21 พฤศจิกายน 2554 12:33 น.
สุนทรวิทย์
สาธุชน วิญญู รู้หน้าที่
สำนึกดี ทำดี มีเหตุผล
มุทิตา เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่คน
สร้างกุศล บำเพ็ญ เป็นอาจิณ
ยังชีพโดย สัมมา อาชีวะ
อุตสาหะ ขันติ มิเคยสิ้น
รู้ฐานะ รู้ประมาณ การอยู่,กิน
ไม่ติฉิน กล่าวร้าย ป้ายสีใคร
หนักแน่นต่อ ปัญหา ภารกิจ
ยามพลาดผิด ยอมรับ ปรับแก้ไข
เสียสละ เพื่อครอบครัว ทั้งหัวใจ
ยึดถือใน จริย คุณธรรม
จิตสำนึก กตัญญู อยู่เนืองนิตย์
สุจริต ผ่องใส มิใฝ่ต่ำ
เชื่อกฎเกณฑ์ วัฏฏะ ผลกรรม
แม้ตรากตรำ เพียงไหน ใจมั่นคง
คุณสมบัติ เหล่านี้ ใครมีครบ
ขอนอบนบ วันทา ว่าสูงส่ง
คือเสน่ห์ วิลาวัณย์ งามบรรจง
ซึ่งธำรง บ่งค่า สาธุชน
20 พฤศจิกายน 2554 13:00 น.
สุนทรวิทย์
ความดี ไม่มีขาย
อย่างมงาย หมายซื้อหา
ใช่เห็น เป็นสินค้า
หรือเปรียบว่า ดังอาภรณ์
ความดี ที่แท้จริง
นั้นใหญ่ยิ่ง เกินสิงขร
ลึกกว่า ใต้สาคร
สถาวร เหนือพรใด
ความดี มีไม่ยาก
มิลำบาก แม้นอยากได้
เพียงสร้าง อย่างตั้งใจ
ทำดีไว้ ย่อมได้ดี
ทำดี ไม่มีสูญ
ยิ่งเพิ่มพูน จรูญศรี
คนรัก จักทวี
บารมี อยู่ที่ตน
ทำดี แต่นี้เถิด
ทางประเสริฐ เกิดกุศล
ยามใด ใกล้อับจน
จะผ่านพ้น เพราะผลบุญ
ศีลธรรม ทางสัมมา
จงรักษา ตัดว้าวุ่น
มานะ สะสมคุณ
ไว้เป็นทุน หนุนชีวัน
20 พฤศจิกายน 2554 12:07 น.
สุนทรวิทย์
มาพบ นงพะงา หน้าจิ้มลิ้ม
เอิบอิ่ม โสภา ราศีจับ
แย้มยิ้ม ระรื่น ยืนต้อนรับ
หน้าผับ ชื่อดัง โดยบังเอิญ
สัพยอก หยอกล้อ ต่อกระซิก
กุ๊กกิ๊ก สัมผัส มิขัดเขิน
ถูกเนื้อ ต้องตัว มั่วกันเพลิน
ก่อนเดิน เกาะเกี่ยว เลี้ยวขึ้นรถ
ขับเข้า โมเต็ล อย่างเร็วจี๋
ดันไม่มี ห้องว่าง ต่างเต็มหมด
บุญมี กรรมบัง นั่งรันทด
เหลืออด สุดห้าม ความกลัดมัน
วนหา ซอยซอก ตรอกเร้นลับ
หมายดับ เชื้อกาม ยามคับขัน
ไม่พบ ที่เหมาะ พอเพาะพันธุ์
อัดอั้น เก็บกด หดหู่ใจ
ถึงใต้ ทางด่วน แสนป่วนจิต
พินิจ ตรวจตรา ว่าพอไหว
เอาละหวา ยามนี้ มิมีใคร
รีบดับไฟ บรรเลง เพลงตะลุง
พึ่งเบาะหลัง ราวี ถึงตีห้า
พอเงยหน้า ขึ้นมอง ต้องสะดุ้ง
ร้องไอ้หยา รอบกาย ล้วนไทยมุง
ชุมกว่ายุง ดูเราโชว์ โอ้.....มายก๊อด
20 พฤศจิกายน 2554 11:32 น.
สุนทรวิทย์
สิ่งหนึ่งซึ่ง มนุษย์ ยากหลุดพ้น
คือผจญ เคี่ยวขับ กับปัญหา
เวียนว่ายใน ปรมัตถ์ ปรัชญา
ตามมรรคา วิถี อันจีรัง
จักผู้ดี เลว,ไพร่ ต้องได้พบ
หมายสงบ ครบครัน นั้นอย่าหวัง
มีคนรัก ชอบพอ ก็มีชัง
สุดยับยั้ง ท้วงติง สิ่งทั้งมวล
ยามประสบ ปัญหา อย่าทิฐิ
ใช้สติ ชี้นำ แทนกำสรวล
เรื่องว่ายาก เผชิญ เกินคำนวณ
อาจผันผวน จากร้าย กลายเป็นดี
ตราบจำอยู่ กับปัญหา จงอย่าทุกข์
ถึงล้มลุก คลุกคลาน ซานป่นปี้
ให้ถือเป็น ครรลอง ของโลกีย์
สรรพชีวี ทั่วถ้วน ล้วนลำเค็ญ
ผองชีวิต มินาน ก็ผ่านพ้น
เลิกกังวล ยึดแน่น จนแสนเข็ญ
ทุกปัญหา แก้ได้ ใช่ยากเย็น
ควรมองเป็น เรื่องจ้อย แล้วปล่อยวาง
19 พฤศจิกายน 2554 13:09 น.
สุนทรวิทย์
หนูอยากเป็น หมอใหญ่ เมื่อภายหน้า
เพื่อรักษา เอ็นดู ผู้ป่วยไข้
ช่วยเหลือคน ทุกข์โศก ด้วยโรคภัย
ยึดมั่นใน เมตตา จรรยาบรรณ
วาจาน่า ยกย่อง ของเด็กน้อย
ฟังแล้วพลอย นิยม ชมสร้างสรรค์
ขอให้หนู สมหวัง ดังจำนรรจ์
ได้แบ่งปัน มุทิตา เอื้ออาทร
เขาเป็นหมอ สมใจ ในวันนี้
แต่ไม่มี ความคิด จิตเช่นก่อน
อุดมการณ์ สูญหาย คลายสังวร
สวมคราบ วณิชชากร มุ่งถอนทุน
สังคมเปลี่ยน คนเปลี่ยน ต่างเลียนแบบ
ใจคับแคบ แข่งขัน กันหัวหมุน
ปณิธาน สลาย กลายเป็นจุณ
หลงหมกมุ่น เพลิดเพลิน แต่เงินตรา
เมื่อวัตถุ ครอบงำ ชี้นำได้
คนจึงไร้ หิริ กิเลสหนา
ต่างคนต่าง ปลาบปลื้ม ลืมจรรยา
หันบูชา รูปธรรม ความร่ำรวย
หน้าส่วนตัว
714
