14 กุมภาพันธ์ 2548 09:00 น.
ส้มเกลี้ยง
รู้ไหม..รู้ไหมว่าดอกไม้งามยามใด
เมื่อได้มอบไว้แด่เธอคนดีของฉัน
ดอกไม้เบ่งบานมีไว้ให้กันและกัน
รอยยิ้มนั้นก็บานในใจทุกคน
รู้ไหม..รู้ไหมรอยยิ้มเธองดงามเพียงใด
ดั่งละอองไอน้ำค้างใสที่ปลายกิ่ง
ได้มองดูไปทีไรจับใจจริง
อยากเก็บสิ่งดีดีอย่างนี้ไว้ตลอดไปเลย
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
14 กุมภาพันธ์ 2548 08:55 น.
ส้มเกลี้ยง
หรือจะมีสิ่งใดในโลกหล้า
เหมาะนำมาให้ไว้แทนใจฉัน
บ่งบอกความซื่อตรงคงรักมั่น
ทุกคืนวันคงมีเธอเสมอไป
ฝากหัวใจปลูกไว้ที่ใจเธอ
คอยแลดูอยู่เสมอมิห่างหาย
แล้วหมั่นรดน้ำใสสู่ใจกาย
รักมิวายเติบใหญ่แตกใบงาม
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
12 กุมภาพันธ์ 2548 12:16 น.
ส้มเกลี้ยง
สายลมคงพัดพริ้วปลิวสะบัด
เด็ดดอกรักโรยหล่นบนพื้นหญ้า
ปลิดเมล็ดลอยล่องท่องนภา
สู่แดนดินถิ่นใดหนามิย้อนคืน
แล้วลืมเลือนรักร้างที่ริมทาง
แล้วลาร้างจากทุ่งมุ่งถิ่นใหม่
แล้วพานพบสบหน้าโสภาใด
แล้วจากไปไม่หวลกลับรักจืดจาง
ขออย่าลืมลาร้างหนทางเก่า
ถิ่นที่เราเคยฟูมฟักพักสถาน
อยู่แห่งหนตำบลใดได้เจือจาน
ดอกรักเบ่งบานดอกใบสู่ใจชน
๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
11 กุมภาพันธ์ 2548 08:44 น.
ส้มเกลี้ยง
กลับมิาจลืมเลือนความหมองเศร้า
เหมือนเป็นเงาตามติดคิดสงสัย
แม้อยากลืมอยากลบไปจากใจ
ความจริงไซร้เกิดแก่ตนที่พ้นมา
กลับมิอาจจากไปโดยไร้เงา
กลับไม่ลืมเรื่องเก่าที่พ้นผ่าน
กลับติดเตือนใจให้คิดทวนทาน
ผิดพลั้งพานแก้ไขเข้าใจพลัน
หากหลงลืมคืนวันที่เคยมี
ก็ไร้ซึ่งวันนี้ที่ยืนอยู่
เพราะวันนั้นจึงมีฉันที่ได้รู้
ยืนหยัดอยู่ต่อไปไม่ซ้ารอย
๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
9 กุมภาพันธ์ 2548 09:06 น.
ส้มเกลี้ยง
ครึกครื้นรื่นรมย์โสมนัส
เลาะลัดเลียบลิ่วทิวป่าใหญ่
ดุ่มเดินทอดน่องท่องไพร
มุ่งไปเพียงผู้เดียวมิเหลียวแล
ลบรอยอาลัยในใจนี้
ปรับสุขทุกข์ที่มีให้มองเห็น
ชัดที่ใจรู้ได้ดังที่เป็น
ไม่หลบเร้นหลงไปในไพรพง
๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
1007
