30 กันยายน 2554 17:14 น.
สุนทรวิทย์
ยามดี มีข้าทาส
เปี่ยมอำนาจ วาสนา
เงินทอง เนืองนองมา
มิตรศรัทธา น่าเปรมปรีดิ์
ถึงครา ชะตาร้าย
ทรัพย์มลาย กลายเป็นหนี้
บัดดล คนเคยดี
เปลี่ยนท่าที ตีจากพลัน
น้ำใจ ในยามยาก
หาลำบาก ขวากมหันต์
คนหยาม กลับครามครัน
เหมือนเดียดฉันท์ กันอาจิณ
ก่อนเขา เฝ้าประจบ
เพราะเคารพ นบทรัพย์สิน
มิใช่ ใจยอมยิน
เมื่อทรัพย์สิ้น ย่อมผินไป
ยามใด ใครกล่าวชม
อย่าหลงลม จมสาไถย
พวกสอ-พลอเอาใจ
มักเป็นภัย กว่าให้คุณ
30 กันยายน 2554 17:05 น.
สุนทรวิทย์
ฉันคน ตกยุค รุกไม่คืบ
กระดืบ หนึบหนับ อยู่กับที่
ฟังเขา คุยเขื่อง เรื่องมั่งมี
บ้าจี้ คิดมาก อยากมีตาม
แหงนมอง ชะแง้ แลที่สูง
จิตจูง ใจคล้อย พลอยทวงถาม
เมื่อไหร่ ฐานะ จะงอกงาม
ปริ่มความ มั่งคั่ง ดังจำนง
ภูมิรู้ หางอึ่ง กึ่งล้าหลัง
ดันตั้ง เป้าหมาย ไว้สูงส่ง
งกงก หมกมุ่น จนงุนงง
เดี๋ยวทรง เดี๋ยวทรุด สะดุดพลัน
คนไร้ ปัญญา อ่อนสามารถ
มิอาจ เทียมใคร ได้แต่ฝัน
ยุคใหม่ คนใหม่ ไฟครามครัน
ส่วนฉัน มันแก่ แพ้กลไก
มองต่ำ ลงนิด เพ่งพิศหน่อย
คนด้อย กว่าเรา มีเท่าไหน
ที่ยาก ที่จน ล้นไผท
ไฉน ไม่เปรียบ ไม่เทียบเคียง
ภาวะ วุฒิ สิฟ้องชัด
ผูกมัด ฉันให้ ไม่อาจเถียง
เลิกโทษ ดิน,ฟ้า ว่าลำเอียง
เลิกเกี่ยง เลิกพ้อ ขอปล่อยวาง
เตือนตน เตือนใจ ใฝ่หน้าที่
วิถี มนุษย์ สุดแตกต่าง
ร้อยคน ผจญ ร้อยหนทาง
สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ช่างปะไร
30 กันยายน 2554 16:47 น.
สุนทรวิทย์
อยากมีกิ๊ก สักคน ใครสนบ้าง
ฉันรูปร่าง หน้าตา น่าหลงใหล
คนเห็นอาจ ออกปาก ยากทำใจ
แต่ภายใน ผุดผ่อง น่าลองคบ
เรื่องบ้านเล็ก บ้านใหญ่ ไร้ปัญหา
ฉันปรีชา เชี่ยวชาญ การเลี่ยงหลบ
รู้สับหลีก ฉับไว ไม่กระทบ
มีระบบ ปลอดภัย ไว้รองรับ
ถูกจับได้ ไล่ทัน อย่าขวัญเสีย
เร่งเข้าเกียร์ ฉับพลัน หันหลังขวับ
แล้วล่องหน หนีหาย ไปไกลลับ
แบบฉบับ ง่ายง่าย ใครก็เป็น
ลองเป็นกิ๊ก กับฉัน สักวันสิ
เพื่อแตกผลิ นิยาม ความตื่นเต้น
เบื่อขึ้นมา เลิกได้ ใช่ยากเย็น
มิต้องเน้น จริงจัง หวังผูกมัด
อยากมีกิ๊ก สักคน ใครสนไหม
คบเอาไว้ เคลียคลอ พอสัมผัส
จะคบเช้า เลิกเย็น เป็นกิจวัตร
ไม่ข้องขัด สุดแท้ แต่น้องกิ๊ก
29 กันยายน 2554 12:27 น.
สุนทรวิทย์
แรกพบ ประสบพักตร์
พลันนึกรัก เธอหนักหนา
หลงใหล ไม่สร่างซา
ดังมัจฉา เห็นวารี
โสภา หน้าจิ้มลิ้ม
ยามแย้มยิ้ม อิ่มราศี
เสน่ห์ เหนือเทวี
สมอิตถี ผู้ดีงาม
ได้ที มีโอกาส
เร่งวางมาด ปราดเข้าถาม
โน้มน้าว กล่าวทาบทาม
เกี้ยวนงราม อย่างย่ามใจ
บังอร ย้อนซื่อซื่อ
พี่กระบือ หรือแกล้งไก๋
เจาะจง ประสงค์ใด
อย่าร่ำไร ใช้ลีลา
แม้หมาย คลายกระสัน
ค่าตัวฉัน แค่พันห้า
สินค้า สมราคา
จ่ายเงินมา ตัณหาไป
เวรกรรม ทำพิเรนทร์
แม่เนื้อเย็น แท้เป็นไก่
ล่วงรู้ เข้าหูใคร
คงไยไพ ให้เกรียวกราว
อดสู จำกู้หน้า
มิถือสา คำว่ากล่าว
ขึ้นครู สู่ดวงดาว
รู้รสสาว คราวนั้นเอง
29 กันยายน 2554 12:11 น.
สุนทรวิทย์
เขาเก็บขวด เก็บถุง นุ่งผ้าขาด
กระวีกระวาด ตากหน้า หาของขาย
คุ้ยค้นกอง ขยะ เร่งตะกาย
เดินขวนขวาย ทุกตรอก ทุกซอกซอย
คนจนยาก มากมาย ไร้ที่พึ่ง
ชีวิตจึง ระกำ สุดต่ำต้อย
มือเท้าต้อง ฉับไว ไม่อาจคอย
หมดทางถอย ปากท้อง ต้องดื่มกิน
ผ่านกี่เดือน กี่ปี หนีไม่พ้น
คงดักดน คลุกคลี ด้วยหนี้สิน
เดินท่อมท่อม ตะลอน นอนกลางดิน
ถูกหยามหมิ่น ดูแคลน แสนอ่อนใจ
สังคมมอง ไร้ค่า น่าละเหี่ย
เพื่อลูกเมีย อิ่มหนำ ทำไงได้
จำกัดฟัน ก้มหน้า หากินไป
มิสนใคร ไหนจะ กล่าวระราน
เขาหาใช่ วิญญู ผู้ผ่องผุด
แต่เป็น วีรบุรุษ ของบุตรหลาน
อย่ามองเขา สิ้นท่า น่ารำคาญ
เขากรำงาน สุจริต ผิดหรือไร
หน้าส่วนตัว
2172
