26 มกราคม 2555 11:50 น.
สุนทรวิทย์
วันหนึ่ง ถึงจะสั้น
แต่ทุกข์ฉัน นั้นล้นเหลือ
นอนดิน กินก้อนเกลือ
ไร้ผู้เอื้อ-เฟื้อเหลียวแล
เกิดมา สองขาขาด
กำพร้าญาติ ปราศพ่อแม่
สังขาร พานอ่อนแอ
โดนลอยแพ ตั้งแต่เยาว์
กล้ำกลืน ฝืนคลุกคลาน
เร่ขอทาน อาหารเขา
งันงก ท่วมอกเรา
มีใครเล่า จักเข้าใจ
จากเด็ก เล็กพิการ
ทรมาน เกินขานไข
ความสุข สนุกใด
ไกลยิ่งกว่า ไขว่คว้าดาว
โดดเดี่ยว เคี่ยวผจญ
หาเลี้ยงตน จนเป็นสาว
เคราะห์ซ้ำ กรรมระนาว
ถูกชายก้าว-ร้าวย่ำยี
ทำร้าย ให้เปื้อนมล
คนแล้วคน ช้ำป่นปี้
ติดเอดส์-เอชไอวี
ยากหลีกลี้ หนีความตาย
นี่หรือ คือชีวิต
อำมหิต ผิดคาดหมาย
ดิ้นรน ทนตะกาย
คงเวียนว่าย ในน้ำตา
วันหนึ่ง ถึงจะสั้น
แต่ทุกข์ฉัน นั้นหนักหนา
นั่งนับ จับเวลา
รอสังขาร์ ด้วยอาดูร
25 มกราคม 2555 10:22 น.
สุนทรวิทย์
พรหมวิหารสี่ เทียมแสงธรรม อันล้ำเลิศ
เป็นบ่อเกิด แห่งความ งามพิสุทธิ์
ป้อนแก่นสาร อมตะ สู่มนุษย์
เพื่อยั้งหยุด โมหันธ์ ในสันดาน
เริ่มจากมี เมตตา ปรานีก่อน
อีกอาทร กรุณา ธรรมาสาร
เชื่อมโยงด้วย มุทิตา สมาจาร
สอดประสาน อุเบกขา ทางอารมณ์
รวมพลัง จตุพล ผลประสิทธิ์
ชวลิต อภิราม ตามสั่งสม
เพิ่มบุญญา-นุภาพ อาบอุดม
คือบรม กุศล ของคนดี
มิเสียที กำเนิดมา คราครั้งหนึ่ง
ครบครันซึ่ง คุณลักษณ์ เกียรติศักดิ์ศรี
ชวนเคารพ ผูกพัน ศันสนีย์
ตามวิถี สันติ ธรรมนิยาม
รอบวัฏฏะ ชีวัน แสนสั้นนัก
ควรรู้จัก ปรองดอง ใช่มองข้าม
ยึดหลักพรหม-วิหารสี่ อันดีงาม
ย่อมเกิดความ สงบสุข ทุกผู้คน
24 มกราคม 2555 14:36 น.
สุนทรวิทย์
นามผู้ดี ใช่ดี ที่ยศศักดิ์
ย่อมมีหลัก ปฏิบัติ วัตรวิถี
ตามแบบแผน อารยะ ประเพณี
ดวงจิตมี เมตตา อารีคน
ครองสติ สัมปชัญญะ ได้ประเสริฐ
งดละเมิด ล่วงสิทธิ์ คิดฉ้อฉล
เปี่ยมเยือกเย็น ขันติ นิรมล
สร้างกุศล ธรรมา เป็นอาจิณ
ผูกไมตรี ปราศจาก ภาคชนชั้น
บุญทานปัน เผื่อแผ่ แม้ทรัพย์สิน
สุจริต สัตย์,ซื่อ ถือทำกิน
มิดูหมิ่น หยามเหยียด เบียดเบียนใคร
สง่าด้วย กิริยา มารยาท
พจนารถ อ่อนหวาน ยามขานไข
งามจากนอก เลิศหมด จดถึงใน
สำรวมใจ ผ่องใส ไร้เล่ห์กล
เคารพฟัง ผู้ใหญ่ ไม่ลบหลู่
กตัญญู บุพการี มีเหตุผล
รักครอบครัว อาทร รู้ผ่อนปรน
ดำรงตน เสียสละ ให้อภัย
นี่คือคุณ-สมบัติ โดยชัดแจ้ง
อันแสดง สัมมา อัชฌาสัย
เพียบพร้อมทั้ง จริย สติวินัย
เป็นปัจจัย ครรลอง ของผู้ดี
22 มกราคม 2555 13:36 น.
สุนทรวิทย์
ทำนองซึง ซึ้งซ่าน ผ่านแนวเขา
หวานปนเศร้า เคล้าริน พินทุสร
เสียงบรรเลง สะท้าน พนานดร
กล่อมอัมพร ดาวดื่น ให้รื่นรมย์
กอไผ่ตง หวิวขับ รับจังหวะ
เปล่งคีตะ พนอม รอมผสม
หริ่งเรไร จิ้งหรีด กรีดระงม
สุขหรือตรม ประทับ อยู่กับใจ
ส่งเสียงซึง ไปให้ ใครคนหนึ่ง
ชายผู้ซึ่ง รวนเร จิตเฉไฉ
ทิ้งลูกเต้า ภรรยา ลาจากไป
ลืมบ้านไร่ ไพรพง มัวหลงกรุง
วอนพระพาย ส่งข่าว คราวเขาหน่อย
ฉันเศร้าสร้อย หดหู่ อยู่บ้านทุ่ง
คอยเขากลับ เคหา มาผดุง
ดึกก็มุ่ง รุ่งก็หวัง ตั้งตารอ
สุนทรวิทย์
21 มกราคม 2555 18:51 น.
สุนทรวิทย์
ตรุษจีน ปีนี้ เหมือนปีก่อน
ฉันนอน ถอนใจ ไม่ยอมหลับ
ถูกความ เงียบเหงา เผาย่อยยับ
กระสับ-กระส่าย หน่ายเหลือเกิน
สองคน ปู่,ย่า คาอยู่บ้าน
ลูกหลาน ทิ้งขว้าง ไปห่างเหิน
เราเหงา จับเจ่า เขาเที่ยวเพลิน
ใช้เงิน เป็นเบี้ย มิเสียดาย
วันวัน ไม่เคย เสวยสุข
สมบุก-สมบัน หมั่นขวนขวาย
วิตก หัวหมุน จิตวุ่นวาย
สบาย สักครั้ง ยังไม่มี
หรือเรา ที่แท้ แค่เครื่องจักร
เหนื่อยหนัก เหนื่อยหนา โดยหน้าที่
ต้องห่วง ต้องหา ทุกนาที
ตระหนี่ ถี่เหนียว เที่ยวไม่เป็น
หัวอก บุพการี ที่แก่เฒ่า
เปลี่ยวเปล่า เท่าใด ใครจะเห็น
เจ็บป่วย ปวดร้าว ฤๅหนาวเย็น
หลานเหลน อยู่ไกล ใจก็ตรม
หน้าส่วนตัว
1082
