3 กันยายน 2554 14:55 น.
สุนทรวิทย์
ฟ้างาม ยามเดือนหงาย
โสมเฉิดฉาย คล้ายดวงแก้ว
หมื่นดาว ตื่นวาวแวว
ลอยเพริศแพร้ว แอ่วนภา
สุขใจ ใต้แสงจันทร์
กอดจอมขวัญ หมายมั่นว่า
รักนี้ ชั่วชีวา
ไม่สร่างซา สักราตรี
ข้างแรม เดือนแรมร้าง
ดาราต่าง หมางเมินหนี
ว้าเหว่ แม้เมฆี
ค่ำคืนนี้ มีแต่ลม
ยอดสร้อย พลอยหายหน้า
ลืมสัญญา คราสุขสม
เปลี่ยนชู้ คู่บรรทม
หลงรื่นรมย์ ตะบมไป
ขึ้งเคียด เกลียดข้างแรม
ฟ้ามอมแมม มิแจ่มใส
ยิ่งมอง ยิ่งหมองใจ
เมื่อข้างกาย ไร้ผู้คลอ
รำพึง ถึงทรามวัย
ยังจำได้ อยู่ไหมหนอ
ความหลัง ครั้งชอบพอ
เคยขับซอ หยอกล้อกัน
ยามนี้ ณ.ที่เก่า
มีแต่เรา เฝ้าเพ้อฝัน
อาลัย สายสัมพันธ์
ทนโศกศัลย์ กลั้นน้ำตา
3 กันยายน 2554 13:52 น.
สุนทรวิทย์
โลกนี้ คือละคร
ทุกบทตอน ซุกซ่อนฝัน
หมุนเวียน เปลี่ยนนิรันดร์
อัศจรรย์ เหนือบรรยาย
ชีวิต อนิจจัง
ยากพร้อมพรั่ง ดั่งใจหมาย
ประจัญ ถึงบั้นปลาย
ก่อนวางวาย พ่ายแพ้กาล
คนรวย ก็รวยจัด
พูนสมบัติ-พัสถาน
บ้านโต มโหฬาร
ดุจวิมาน ปานเทวา
คนจน ทนอนาถ
ขาดอำนาจ วาสนา
คับแค้น แสนระอา
ทุกข์โศกา น้ำตาคลอ
ชะตา ฟ้าลิขิต
อย่าหงุดหงิด คิดมากหนอ
เทือกเถา ร่วมเหล่ากอ
ยังแตกคอ มิง้อกัน
ดูไป คล้ายจำอวด
ชิงประกวด ดวจแข่งขัน
ยื้อแย่ง เกินแบ่งปัน
ด้วยเชิงชั้น อันบิดเบือน
โลกนี้ มีครบรส
ทั้งงามงด บทเชือดเฉือน
แสงไฟ รำไรเลือน
อาจเสมือน เตือนชี้ทาง
อย่าท้อ ต่อปัญหา
จงเชิดหน้า กล้าสะสาง
ชีวี ที่อับปาง
คงเสริมสร้าง คืนอย่างดี
3 กันยายน 2554 13:41 น.
สุนทรวิทย์
วันไหน จะตาย ไม่อาจรู้
วันนี้ ยังอยู่ จักสู้ต่อ
ชาติหน้า ชาติไหน ไม่หวังรอ
ที่ขอ มุ่งมาด คือชาตินี้
สังขาร มีแยก มีแตกดับ
ตกอับ ปิติ เวียนวิถี
ชุ่มโชก โศก,สุข อันคลุกคลี
ไม่กี่ เพ-ลา ก็ราร้าง
เมื่ออยู่ เมื่อยง คงเดินหน้า
แขนขา ร่วมแรง แข่งสะสาง
มิท้อ มิถอย มิปล่อยวาง
ถูกบ้าง ผิดบ้าง ก้าวย่างไป
ภาระ หน้าที่ มีล้นบ่า
เวลา สิสั้น จนหวั่นไหว
หักโหม โรมรัน มิทันใด
หนทาง ยาวไกล ใกล้ขาดตอน
จะตาย วันไหน ก็ตายเถิด
เรื่องเกิด เรื่องตาย คล้ายภาพหลอน
มิมี สักสิ่ง จริงถาวร
รุ่มร้อน ทำไม ให้เป็นทุกข์
2 กันยายน 2554 16:30 น.
สุนทรวิทย์
คนเรามี ดี,ร้าย หลายจำพวก
เหมือนใส่หมวก สวมโขน คนละสี
บางคนมุ่ง กระทำ แต่กรรมดี
บางคนเลว อัปรีย์ ชั่วชีวิต
บ้างอ่อนหวาน พูดจา น่าสดับ
ใจคอกลับ มืดดำ อำมหิต
มีสันดาน ศัตรู เยี่ยงงูพิษ
แฝงด้วยจิต ริษยา คอยหาความ
แนวบาป,บุญ วิถี ชี้ปรากฏ
ใครโป้ปด อย่างไร ไม่อาจห้าม
แต่เท็จจริง พฤติกรรม อันต่ำทราม
จะติดตาม พันพัว ชั่วชีวิน
ไปงานศพ ครั้งใด ใคร่ครวญเถิด
ทุกคนเกิด แก่,ตาย แล้ววายสิ้น
พึงเตือนตน เตือนใจ ไว้อาจิณ
ปวงมลทิน คือภาระ ถ่วงกระมล
โลกนี้มี ดี,ร้าย รอไขว่คว้า
ปรารถนา วัตถุ หรือกุศล
เลือกสิ่งใด สุดแท้ แต่ใจตน
ปุถุชน จำแนก แตกต่างกัน
2 กันยายน 2554 16:22 น.
สุนทรวิทย์
คลื่นหลัง ประดังโหม
ไล่จู่โจม โถมคลื่นหน้า
กลืนหาย ในธารา
งามท่วงท่า ทุกนาที
นีรชาติ ประหลาดล้ำ
เล่นฟ้อนรำ ระบำรี่
สายชล ขับดนตรี
ดุจกวี ร่ายลีลา
บรรเลง เพลงอรรณพ
กล่อมพิภพ สยบเวหา
ครืนครั่น พรรณนา
สุขหรรษา เป็นอาจิณ
คลื่นฉอก ระลอกริ้ว
แล่นลิ่วลิ่ว พลิ้วตามสินธุ์
เยื้องย่าง อย่างโยธิน
เพียงยลยิน ถวิลชม
งามใด ในแหล่งหล้า
มิโศภา สง่าสม
เกลียวคลื่น ครื้นระงม
เร้าอารมณ์ อาบพรหมาณฑ์
ห้วงน้ำ อมตะ
เปรียบวร ทิพย์สถาน
ขานขับ ชั่วกัปกาล
ดั่งวิญญาณ ธารประโลม
หน้าส่วนตัว
1793
