บึ้ม!!! คำรามลั่นปีศาจร้าย
โถมทำลายร่างยับลงกับที่
ควันลอยโหมไฟไหม้ปฐพี
ปีศาจร้ายก็ย้ำยีมันทรยศ
โลกมนุษย์กำเนิดนานามนุษย์
ไม่สิ้นสุดความเลวร้ายหมายกำหนด
เดรัจฉานพลาญฆ่ามิละลด
คนธรรมดาท้อรันทดหมดเรี่ยวแรง
ไฉนเลยมนุษย์มิใช่ใจมนุษย์
ใช้เพียงร่างบริสุทธิ์เข้าแอบแฝง
อำมหิตผิดธรรมดาในสำแดง
เหมือนปุยเมฆที่ฉ่ำแฝงด้วยเลือดโชน
จะกลืนดินกินฟ้าทาด้วยเลือด
ยามเม็ดฝนแห้งเหือดก็ไกลโพ้น
จะพบทางชุ่มเย็นอุ่นอ่อนโยน
เหลือเพียงความลุกโชนแห่งเกลียดชัง
มิใช่เขาใช่เราที่ประสงค์
เมื่อโลกมืดดับลงใครจะยั้ง
ความเลวร้ายในประสงค์เกินกำลัง
ที่ผู้คนจะยับยั้งดังประสงค์
ความเกลียดชังยังเห็นเป็นที่หมาย
แบกความเป็นความตายความลุ่มหลง
เมื่อมีทุกข์ไม่ละวางไม่ปลดปลง
ไฉนเลย...ราชประสงค์จึงรับกรรรม
คืนความสุขสุขทั้งโลกเรามอบให้
จากหัวใจจากความหวังตั้งความสุข
ผ่านเรื่องราวยากยากจงปราศทุกข์
มารวบรวมความสุขประดามี
มีเรื่องเดียวหวังได้หรือไม่นะ
จะสวยสะสมหวังดั่งวิถี
หรือถอยหลังลงคลองตรองอีกที
ว่าความหวังครั้งนี้จะสมหวัง
ถ้ามันยากก็ปล่อยวางว่างว่างจิต
ค่อยค่อยคิดแล้วจึงสู้ดูอีกครั้ง
แม้เป้าหมายสูงสุดจะฉุดรั้ง
ขอมือหนึ่งจะยังมีเรี่ยวแรง
เมื่อถึงก้าวก็จงก้าวจนเต็มก้าว
เพียงสองเท้าเปล่าเปล่าจงเข้มแข็ง
มันสมองสองมือคงเปลี่ยนแปลง
ก่อนที่ฟันไม่แข็งแรงจะผุพัง....555
หน้าส่วนตัว
3359
สองปีกว่าจากไกลไปแนวหน้า
หว่านเม็ดพืชนานาในทุ่งท้น
เก็บเกี่ยวกลืนฝืนฝาดกาจผจญ
ประจักษ์จริงขุ่นข้นคละคลุ้งคาว.
วิถีทุ่งวิถีนาวิถีมนุษย์
วิถีทางสิ้นสุดลงดับด้าว
ภูเขาสูงผาชันกลั่นเรื่องราว
จะโดดดิ่งดุ่มก้าวหรือถอยไกล
มองเบื้องหลังล้วนหน้าปัจจามิตร
คอยทิ่มแทงหวังปลิดชีวิตไหม้
กระหน่ำแทงสับฉึกทะลวงใน
ควานลึกล้วงบั่นใส้ชอนไชจินต์
โลหิตแดงพร่างพรายกระจายเกลื่อน
ในสำนึกย้ำเตือนไม่สร่างสิ้น
เมื่อขาก้าวเท้ากล้าฝ่าชีวิน
โสตสดับมิยลยินทุกย้ำเตือน
แม้ถาโถมพัวพันกระชั้นสู้
ยิ่งหนักหน่วงพันตูเข้าเชือดเฉือน
ถีบโถมแรงยิ่งสะท้อนย้อนสะเทือน
ตาต่อตาก็ดูเหมือนเข้าทางมัน
ณ. ยอดผาปลายภูของรู้สึก
มิลดละสำนึกในทางฝัน
มายืนหยัดตั้งอยู่บนผาชัน
วางความอยากแล้วกลับหันสู่ความจริง
จึ่งเห็นโลกวิมุติพิสุทธิ์สว่าง
ความอยากหยาบละวางสลัดทิ้ง
สงบจิตตั้งมั่นไม่ไหวติง
บนยอดภูสงบนิ่งวิมุติ...กรรม
ยืนนิ่งสงบใต้เงาเงียบ เย็นเฉียบนิ่งงันเหงา แดดส่องแสงผ่านรูปเงา บอกเวลาเรื่องราวฤดูกาลวนเวียนเปลี่ยนรอบเรียงร้อย ยืนหยัดรอคอยอาจหาญ ป่าเปลี่ยนสัตว์แปลงแกว่งกาล ดอกไม้บานเงียบเหงาเหี่ยวเฉาโรยน้ำใสซึมซับสู่ดินโศก ลมเย็นไหวโยกอ่อนระโหย พัดผ่าน เพียงเงาดำดิ่งโดย ฝุ่นควันโชยพัดเร้าเถ้าธุลีห้วยละหานน้ำใสไหลผ่านป่า สู่มหาทุ่งระแหงแห่งวิถี หม่นหมองน้ำขุ่นมัวล้วนชั่วดี ท่วมเอ่อท้นล้นชีวีที่ว่ายวนสองมือถือเมล็ดพันธุ์หว่านลงดิน รากหยั่งใบดื่มกินเมล็ดฝน เติบโตสง่างามกลางมณฑล สืบดินคนสัตว์ป่า...มหานที
จดหมายเปื้อนเลือดกลางถนน เขียนด้วยใจสับสนหวั่นไหว เสียงปืนระเบิดกระจัดกระจาย โถมทำลายเลือดหลั่งกลางแผ่นดิน ฯ ออกไปไอ้โจรก่อการร้าย ประกาศกร้าวมุ่งหมายให้ด่าวดิ้น ประทับปืนยืนเล็งเลือกชีวิน หนึ่งสองสามดับดิ้นไม่ต้องนับ ปังปังปังโถมมาเป็นห่าฝน ก่อการร้ายก็ร่วงหล่นคะมำหงาย หนังสติ๊กขวดน้ำมันกระจัดกระจาย ก่อการร้ายเลือดนองกลางถนน ยามค่ำคืนดื่นดึกระทึกขวัญ จิตประหวั่นพรั่นพึงเอ็ดอึงหน เจ็ดดาวเก้าดวงดื่มเลือดคน คลุ้งควันเลือดข้นคละคุ้งเมือง มือกุมเลือดอุ่นทะลักไหล เคยเคียวเกี่ยวหมายเพียงรวงเหลือง มือหยาบอาบเลือดไหลนองเนือง กระสุนปืนใยขุ่นเคืองกินเลือดคน เจ็บไหมเพื่อนเหมือนดาวจะดับดวง เจ็บไหมพี่ดาวล่วงไปลับหน เจ็บไหมพ่อเมื่อเลือดหลั่งกลางมณฑล เจ็บไหมลูกเมื่อทุกหนลุกเป็นไฟ บนความตายหมายรักในการรบ บนซากศพเพื่อปรองดองอำมาตย์-ไพร่ บนชีวิตถมชีวิตคุณฆ่าใคร มือของไทยฆ่าไทยเพื่อใครกัน ฝากจดหมายเปื้อนเลือดไม่เหือดแห้ง ชีวิตจริงร้อนแล้งและเหลือสั้น กลางถนนอุ่นหนาวของคืนวัน ฝากไปถึงลูกฉันให้ถึงมือ........
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟส่องหล้า
Lovings
ส่องหล้า เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟส่องหล้า
Lovings
ส่องหล้า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟส่องหล้า
Lovings
ส่องหล้า เลิฟ 0 คน
