอธิบายความรู้สึกของตัว
เอง นุ่นก็คงจากไปอย่างมีความสุขกว่านี้ ก่อนการเร่งสอบปลายภาคไม่กี่วัน
เพื่อให้เวลานักเรียนอ่านหนังสือเตรียมเอ็น
ครั้งที่2 ขณะที่ทุกคนกำลังนั่งคุยกัน กบได้ตะโกนถามเพื่อนๆทุกคนว่า
ถ้าตอนนี้มีพรวิเศษขออะไรก็ได้สิ่งหนึ่งจะขออะไร
คำตอบที่ได้ก็แตกต่างกันไป บ้างขอให้ หล่อ รวย สวย เอ็นติด
ทุกคนตอบต่างๆกันไป เมื่อกบหันมามองหน้าบอมทุกคนก็
หันมาเหมือนจะรอคำตอบจากบอม
เราขอแค่ได้พบนุ่นอีกครั้งแล้วเราจะบอกเค้าว่าเรารักเค้ามากขนาดไหน บอมตอบ
มาพร้อมๆกับน้ำตาที่ค่อยๆคลอออกมา
หลังที่บอมพูดจบเพื่อนในห้องหลายคนหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตาของตน
>
>
>วันนั้นผมจึงได้รู้ว่า นุ่นยังคงอยู่ในใจของบอมอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง
วันที่ผมได้รู้อานุภาพของความรักก็คือวันประกาศผล
เอ็น เรานัดเปิดซองจดหมายผลสอบพร้อมกันที่บ้านของกบ กบติด ม.เชียงใหม่ ผม
ติดที่ประสานมิตร แต่สิ่งที่ทำให้ผม
ตกใจมากคือ คนที่ได้คะแนน 60 กว่าเกือบทุกวิชาไม่ติดเศรษฐศาสตร์ได้อย่างไร
แต่คำอธิบายของบอมก็ทำให้ผมรู้ว่าบอ
มทิ้งความฝันที่จะเป็นนักการเงินของเขา
มาเรียนสังคมสงเคราะห์เพื่อเดินตามความฝันของนุ่น ทำให้ผมได้เห็นความรัก
ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของคนๆหนึ่ง
ความฝันของบอมเปลี่ยนเป็นการได้สร้างสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และได้นำชื่อณัฐธิดาที่
เป็นชื่อจริงของนุ่นมาตั้งเป็นชื่อสถานเลี้ยงเด็กเพื่อเป็นอนุสรณ์ของผู้หญิงจิตใจดีงามคนหนึ่งที่เค้าได้เคยพบเจอในชีวิต
คนที่ไม่รู้จักบอมดีจะมองเค้าเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ปิดตัวเองไม่ยอมเปิดใจให้ใคร
แต่สำหรับผมรู้ดีว่าใครอยู่ใน
หัวใจของเขาตลอดเวลา ........
>ในเวลาโพล้เพล้สายลมลมพัดเมฆมาก่อตัวรวมกันจนกลั่นป็นเม็ดฝนลงมาสู่ดินทุกหนแห่ง
ลมพัดเข้ามาในหัองผมอย่าง
แรง ทำให้กรอบรูปที่มีรูปถ่ายของพวกเราอยู่ คว่ำด้านหน้าลง
ผมหยิบมันพลิกขึ้นวางที่เดิม และมองไปที่รูปนั้น อีกครั้ง
หนึ่งที่มันทำให้ผมนึกถึงเธอ...
>เธอ ผู้ที่ทำให้พวกผมรู้ได้รู้ว่าคนดัดฟันกินอาหารบางอย่างไม่ได้
>เธอ ผู้ที่ทำให้พวกผมได้หัดฟังเพลงค่าย DOJO CITY
>เธอผู้ที่แนะนำให้พวกผมมองโลกในแง่ดี และออกไปต่อสู้กับปัญหา
>เธอผู้ที่นำความงดงามของจิตใจเธอมาให้พวกผมได้สัมผัส
>เธอผู้ที่มาเปลื่ยนแปลงชีวิตของพวกผม
>เธอผู้ที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับมา
>ฝนยังคงกระหน่ำลงบนถนนสายหนึ่ง
เม็ดฝนกระหน่ำลงมาปานจะฉีกสมุดที่อยู่ในดงหญ้าข้างๆทางเท้าเล่มหนึ่งยุ่ยขาด
เป็นส่วน
แม้จะผ่านลมฝนลมหนาวมานานเท่าใดแต่สมุดเล่มนี้ก็ยังคงอยู่ที่เดิมพร้อมกับรอยหมึกคำสัญญาที่ไม่อาจเป็น
จริงได้เพราะคนๆหนึ่งได้จากไปแล้ว..... รัก
บางคนคิดว่าเป็นความรู้สึกที่ไม่จำเป็นต้องพูด แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่ามี
บางคนใช้ชีวิตเพื่อเสาะหาและรอคอยคำๆนี้จากปากคุณอยู่
เมื่อคุณมั่นใจแล้วคุณควรที่จะพูดออกไป ดีกว่าที่จะต้องมานั่ง
เสียดายและเสียใจเพราะว่าวันนี้เป็นวันที่...สาย...เกิน...ไป....
หน้าส่วนตัว
4327
