30 มีนาคม 2555 12:57 น.
สุนทรวิทย์
ขอสะท้อน ปมปัญหา อันน่าห่วง
เด็กติดบ่วง เสน่ห์ เจือเล่ห์เหลี่ยม
ทรนง หลงใหล จิตไหม้เกรียม
การมิเจียม ตัวตน ปลื้มมลทิน
สังคมเซ ถลา ถึงคราเสื่อม
ผู้คนเอื้อม ไขว่คว้า อย่างบ้าบิ่น
เสพความสุข เกินการ ผลาญชีวิน
จมในกลิ่น คาวกาม คล้อยตามกัน
ค่านิยม ยุคใหม่ ชักใยทั่ว
หลายครอบครัว ปั้นปึ่ง ถึงคับขัน
บ้างแตกแยก สาหัส ตัดสัมพันธ์
ถูกโมหันธ์ ครอบงำ ให้จำนน
ถามว่าเด็ก ผู้ใหญ่ ใครกันผิด
เมื่อครุ่นคิด พิจารณา ประดาผล
หลายครอบครัว เกิดจาก ความยากจน
ส่วนบางคน มีมาก ยังอยากมี
ต่างขัดสน เวลา ตรวจตราลูก
ความพันผูก เสถียร เปลี่ยนริบหรี่
การเลยเถิด เพลิดเพลิน เกินพอดี
ดลวิถี ชีวิต ผิดเพี้ยนไป
28 มีนาคม 2555 12:03 น.
สุนทรวิทย์
ยามชแร-แก่ชรา พาหงุดหงิด
ทั้งความคิด ความอ่าน ถึงกาลเสื่อม
สังขารเริ่ม ตีรวน ชวนให้เอือม
จะหยิบเอื้อม เคลื่อนไหว คล้ายแมลง
ที่เคยแข็ง ขยัน พลันย่อหย่อน(หัวใจ)
ที่ควรอ่อน ดันจะ ทะลึ่งแข็ง(ตับ)
แค่ผายลม สักครั้ง ยังหมดแรง
เดินย่องแย่ง ชักช้า กว่าเต่าคลาน
อยู่ใกล้สาว คราวใด ใจคึกคัก
มิยอมจัก ระวัง เจียมสังขาร
ได้แทะโลม สักหน่อย ค่อยสำราญ
ทรมาน แต่กาย ใจอิ่มเอม
เป็นวิสัย ชายชรา อย่าตำหนิ
อุตริ บ้างหนอ พอเกษม
ถูกก่นด่า บัดสี กลับปรีดิ์เปรม
เหมือนเล่มเกม หันเห ฆ่าเวลา
พูดถึงใคร ปากโพล่ง ดังโฉงเฉง
อ๋อเราเอง คือเฒ่า เจ้าปัญหา
อยู่ว่างว่าง ขาดคน สนทนา
หันต่อว่า ตนเอง แก้เซ็งไง
สุนทรวิทย์
24 มีนาคม 2555 14:16 น.
สุนทรวิทย์
ยามแดด แผดกล้า นภาเปิด
เจริด เฉิดฉัน รับวันใหม่
วิหค ผกผิน บินท่องไพร
เสียงไก่ บรรเลง เพลงอรุณ
น้ำค้าง แห้งเหือด เดือดระเหย
ลมเชย ไอดิน หอมกลิ่นกรุ่น
อุษา ฟ้าฮาม งามละมุน
อบอุ่น หุ้มห่อ ธรณิน
2 มีนาคม 2555 14:00 น.
สุนทรวิทย์
สรณะ ศีลธรรม พระคำสอน
ช่วยดับร้อน ผ่อนเบา เผากิเลส
ละลายทุกข์ สลด หมดอาเพศ
สู่อาเวศ กระจ่าง ทางบังควร
องค์ศาสดา สัมพุทธ ชี้จุดหมาย
ทรงบรรยาย หลักธรรม กรรมครบถ้วน
เทศนา โปรดสัตว์ วัตรทั้งมวล
ตามกระบวน พุทธศาสน์ ปราศนิวรณ์
ศีลธรรม ซึ่งพระองค์ ทรงบัญญัติ
ได้ชี้ชัด บรรลุ อุทาหรณ์
ห่วงชีวิต นานา เอื้ออาทร
อนุจร ควรบูชา อยู่อาจิณ
จงสำรวม สมาธิ สติมั่น
อภิวันท์ บำเพ็ญ เป็นนิจศีล
ให้เยือกเย็น ดุจนที ที่ไหลริน
พาชีวิน สงบ พบแสงธรรม
ความตั้งใจ ไม่ท้อ ก่อมานะ
ยึดหลักพระ รัตนตรัย ใจอิ่มหนำ
กระทำดี งดเว้น บาปเวรกรรม
จึงสมคำ พุทธมามกะ ประเสริฐคุณ
1 มีนาคม 2555 17:40 น.
สุนทรวิทย์
ฉันอยากมี คนรักจริง มิทิ้งขว้าง
เพื่อนร่วมทาง ชีวิต สนิทสนม
ร่วมบุกบั่น ฟันฝ่า ท้าคลื่นลม
ร่วมแรงบ่ม ต้นรัก ถักสายใย
ร่วมปลูกจิต ฝังใจ ให้เกิดหน่อ
ขยายกอ ก่อกิ่ง พริ้งไสว
ทั้งผลิดอก ออกผล ยลไฉไล
เพื่อหัวใจ ทุกห้อง ผ่องโศภิต
แต่เป็นเพียง ภาพลวง ช่วงหลับฝัน
แม้กระสัน เพียงใด ใช่สมจิต
เฝ้าโหยหา รอคู่ อยู่เนืองนิตย์
ปิยมิตร ไฉน ไม่เห็นมา
มีไหมหนอ สักคน บนโลกนี้
จะปรานี ผูกพัน ขันอาสา
ปลอบประโลม ด้วยไมตรี มีเมตตา
ช่วยให้ข้า สมหวัง ดังรอคอย
เสียงจากผู้ พิการ บ้านสงเคราะห์
รู้เฉพาะ คนระทม มีปมด้อย
อารมณ์ที่ อ่อนไหว ใช่สำออย
เขาเศร้าสร้อย ขาดที่พึ่ง จึงคร่ำครวญ
หน้าส่วนตัว
1162
