9 กันยายน 2548 02:36 น.
สุญญะกาศ
ตะโกนกล่าวป่าวร้องว่าของหาย
ทั้งหญิงชายหลายหลากช่วยกรากถม
ด้วยลำแข้งแทงเข่าเจ้าระบม
อีกคำสมน้ำหน้าว่าตามมา
เด็กตัวน้อยมอมแมมแถมไร้ชื่อ
ผู้คนถือเอาหลักว่ายักษา
คิดสั้นนักลักอาหารจารมารดา
ซึ่งชราหิวแห้งแฝงในรู
ของได้คืนช่วยกันลืออื้ออึงนัก
จับผู้ลักขโมยได้ให้หลายหู
หาผู้ใดทราบร่างหนึ่งซึ่งในรู
ดั่งไม้อยู่ใกล้ฝั่งรอฝังกาย
13 สิงหาคม 2548 01:06 น.
สุญญะกาศ
หนูทานข้าวกับคุณแม่นะค่ะ
คุณแม่ไปส่งโรงเรียนตอนเช้า
สอนการบ้านเวลาเย็นเย็น
นั่งข้างข้างเปนเพื่อนตอนรอคุณหมอ
หนูไม่สะบายก็เห็นน้ำใสๆหยดลงหน้าผากหนู
หันไปดูเป็นน้ำตาแม่
คุณแม่ทำโทดหนูบ้าง
แต่หนูก็รักคุณแม่มากนะคะ ^_^
28 กรกฎาคม 2548 10:30 น.
สุญญะกาศ
ผ้าพันแผลแบออกนอกใบหน้า
เห็นนภาพราวพร่างกางอีกหน
ภาพมิตรล้อมอ้อมกายคลายโศกตรม
แต่ระทมขาดที่รักทักข้างเตียง
น้องเมียงหาชลนามาเป็นสาย
หวังพี่ชายเคยรักคู่อยู่ยินเสียง
ใจแทบหายกายแทบขาดปราศสำเนียง
จนอยากเบี่ยงกาลกลับดับดวงตา
โอ้ดวงเอ๋ยคงเคยคิดตัวผิดพลาด
ไม่สามารถกางป้องน้องนั้นหนา
ด้วยเนตรน้องคล้องถึงซึ่งอุรา
ของพี่ยามาปวดรวดร้าวทรวง
น้องตามหาดวงมาลย์จนกาลผ่าน
ทุกสถานแลไปใจห่วงหวง
น้ำไหลอุ่นดรุณหลากจากสองดวง
เทพทั้งปวงแม้นยินเหตุจงเมตตา
เย็นวันหนึ่งกรายถึงซึ่งริมหาด
แสงสีชาดสาดผ่องส่องเวหา
ยลสุนัขตัวใหญ่วิ่งไปมา
ข้างกายาชายหนึ่งไซร้ที่ใจดี
แสงสว่างพลันวาบปลาบในอก
เหมือนเนื้อหยกต้องแสงพรายฉายรังสี
แล้วพลันหายสลายหลบกลบฤดี
ด้วยภาพนี้ติดตรึงตาเมื่อมายล
เสียงสั่นหวีดกรีดร้องก้องหาดเปล่า
ใจเหมือนด่าวด้วยขวากจากข้างหน
แหลกสลายกรายกล้ำช้ำกมล
สงสารคนที่ตนรักปักชีวัน
ใต้เงาแว่นดำกางพรางดวงเนตร
ด้วยต้องเหตุมืดบอดเพื่อยอดขวัญ
แล้วสละด้วยรักปักชีพพลัน
อีกละนั้นคือวันลาเพื่ออาลัย .............
23 กรกฎาคม 2548 23:22 น.
สุญญะกาศ
ฤทธิ์ สำแดงแต่งสร้าง..........โคจร
นี้ ดั่งบ่มนิวรณ์.....................แห่งจ้าว
มี อิทธิชัยสมร.....................อีกห่อน..ไข้นา
ไว้ก่นหนทางท้าว...................บ่ายเข้า..ทางธรรม
ซึ่ง พละแต่งแต้ม..................จิตนำ
การ กอปรชอบเป็นกรรม......ท่านสร้าง
สำ เร็จแห่งดวงธรรม............หาป่าว..บอกแล
รวม เล่ากล่าวคำสล้าง...........ต่อสร้าง..สุญตา
23 กรกฎาคม 2548 04:07 น.
สุญญะกาศ
บริกรรมนำตะกรุดสุดในปาก
คายคำหมากฝากน้องอย่าหมองศรี
ประเจียดคล้องสองแขนจนแน่นดี
ผ้าถุงนี้ของแม่นำแต่ชาย
หน้าผินออกเขตครามห้ามลาลับ
หมายจะสับสองท่อนก่อนถวาย
เหวยศัตรูผู้วาดกวาดมลาย
สิ้นสลายเสียงกลองรบมาสบกู
สองดาบยาวสาวจ้วงเป็นดวงเปรอะ
ซึ่งรอยเลอะเทอะเลือดกว่าเชือดหมู
ห้ามแรงคลอนอ่อนหายอายพธู
ลูกหลานกูอยู่หลังหวังรอดตาย
หาได้คิดอาฆาตมาตรดวงจิต
เพียงแค่ติดป้องเวียงเบี่ยงสลาย
หวังลูกหลานอีอ้ายไว้ก่อนตาย
กายสบายแลใจสู่ผู้จำเริญ
ฆะเฏสิ ฆะเฏสิ กิงการณา ฆะเฏสิ อะหังปิตัง ชานามิ ชานามิ
หน้าส่วนตัว
1543
