6 พฤศจิกายน 2554 12:00 น.
สุนทรวิทย์
เขาเคยให้ ปฏิญญา วาจาสัตย์
ขอยืนหยัด ตรากตรำ ทำเพื่อฉัน
วันหน้าจัก สุขศรี มีครบครัน
ร่วมผูกพัน เป็นหนึ่ง ถึงบั้นปลาย
เขาลาไป ไล่ตาม ความรุ่งโรจน์
ฉันครองโสด รอเขา สู่เป้าหมาย
ผ่านเดือน,ปี เจ็บแปลบ แอบฟูมฟาย
เขาดูดาย หายลับ ไม่กลับมา
กล้ำกลืนดื่ม น้ำตา นับอายุ
ปีนี้ลุ หกสิบสี่ แล้วพี่ขา
ฉันปวดร้าว อ่อนแอ แก่ชรา
เหลือเวลา จากนี้ มิกี่วัน
ฉันขอต่อ ชีวิต อีกนิดหน่อย
เพื่อรอคอย เขาย้อน ก่อนดับขันธ์
เมตตาบ้าง เถิดหนา อย่าลืมกัน
มาสานฝัน ให้ครบ จบกระบวน
สงสารหญิง อาภัพ กลับรอเก้อ
ชายที่เธอ ฝังใจ ไม่เคยหวน
ยามป่วยหนัก ละเมอ เพ้อคร่ำครวญ
เสียงกำสรวล นั้นแผ่วเบา เศร้าเหลือเกิน
6 พฤศจิกายน 2554 11:49 น.
สุนทรวิทย์
เขาเป็นชาย รวยเสน่ห์ เท่ห์คมสัน
พบเมื่อวัน ลอยกระทง พลันหลงใหล
หนุ่มเมืองกรุง หล่อเหลา ช่างเอาใจ
ผู้ทำให้ ชีวัน ฉันอับปาง
เพียงข้ามคืน ผูกพัน กันแนบแน่น
เขาเดินแผน ปองกาย หมายเรือนร่าง
ด้วยเชิงชั้น เชี่ยวชาญ การอำพราง
จึงไว้วาง ปล่อยตน จนลืมทุกข์
เจ็ดทิวา ราตรี แสนดีเลิศ
เที่ยวเตลิด เปิดเปิง ระเริงสุข
ไร้สติ เมามาย อบายมุข
ร่วมเคล้าคลุก เกลือกกลั้ว มั่วราคี
เมื่ออาทิตย์ อัสดง ตรงขอบฟ้า
พี่จะมา พบนงเยาว์ ที่เก่านี่
ถ้อยประโลม อ่อนหวาน ซ่านฤดี
คือวจี สุดท้าย ของชายลวง
ฉันเฝ้านับ วันนาที รอพี่กลับ
สามเดือนลับ ล่วงไป ใจแสนห่วง
พิมานหรู สิ้นหวัง เท็จทั้งปวง
น้ำตาร่วง เจ็บช้ำ สุดรำพัน
พี่อยู่ไหน จงช่วย น้องด้วยเถิด
หากลูกเกิด ขาดบิดา คงอาสัญ
รู้ไหมว่า ตัวฉัน นั้นตั้งครรภ์
ยากคิดหัน พึ่งพา ปรึกษาใคร
จดหมายน้อง เจาะจง ส่งถึงพี่
อย่ารอรี จวนแย่ เร่งแก้ไข
รีบสู่ขอ ดั่งวาจา สัญญาไว้
ก่อนท้องใหญ่ อับอาย ขายหน้าคน
หากพ้นเดือน มีนา เมษานี้
จำหลบลี้ ลาตาย วายหมองหม่น
แม้นวันใด ได้ผ่าน บ้านอุบล
โปรดสักหน แวะเซ่นไหว้ ย้อนไมตรี
ณ.กระท่อม ผุพัง ยังหลังเก่า
ครั้งสองเรา ทึกทัก เป็นสักขี
คือสุสาน ฝังศพ กลบอินทรีย์
น้องรอพี่ ใต้พื้นนั้น ทุกวันคืน
5 พฤศจิกายน 2554 17:23 น.
สุนทรวิทย์
เพ็ญเยือน เดือนสิบสอง
น้ำเจิ่งนอง คลองละหาน
วาระ เทศกาล
งานบูชา ชลาลัย
ลอยกระทง สู่คงคา
กล่าวขมา ธาราศรัย
ลุแก่โทษ โปรดอภัย
ที่อาศัย ใช้ดื่มกิน
ค้ำจุน หนุนชีวา
เกิดปู,ปลา เอื้ออาสิน
แบกรับ ซับมลทิน
บำรุงดิน ถิ่นอุดม
ด้วยบุญ คุณความดี
สายนที มีสั่งสม
เกื้อสุข ทุกสังคม
ลูกประนม ก้มกราบกราน
ราตรี นี้หฤษฎ์
สำรวมจิต อธิษฐาน
แม่พระ ชลธาร
ช่วยบันดาล ประทานพร
ขอร่มเย็น เป็นสิริ
มั่นฐิติ ดังศิขร
รุจิรา สถาวร
ดัสกร มรณ์มลาย
กระทง ส่งแสงวาม
สื่อข้อความ ตามมุ่งหมาย
อภิวันท์ นิรันตราย
หมดเรื่องร้าย กลายดีเทอญ
5 พฤศจิกายน 2554 17:17 น.
สุนทรวิทย์
อุทกภัยใหญ่ ในครานี้
หลายชีวี ย่อยยับ ดับสลาย
ทั้งทรัพย์สิน เงินทอง ต้องมลาย
ความเสียหาย หลายหลาก ยากประเมิน
ชนชั้นล่าง ชั้นกลาง ต่างร่วมสู้
ร่วมกอบกู้ ช่วยกัน น่าสรรเสริญ
แจกอาหาร ภาชนะ สละเงิน
ร่วมเผชิญ ส่ำทุกข์ ที่รุกราน
นักธุรกิจ ผู้กุม คุมตลาด
ฉวยโอกาส ขึ้นรา-คาอาหาร
กรรมาชน ตระหนก พลันตกงาน
คนนับล้าน เปียกปอน นอนโศกา
จบน้ำท่วม เมื่อใด คงได้เห็น
ความลำเค็ญ โถมบุก ทุกหย่อมหญ้า
คนจนตรอก ชอกช้ำ กินน้ำตา
เหล่าโจรา ขี้ครอก ออกย่ำยี
ความวิบัติ อัปลักษณ์ จักมาสู่
โรคหดหู่ ระบาด มิอาจหนี
คนจนจะ ยิ่งจน ล้นทวี
ส่วนเศรษฐี คงจัก เร่งตักตวง
สักกี่คน สำนึก รู้สึกได้
สักกี่คน รู้ภัย อันใหญ่หลวง
สักกี่คน จริงใจ ไม่หลอกลวง
สักกี่คน รักห่วง ปวงประชา
5 พฤศจิกายน 2554 17:03 น.
สุนทรวิทย์
รักแรก แอกขึง ตรึงชีวาตม์
มิอาจ พลาดผละ ละอดีต
พลัดพราก จากนุช ดุจโดนมีด
เค้นขีด กรีดย้ำ ถลำลึก
ความหลัง ฝังแอบ แนบสนิท
แผลงฤทธิ์ ติดอยู่ ในรู้สึก
ปลาบปลื้ม ดื่มด่ำ สิ้นสำนึก
จารึก ทึกทัก รักหมดใจ
หลอกตน วนเวียน เพียรปลอบจิต
จริต ผิดเพี้ยน เพียรหลงใหล
ร้อนดุจ ทรุดร่าง กลางกองไฟ
หวั่นไหว ไม่หย่อน ไม่ผ่อนพัก
ปะเหลี่ยม ปะคู กว่ารู้แจ้ง
วิ่นแหว่ง แรงราญ ผ่านอกหัก
ซึมอาบ ซาบซึ้ง ถึงความรัก
รู้หลัก หนักเบา กว่าเก่ากาล
ปรับเปลี่ยน กลยุทธ์ หยุดร้อนรุ่ม
สุขุม ซุ่มคอย อ่อยคำหวาน
มิพัก ชักช้า คาเนิ่นนาน
แต่งงาน ทันที มิรีรอ