6 ตุลาคม 2554 11:42 น.
สุนทรวิทย์
มาละเหวย มาละวา
เสียงเฮฮา มาพลุกพล่าน
ขันหมาก หลากโอฬาร
เยือนถึงบ้าน แล้วกานดา
แหวนเพชร เม็ดเท่าไข่
น้องเตรียมใส่ ได้เลยหนา
ถึงแม้ แค่ไข่ปลา
ก็มีค่า อย่าน้อยใจ
ทองแท่ง จัดแจงพร้อม
มิแปลกปลอม หลอมใหม่ใหม่
สีลอก ออกวันใด
ยอมชดใช้ ให้แม่คุณ
เรือนหอ รออีกนิด
เลิกหงุดหงิด คิดเฉียวฉุน
ยานนี้ พี่กักตุน
ช้อนซื้อหุ้น หมุนไม่ทัน
ยืนยัน แม้ฟันหลอ
เตี้ยม่อต้อ ก็แข็งขัน
หญิงใด ได้ผูกพัน
จะเพ้อฝัน ทุกวัน,คืน
พ่อตา หน้างอง้ำ
ยืนระกำ ช้ำขมขื่น
แม่ยาย คล้ายกล้ำกลืน
แกล้งชื่นมื่น ฝืนท่าที
พ่อตา แม่ยายเอ๋ย
อย่าชังเลย เขยตระหนี่
เขยน่ะ ขยันดี
หลานคงถี่ ไม่มีขาดทุน
6 ตุลาคม 2554 11:36 น.
สุนทรวิทย์
กตัญญู สามคำ จำง่ายง่าย
แต่ความหมาย หนักแน่น แสนไพศาล
สิ่งสำคัญ ห้ามปล่อยปละ หกประการ
เพื่อสร้างฐาน สถิต ในจิตใจ
ประเสริฐสุด แรกหรือ คือพ่อ,แม่
ท่านเผื่อแผ่ การุญ คุณยิ่งใหญ่
ควรบูชา อาทร ก่อนสิ่งใด
จงห่วงใย กตเวที ยิ่งชีวัน
อันสถาน แผ่นดิน ถิ่นกำเนิด
จงทูนเทิด ธารณา ตราบอาสัญ
ยามศัตรู รุกราน หาญป้องกัน
พร้อมประจัญ พิทักษ์ รักษาแดน
ศาสนา เปรียบที่พึ่ง พึงกราบไหว้
ไม่ยอมให้ ใครจาบจ้วง ด้วยหวงแหน
เดินตามพระ คำสอน มิคลอนแคลน
เชื่อแบบแผน คติ ธรรมวินัย
เจ้าเหนือหัว คือกษัตริย์ ขัตติยะ
ทรงเป็นพระ ประมุข ทุกยุคสมัย
เป็นมิ่งขวัญ อาณาจักร เป็นหลักชัย
มอบฤทัย จงรัก พร้อมภักดี
รู้จดจำ เคารพครู ผู้สอนสั่ง
รำลึกครั้ง ท่านเมตตา กรำหน้าที่
ถึงอำลา จากไกล ไปกี่ปี
คงชุลี เสมอ มิเผลอตน
อีกบรรดา ผู้เอื้อเฟื้อ เคยเกื้อหนุน
รีบแทนคุณ นำพา อย่าตกหล่น
สนองตอบ นอบนบ ให้ครบคน
บุญกุศล ย่อมสะท้อน ย้อนกลับคืน
แม้นมีหก กตัญญู อยู่ครันครบ
ถือขนบ ปฏิบัติ มิขัดขืน
ความดีจะ บันดล ผลยั่งยืน
สุขราบรื่น เมื่อยึดมั่น กตัญญู
6 ตุลาคม 2554 10:50 น.
สุนทรวิทย์
ผมเป็นหวัด ตัวร้อน นอนจับไข่(ขออภัยไข้ไม่ใช่ไข่)
เมียยังบัง คับใจ ใช้แคะหู
ช่างทำได้ ลงคอ หนอเมียตู
รู้ทั้งรู้ คนป่วยไข้ ยังใช้งาน
จะขอพัก ขอผ่อน สักค่อนครึ่ง
แม่บึ้งตึง เกรี้ยวกราด ด่าฉาดฉาน
ขืนอิดออด ดันทุรัง หวังทัดทาน
มีสิทธิ์โดน เข็กกบาล พานเจ็บตัว
แม่พังแป้น มือหนัก ปานนักชก
ซัดทีกก หูพัง นั่งกุมหัว
ทั้งหมัดชุด หมัดเด็ด เช็ดระรัว
ถ้าไม่กลัว ไม่ฝ่อ ก็แปลกคน
เข้าออกโรง พยาบาล เป็นงานหลัก
ซี่โครงหัก เกือบวาย มาหลายหน
เธอสั่งงาน อะไร ได้แต่ทน
สำรวมตน ยำเกรง โดยเคร่งครัด
แต่ยามดี เธอแสนดี ไร้ที่ติ
ซ้ำชำนิ ชำนาญ การปรนนิบัติ
มีลูกเล่น ลีลา สารพัด
ฉันเลยตัด เธอไม่ลง ก็ตรงนี้
5 ตุลาคม 2554 12:26 น.
สุนทรวิทย์
น้ำจากผา พรั่งพรู สู่เบื้องต่ำ
บันดาลลำ ละหาน ธารน้อยใหญ่
ก่อนก่อเกิด คงคา ชลาลัย
แล้วจึงกลาย มหาสมุทร สุดคะเน
ดังฉันชอบ เธอแต่น้อย ค่อยสะสม
เดิมชื่นชม เปลี่ยนเป็นรัก ชักหักเห
ยิ่งนานไป ยิ่งไพศาล ปานทะเล
ล้วนถ่ายเท จากใจ มอบให้เธอ
ความรักฉัน ดุจธารา ยามหน้าฝน
เย็นท่วมท้น ชลธี นี้เสมอ
พร้อมอุทิศ ชีวิต จิตบำเรอ
หวังปรนเปรอ โฉมตรู เป็นคู่ครอง
ในบึงห้วย สาคร ซ่อนมัจฉา
กำเนิดมา ผูกพัน ฉันเจ้าของ
สองเราควร สมัคร รักประคอง
อย่าเป็นรอง มัศยา และวารี
รักฉันเปรียบ ชโลทร มหรณพ
กักบรรจบ น้ำใจ ไว้เต็มปรี่
ชุ่มฉ่ำเช่น ชลัมพุ จุนที
ไม่เคยมี เหือดแห้ง แล้งสักวัน
5 ตุลาคม 2554 11:47 น.
สุนทรวิทย์
ฉันยินดี เป็นเกือก ให้เลือกสวม
เป็นโถส้วม รองรับ เธอขับถ่าย
เป็นโลงทอง ให้นอน ตอนวางวาย
เป็นคู่หมาย ปกป้อง ครองพธู
ยามเจ็บไข้ ได้ป่วย จะช่วยนวด
เกิดเมื่อยปวด ขาหนีบ จะบีบถู
หมั่นตรวจตรา สอดส่อง ทุกช่องรู
ทั้งแคะหู ล้างก้น ไม่บ่นเลย
จักเชื่อฟัง เคารพ ตามนบนอบ
สนองตอบ เคียงข้าง อย่างผ่าเผย
ถึงมีเสียง ติฉิน หมิ่นเปรียบเปรย
ยอมวางเฉย ขันติ มิเดือดดาล
ถ้ารวนเร เหหัน ผิดสัญญา
ให้ฟ้าผ่า ลงตัว หัวชาวบ้าน
ให้มิตรรัก เพื่อนพ้อง ต้องตกงาน
ให้หัวล้าน แดงแจ๋ เมื่อแก่ตัว
หากห้องใจ ยังมี ที่พำนัก
ฉันสมัคร ยินยอม พร้อมเป็นผัว
หลงเธอเต็ม ประดา หูตามัว
ใครยิ้มยั่ว หัวร่อ ก็ช่างมัน
สู้พร่ำเพ้อ ศิโรราบ แทบกราบเท้า
ไยนงเยาว์ เจ้ากรรม ทำขบขัน
เฝ้าตามตื๊อ เกี้ยวพา สารพัน
เธอกลับหยัน ว่าบ้า น่าช้ำใจ
หน้าส่วนตัว
2451
