23 ธันวาคม 2552 18:48 น.
สุนิพนธ์
เธอลาลับดับสิ้นโบยบินจาก
เหลือภาพฝากตอกย้ำให้ช้ำหมอง
อดีตหลังครั้งก่อนย้อนกลับมอง
น้ำตานองรินหลั่งทุกครั้งไป
เสมือนยังอยู่ชิดสนิทหน้า
ภาพสบตายิ้มหยอกเหมือนบอกไข
ยิ่งเพ่งพิศจิตจ้องละล่องไกล
น้ำตาไหลพรั่งพรูไม่รู้ตัว
เธอเป็นสุขสมหมายสบายแล้ว
ฉันยังแกร่วจ่อมจมซมสลัว
วิมานรักพังภินท์สิ้นมืดมัว
โปรดรับตัวหัวใจไปอีกคน
อย่าทิ้งให้เดียวดายเหมือนตายซาก
ทนวิบากยากเข็ญบำเพ็ญผล
ถึงแม้อยู่เหมือนไปไร้ตัวตน
ช่างมืดมนแม้จันทร์คืนวันเพ็ญ
ไม่มีใครในหล้ามาแทนทด
แทบทั้งหมดปฐพีไม่มีเห็น
ยากมองหาหญิงใดให้เอียงเอน
เพราะเธอเป็นยอดดวงใจในผู้เดียว
อยากหยิบภาพทิ้งไปเสียไกลห่าง
แต่อ้างว้างเกินใจใฝ่แลเหลียว
จำต้องให้เวลาช่วยยาเยียว
อีกประเดี๋ยวเธอคงกลับมารับไป
22 ธันวาคม 2552 06:35 น.
สุนิพนธ์
เมื่อเดือดร้อนแร้นแค้นแสนสาหัส
หวังพึ่งรัฐยุ่งยากลำบากหลาย
ธนาคารปฏิเสธสำเร็จราย
ด้วยต้นสายหลักฐานไม่ผ่านเกณฑ์
ยุคข้าวยากหมากแพงค่าแรงต่ำ
หาเช้าค่ำดุจครกขึ้นเขาเข็ญ
ช่างเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าน้ำตากระเด็น
ชีวิตเป็นเช่นนี้อีกกี่นาน
ต้องบากหน้าหากู้ถึงรู้ผิด
แต่จนจิตจำใจในพื้นฐาน
คิดคำนวณต้นออกดอกเบี้ยบาน
เพียงพ้นผ่านจุดวิกฤติชีวิตพอ
ยอมเป็นเหยื่อเจ้าหนี้ที่ขูดเลือด
แทบแห้งเหือดหิวโหยระทวยท้อ
เศรษฐกิจพิษสะพัดเหมือนตัดคอ
จึงชะลอขอค้างเป็นบางวัน
ยิ่งดิ้นรนยิ่งร้ายคล้ายโดนสาป
วิงวอนกราบเมตตาก่อนขอผ่อนผัน
กลับข่มขู่คุกคามตามโรมรัน
สารพันทวงหนี้ที่ล้นตัว
หมดทางฝันหันหน้าหาใครช่วย
เหมือนคนป่วยสิ้นสร้างทางสลัว
หลากปัญหาว้าวุ่นล้วนขุ่นมัว
อยู่ก็กลัวหวาดผวาขอลาตาย...
21 ธันวาคม 2552 12:16 น.
สุนิพนธ์
ด้วยยากจนข้นแค้นแดนดอยป่า
การศึกษาต่ำต้อยด้อยศักดิ์ศรี
เห็นภูเขากับฟ้าปฐพี
จึงไม่มีโอกาสเพราะขาดแคลน
สวนพืชผักปักปลูกคลุกดินแดด
อาทิตย์แผดเผาคล้ำลำบากแสน
อนาคตหดหู่อยู่แกนแกน
ไร้ปึกแผ่นแน่นหนาชะตากรรม
เมื่อถูกชวนชักพามาเมืองใหญ่
เพียงฝันใฝ่ได้งานแม้การต่ำ
ถึงเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าตั้งตาทำ
ผิวกร้านดำเช่นไรไม่นำพา
ยึดสี่แยกแบกถังตั้งตำแหน่ง
พอไฟแดงแฝงร่างเหยาะย่างหา
พวงมาลัยขายท่านผู้ผ่านมา
เด็กแม่ค้าข้างถนนผู้คนเมิน
อากาศร้อนอ่อนล้าหน้าแดงก่ำ
ฝุ่นควันดำซ้ำซัดไม่ขัดเขิน
จำใจสู้อยู่สร้างตามทางเดิน
คำว่าเงินคืองานการทำกิน
ผ่านมาทางที่เก่าเช้าวันนี้
ไม่เห็นมีแม่ค้ามาลัยถิ่น
อ่านพบข่าวด่าวดับลับชีวิน
รถชนดิ้นสิ้นใจไปเมื่อวาน
20 ธันวาคม 2552 06:41 น.
สุนิพนธ์
ปีศาจสุรา
เมื่ออาทิตย์อัศดงลงขอบฟ้า
ปีศาจป่าอสูรสางเข้าร่างสิง
โทรศัพท์รับสายหมายเลขยิง
สัญญาณวิ่งเรียกหามาร่วมวง
น้ำลายสอคอแห้งแล้งรันทด
ใจจ่อจดจ้องจิตพิศวง
น้ำโซดาเด่นตั้งนั่งบรรจง
ล้างคอผงแห้งผากกระดากอาย
อันเมียตายมิเสียดายเท่าเหล้าหก
แก้วเหล้าตกอกแตกแหลกสลาย
กระดกดื่มครึ้มเพลินเกินบรรยาย
จ้อกระจายน้ำลายฟุ้งเป็นคุ้งคลอง
ตอนกลางวันเห็นหน้าตาแดงก่ำ
พอมืดค่ำฉ่ำเนตรเปรตผยอง
เห็นแสงสีรี่ใส่ใจลำพอง
เรดาร์กล้องยอมพ่ายแพ้สายตา
ยินสำเนียงเสียงสาวขาวอวบอัด
เหลียวหน้าจัดจับจ้องมองเรียวขา
คอพัดลมร่อนส่ายกลับไปมา
ยังน้อยกว่าคอคนหมุนวนเวียน
น้องพีจีสี่ห้านางช่างออเซาะ
พูดฉอเลาะเชียร์เหล้าเข้ามาเปลี่ยน
ยี่ห้อนั้นแบรนด์นี้ตีหน้าเนียน
สุดท้ายเซียนสลบหลับคอพับเอย...
17 ธันวาคม 2552 10:56 น.
สุนิพนธ์
เมืองบุญ
ประวัติศาสตร์จารึกผนึกแน่น
คือแว่นแคว้นแดนดินถิ่นสถาน
อาณาจักรรุ่งเรืองเมืองโบราณ
เนิ่นเนานานพันกว่าปีศรีลำพูน
พระธาตุสูงเสียดฟ้าระกาแก้ว
สำเนียงแว่ววัตรกิจวินิจหนุน
รโหฐานรื่นรมย์สมเมืองบุญ
อ้อมโอบอุ่นพุทธรูปธูปบูชา
ไม่มีคนขอทานในบ้านถิ่น
ล้วนทำกินกอปรกรรมตามประสา
ไม่มีบ้านพักอาศัยวัยชรา
ด้วยนำพาบุพการีผู้มีคุณ
ไม่มีโรงพยาบาลประสาทจิต
เพราะชีวิตผูกพันกันอบอุ่น
ศิลปะวัฒนธรรมช่วยค้ำจุน
จรุงกรุ่นประเพณีอันดีงาม
แม่น้ำกวงล่วงไหลสายชีวิต
เสริมประสิทธิ์สู่เกษตรทั้งเขตขาม
แม่น้ำปิงล่องแล่นผ่านแคว้นคาม
ระบือนามกสิกรทั่วดอนแดน
กระเทียมดีโดดเด่นเป็นเรือกไร่
สวนลำไยไกลกว้างสุดทางแหงน
กระฉ่อนชื่อลือเลื่องทั่วเมืองแมน
คือแว่นแคว้นเมืองบุญหริภุญชัย
หน้าส่วนตัว
1161
