26 ธันวาคม 2548 18:57 น.
ส่องหล้า
หาดทรายสวยทอดยาวสกาวหาด
งามพุดผาดผ่องโลกตะวันใส
ระรอกคลื่นกล่อมกล่าวปลุกเร้าใจ
เจ้าปูลมวิ่งไล่ไต่ลงรู....
สงบเงียบนิ่งในหัวใจสงบ
ท้องทะเลทวนทบการต่อสู้
คลื่นถาโถมถั่งทุกข์เข้าพรั่งพรู
ตราตรึงอยู่ลึกในใจปูลม
ดวงตาดำคมขำวามทรายสวย
ครั้งแผ่นดินล้มป่วยทุกข์เกินข่ม
ชีวิตหนึ่งรอดมากลางทุกข์ตรม
เหลือเพียงคลื่นห่อห่มหัวใจเธอ
อันดามันร้าวเจ็บกลางเหน็บหนาว
ช่วงเวลาปวดร้าวเศร้าเสมอ
แม้เพียงแค่ขวบวันผ่านพบเจอ
ใจยังเพ้อเจ็บเหงาเศร้าจิตใจ
ฝากนาวาพาใจไปโต้คลื่น
โล้ทะเลดึกดื่นกลางน้ำใส
จ้ำนาวาลำน้อยแล่นลอยไกล
ถ่วงทุกข์ของแผ่นดินไว้ใต้ทะเล
น้อมนำความอบอุ่นกระจ่างฟ้า
โยงตาวันเจิดจ้ามากล่อมเห่
ผูกตะวันผูกใจดั่งไกวเปล
อย่าเกเรคลื่นจงงามทุกยามไป
สองปูลมฝากรอยบนผืนทราย
ยังมุ่งหมายเติบกล้าใต้ฟ้าใส
ทั้งปูลมและปูลมสุขสมใจ
เล่นวิ่งไล่กลางหาดสะอาดตา....
2 ธันวาคม 2548 22:27 น.
ส่องหล้า
อบอุ่นแผ่นดินถิ่นพ่อ
อ้อมกอดเกิดก่อสุกใส
ตะวันส่องในหัวใจ
พ่อลูกเดินไต่บันไดตะวัน
จูงมือข้ามเมฆแหวกหมอก
ชี้บอกสู่ทางกว้างนั้น
พ่อลูกเดินข้ามตามกัน
ไปสู่ดวงตะวันไกล
เก็บอุ่นกรุ่นรักฝากโลก
กางแขนบินโบกสุกใส
แผ่อุ่นกรุ่นรักจากใจ
มอบให้พ่อลูกทุกคน
อบอุ่นอ้อมกอดพ่อลูก
พันผูกเชื่อมทางห่างหน
ยิ้มกว้างสุขล้ำฉ่ำล้น
ขี่คอวิ่งซนบนทาง
ซุกชนบนดินใต้ตะวัน
แบ่งปันสุขให้โลกกว้าง
ขี่หลังขี่ม้าขี่ช้าง
หัวเราะเหยาะย่างกลางตะวัน
เพราะพ่อรักลูกจึงผูกรัก
ทอถักโยงฟ้าผูกฟั่น
เป็นเกลียวเกี่ยวรักสัมพันธ์
อุ่นกอดพ่อนั้นมั่นคง....