19 กันยายน 2555 21:46 น.
สุนทรวิทย์
อยากเขียนกลอน ตลก ให้ยกนิ้ว
งามไหวพลิ้ว ปลิวไปล่ อย่างใจหวัง
เขียนเขียนไป ไฟมอด จอดเอวัง
เสียงชิงชัง ดังกว่า เสียงฮาเฮ
อยากเขียนกลอน สัปดน ปนทะลึ่ง
แต่โดนทึ้ง ขึ้งโกรธ โทษหมิ่นเหม่
เขียนเรื่องศีล เรื่องธรรม ก็จำเจ
ชักโลเล ว่าจะ เขียนอะไร
เขียนเรื่องโศก เรื่องช้ำ ล้วนซ้ำซาก
ยิ่งเขียนมาก ยิ่งโดน คนหมั่นไส้
เขียนจีบหญิง ชิงรัก ยิ่งหนักใจ
เพราะดันไร้ ประสบการณ์ งานไม่เคย
เขียนล้อเลียน คิดได้ ว่าไม่เหมาะ
เมื่อพิเคราะห์ ถี่ถ้วน มิควรเหวย
มีแต่เรื่อง ลำบาก ยากลงเอย
อยู่เฉยเฉย เข้าที ดีกว่ากัน
17 กันยายน 2555 19:23 น.
สุนทรวิทย์
ผมเป็นหนุ่ม สิบสี่ พึ่งมีรัก
ผูกสมัคร มักคุ้น สาวรุ่นพี่
ผมซอมซ่อ หน้าโหล เธอโสภี
ผมตาตี่ ทว่า เธอตาโต
ผมโลเล เฮฮา บ้าเล็กน้อย
เธอชดช้อย อ้อยอิ่ง หยิ่งยโส
ผมอกเรียว เหี่ยวแห้ง เธอแตงโม
ผมหิวโซ สิ้นหวัง เธอมั่งมี
เหมือนกิ่งทอง ใบหยก ครกคู่สาก
เหมือนเกลื้อนกลาก ช่วยเติม เสริมราศี
เทพอุ้มสม เทวัญ การันตรี
เหมาะกว่านี้ ไม่มีแล้ว นะแก้วตา
ผมสิบสี่ เธอสี่สิบ เรื่องจิ๊บจ๊อย
ปรับปรุงหน่อย สองเรา คงเข้าขา
ผมรักเธอ ด้วยใจ ใช่เงินตรา
เสน่หา ผูกพัน โดยมั่นคง
ผมเป็นเด็ก เรียนดี มีมุ่งมาด
เพียงแต่ขาด เงินทุน หนุนประสงค์
มาปรึกษา หารือ อย่างซื่อตรง
เผื่อโฉมยง ส่งเสีย เบี้ยเอ็นดู
หน้าส่วนตัว
893
