22 มีนาคม 2548 15:30 น.
สุชาดา โมรา
แนนซี่พูดขึ้น คุณภูวดลถึงกับทำตาโตแล้วก็เดินเข้าลิฟไปพร้อมกันคุณภูริเดินตรงมายังห้องท่านประธานเขาเคาะประตูและเปิดเข้าไปทันที
หิวไหมทานอะไรมาหรือยังถ้ายังทานข้าวกันหน่อยได้ไหม
คุณภูริร้องเป็นเพลงดังขึ้น กัญญายิ้มแล้วก็หันไปมองคุณวจีที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ คุณวจีพยักหน้ากัญญาจึงหยิบกระเป๋าสะพายและเดินเคียงข้างคุณภูริออกมาเมื่อเข้าไปในลิฟมีเพียงทั้งคู่อยู่ด้วยกันคุณภูริจึงดึงดอกกุหลาบสีขาวที่ซ่อนอยู่ด้านหลังส่งให้กัญญาทันที
ขอบคุณค่ะนี่มันกุหลาบบ้านฉันนี่นี่คุณ
กัญญาทุบไหล่คุณภูริเบา ๆ เมื่อลิฟเปิดเธอจึงรีบเดินออกมาด้วยท่าทางที่แสนงอน คุณภูริจึงวิ่งตามเธอไป
ผมขอโทษเมื่อกี้ผมแวะร้านดอกไม้ไม่ทันผมเห็นว่าคุณชอบกุหลาบสีขาวผมก็เลยเด็ดที่หน้าบริษัทเมื่อกี้เองยามเกือบเอาผมตายแน่ะให้อภัยผมหน่อยนะ
คุณภูริพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน เขาวิ่งไปดักที่หน้าเธอและยื่นนิ้วก้อยให้เธอราวกับเด็ก ๆ ง้อกันอย่างนั้นแหละทำให้คนในบริษัทมองทั้งคู่และซุบซิบกันทันที
ทำเป็นเด็ก ๆ ไปได้ฉันก็ไม่ได้งอนสักหน่อย
กัญญาตอบด้วยท่าทางเขิน ๆ เธอหันไปมองคนอื่น ๆ ที่ยืนมองเธอทำให้พนักงานหลายคนแสดงท่าทีไม่สนใจ แต่เมื่อเธอเดินออกไปนอกบริษัทแล้วทุกคนต่างก็จับกลุ่มนินทากันให้แซทไปหมด
ไม่มีงานทำเหรอไปทำงานสิเดี๋ยวสั่งตัดเงินเดือนเลย
คุณวจีพูดขึ้น เธอเดินมาดูคุณภูริและคุณกัญญาที่นั่งรถจากั่วคันหรูออกไปด้วยกันพร้อมกับยิ้มด้วยท่าทางที่ดีใจทำให้หลายคนแอบหันมาจับกลุ่มคุยกันอีก เมื่อคุณวจีหันกลับไปทุกคนถึงกับสลายตัวทีเดียว
ทานร้านเดิมเหรอคะ
ครับ
คุณภูริมาจอดรถที่ร้านเจ๊หนิง ร้านส้มตำที่อร่อยที่สุดในเมืองไทยอีกครั้งเมื่อทั้งคู่มานั่งที่โต๊ะก็เห็นคุณภูวดลกับแนนซี่นั่งทานส้มตำด้วยกันด้วยท่าทางที่เอร็ดอร่อยกัญญาถึงกับยิ้มทีเดียว
นี่ถ้าคุณภูริรู้ว่าแนนซี่เป็นอะไรเขาจะรับได้ไหมนะ
คงจะไม่ได้หรอกตอนเป็นเด็กผมจำได้ว่าหมอนี่ไล่เตะตุ๊ดทุกทีเลยขานี้เขาเกลียดเข้าไส้ ทางที่ดีอย่าให้รู้เลยดีกว่านะเพราะไม่งั้นโลกแตกแน่ ๆ
กัญญาและคุณภูริพูดกระซิบกระซาบกันอาหารมาเสริฟโดยที่ทั้งคู่ไม่ต้องสั่ง คุณภูวดลหันมายักคิ้วให้คุณภูริหลายครั้งจนคุณภูริแสดงสีหน้าเยาะเย้ยเพราะรู้ว่าน้องชายไม่ชอบกระเทยเขาจึงแหย่น้องชายใหญ่แต่คุณภูวดลกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย
เดี๋ยวก็รู้
คุณภูริเปรยขึ้นแล้วก็หันกับมามองกัญญาแล้วก็ยิ้ม ๆทั้งคู่ทานอาหารด้วยกันและนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน กัญญาหันไปตีมือคุณภูริหลายครั้งเพื่อไม่ให้แสดงสีหน้าเย้ยหยันน้องชายทำให้คุณภูริสงบลงครู่หนึ่งแล้วก็หันกลับไปแหย่ต่อกัญญานั่งมองเขาไปยิ้มไปด้วยความสุข
เมื่อทานอาหารเสร็จคุณภูริก็พากัญญาเดินไปดูหนังสือที่ร้านขายหนังสือตามแถวนั้น เขาเห็นหนังสือนิตยสารหลายฉับและหนังสือพิมพ์หลายฉบับพาดหัวหน้าหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องของเขาและเธอ เขารู้สึกฉุนมากไม่รู้จะทำอย่างไร
นี่มันอะไรกันเนี่ย.คุณมาดูสิ.!!!!
คะนี่มัน.เป็นรูปวันนั้นนี่นาโอ้ตายละคนรู้กันไปทั่วประเทศแล้วสิ
ผมจะไปแถลงข่าวก่อนที่จะลือกันไปต่าง ๆ นานา
ฉันว่าปล่อยไปก่อนเถอะค่ะอย่างนี้ต้องเกลือจิ้มเกลือค่ะ.อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิคะฉันมีแผนก็แล้วกัน
กัญญาพูดขึ้นพร้อมทั้งกดโทรศัพท์หาหนูนาทันทีหนูนาตอบตกลงที่จะช่วยเหลือเธอเกี่ยวกับการหักหลังสำนักข่าวฉบับอื่น ๆ โดยการส่งนักข่าวมือดีไปสืบความเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามและทำอย่างที่เขาทำกับคุณภูริบ้าง
คุณว่าแผนของเรามันจะไปได้สวยเหรอ
กัญญายิ้มแล้วก็เดินขึ้นรถไป
อีกหน่อยคนก็ลืมเองนั่นแหละแต่ถ้าเรื่องของเขาเราก็คุ้ย ๆ ๆ ๆซะให้เรื่องมันฉาว อีกหน่อยเขาก็คงจะรู้เองละว่าอะไรเป็นอะไร
กัญญานั่งยิ้ม เธอมองคุณภูริด้วยความรู้สึกอารมณ์ดีแต่คุณภูริกลับรู้สึกหนักใจอย่างที่สุด
กัญญาและเพื่อน ๆ นัดเจอกันที่ร้านสุกี้ ทุกคนรวมกลุ่มกันเพื่อมาเสวนาเรื่องครอบครัวของแต่ละคน เนื่องจากคนเริ่มต้นชวนคนแรกนั้นก็คือกิ๊กเพราะดูเธอจะเป็นคนที่หนักใจมากที่สุดคราวนี้คนในกลุ่มมาแบบเป็นกันเอง ไม่มีการพ่วงให้ใครมาด้วย ไม่ว่าจะเป็นลูกหรือสามีก็ตาม
มาแล้วเหรอนั่งสิ
กัญญาบอกเพื่อน ๆ ให้นั่งคนที่มาสายที่สุดเห็นจะเป็นแป้งเพราะขานี้ชอบแอบไปดูสามีของตัวเองก่อนว่าเขาทำอะไรอยู่กับใครหรือเปล่าแล้วจึงค่อยมาหาเพื่อนทีหลัง
มาพร้อมกันแล้วก็สั่งอะไรมาทานเลยละกันนะ
อาหารมาวางที่โต๊ะเป็นที่เรียบร้อย กัญญาจึงเริ่มเปิดฉากนั่งคุยถึงเรื่องของกิ๊กก่อนเป็นคนแรกว่ามีอะไรเกิดขึ้น กิ๊กถึงได้ดูหมองเศร้าขนาดนี้ และตามเนื้อตัวก็ยังมีรอยพกช้ำดำเขียวอีกมากมายแต่กิ๊กก็ยังกล้าที่จะออกจากบ้านเพื่อมาหาเพื่อน ๆ
เมื่อสามวันก่อน เราทะเลาะกันหนักมาก พี่เอกเอาแต่อารมณ์ไม่ฟังฉันบ้างเลยฉันทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่เคยจะสนใจฉัน เขาเอาผู้หญิงคนนั้นเข้ามานอนในบ้านด้วยทั้ง ๆ ที่ลูกก็อยู่ในบ้านถึงสองคนฉันทนไม่ได้จึงโวยวายใส่เขา เขาก็เลยโชว์ออฟด้วยการซ้อมฉันต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น
กิ๊กนั่งน้ำตาซึมพร้อมกับก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสบตาเพื่อน กัญญาจึงกอดเธอเอาไว้และปลอบใจเธอ
อย่างนี้เธอจะทนอยู่กับเขาทำไมสู้เลิก ๆ กันไปเลยจะดีกว่า อย่าไปทนเลยผู้ชายอย่างนี้น่ะ แนนซี่พูดขึ้น
ฉันก็อยากจะเลิกหรอกแต่ฉันสงสารลูก อีกอย่างพอเขาออกไปข้างนอกได้ครู่หนึ่งเขาก็กลับมาทำดีกับฉัน ฉันก็ใจอ่อนทุกที
เธอนี่มันบ้าจริง ๆ เลยเป็นฉันนะฉันจะล้างอายด้วยการเลิกให้มันรู้แล้วรู้รอดไป ต่ายพูดขึ้น
ใช่ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นแต่ฉันรักเขานี่นา จะให้ฉันทำอย่างไร
กัญญาถึงกับหันมาส่ายหน้าเพื่อไม่ให้เพื่อน ๆ พูดเพราะกลัวว่ากิ๊กจะเสียใจไปมากกว่านี้กิ๊กหันมาพูดต่อด้วยท่าทางอันเศร้าหมองถึงเรื่องของพี่เอกคนรักของเธอ
หมู่นี้เขาใช้เงินเปลืองมากเลยตั้งแต่แต่งงานกันมาฉันก็รู้สึกว่าเงินของฉันหายวูบไปโดยที่ไม่มีการทำบัญชีฉันก็รู้นะว่าพี่เอกเป็นคนเอาไปแต่จะให้ฉันทำอย่างไรดีล่ะในเมื่ฉันไม่สามารถที่จะควบคุมเขาได้มีเพียงฉันเพียงคนเดียวที่ถูกเขาควบคุมอยู่ตลอดเวลา
รู้ว่าเขาหลอกแต่ก็ไปเต็มใจให้เขาหลอกซะอย่างนั้นเฮ้อมนุษย์หนอมนุษย์เขาถึงได้บอกว่าความรักทำให้คนเราตาบอดอย่างไรล่ะยายกิ๊กเอ๊ยเจ๊ฟังแล้วเจ๊ก็อยากต๊ายอยากตายจริง ๆ เลยมันน่าตีไหมเนี่ยหล่อน
แนนซี่พูดขึ้นพร้อมทั้งแสดงสีหน้าหมั่นไส้เธอรู้สึกอยากจะเดินเข้าไปตบนายตำรวจหนุ่มคนนั้นเหลือเกินที่ทำกับเพื่อนแสนสวยของเธอได้
ถ้าเจอเมื่อไรนะฉันจะตบให้ดูเลย
จะไปตบเขาได้อย่างไรยายแนนซี่เขาเป็นผู้รักษาสันติราช รู้ช่องโหว่ของกฎหมายมากมาย ถ้าเกิดเธอทำอะไรเขาละก็สงสัยชะตาเธอจะต้องขาดแน่ ๆ เลยเธอเอ๊ย!!!! หนูนาพูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม ๆ
ไม่เป็นไรหรอกฉันยอมเสียสองพันดีกว่าจะทนเห็นเขารังแกเพื่อนของฉัน
สองพันอะไร
ก็ค่าปรับไงล่ะค่าทำร้ายร่างกายไงล่ะแหมพวกเธอนี่ไม่รู้เรื่องเลย
เออจ่ะฉันลืมว่าเธอเป็นกิ๊กกับพวกนายร้อยตำรวจ กัญญาพูดขึ้นพร้อมกับหลุดขำออกมาทันทีทำให้เพื่อน ๆ ในกลุ่มหลุดขำตามไปด้วยแม้แต่กิ๊กเองยังลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังโศกเศร้าอยู่เธอนั่งขำด้วยความรู้สึกที่ตลกและมีความสุขจริง ๆ
แล้วเรื่องของต่ายล่ะ กัญญาพูดขึ้น
หมู่นี้น่ะเหรอพี่โอก็ดีขึ้นนะไม่ได้ออกไปไหนเลย วันนั้นฉันก็เลยอนุญาตให้เขาไปเที่ยวกับเพื่อน แต่ว่าฉันให้เขาขับรถมอเตอร์ไซค์ไปเพราะหมู่นี้ค่าน้ำมันมันแพงต้องประหยัดหน่อย
เออแม่คุณนายประหยัดขี้ตืดจริง ๆ เลยยายงกเอ๊ย!!!! แนนซี่พูดแทรกขึ้น
นี่จะฟังหรือเปล่าย๊ะ
ฟังสิเจ๊ขอโทษ แนนซี่ลากเสียซะทำให้เพื่อน ๆ หัวเราะออกมาทันที
คือตอนที่ไปนั่งทานอะไรกับเพื่อที่โต้รุ่งนะรถเก๋งมันแหกโค้งมาจากไหนก็ไม่รู้พุ่งเข้าชนทั้งโต๊ะเลยล้มระเนระนาดไปหมด ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาลทั้งก๊กเขาเลยละ
สมน้ำหน้าไอ้พวกชอบเที่ยวป่านนี้คงเข็ดแล้วมั้ง
บ้าแป้งก็พูดอะไรแบบนั้นแล้วอาการเป็นอย่างไรบ้างล่ะ หนูนาพูดขึ้น
ไม่เป็นอะไรหรอก แค่ทำสำออยอยากจะอยู่ใกล้ ๆ พยาบาลสวย ๆ เท่านั้นเองฉันก็เลยขอเปลี่ยนเอาพยาบาลแก่ ๆ มารักษาตอนนี้เลยเลิกโอดครวญเลย
แผนสูงนะเนี่ยผัวเธอน่ะถ้าเป็นฉันละก็ฉันจะจัดการให้ราบเลย
เธอจะทำอย่างไรจ๊ะแม่แนนซี่
ฉันจะตบจูบ ตบจูบเลยละฉันชอบผู้ชาย. แนนซี่พูดขึ้นพร้อมกับยืนตัวลอยจนเพื่อน ๆ ต้องดึงให้ลงมานั่งที่เหมือนเดิมเพราะโต๊ะอื่นหันมามองกันหมดแล้ว
12.
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
22 มีนาคม 2548 15:19 น.
สุชาดา โมรา
คุณวิ่งเร็วมากเลยเป็นนักวิ่งหรือเปล่าครับ
เปล่าค่ะแต่จ่าคะช่วยปล่อยเขาไปเถอะค่ะ ฉันไม่เอาความค่ะแค่นี้ก็เจ็บตัวจนแทบจะแย่อยู่แล้ว
กัญญาพูดขึ้นพร้อมกับหันมายิ้มให้คุณภูริทันที
ผู้หญิงหรือควายกันแน่เนี่ยแรงดีเหลือเกิน
อะไรนะ!!!!
คุณภูริพูดขึ้นเบา ๆ กัญญาได้ยินไม่ถนัดจึงหันไปถามเขาแต่เขากลับตอบว่าเปล่าเพราะกลัวว่ากัญญาจะหันมาตบปากเขาด้วยกระเป๋าสีแดงใบนั้น
ถามจริง ๆ เถอะทำไมคุณถึงหวงกระเป๋าใบนี้นักหนาหรือว่ามันเป็นกุ๊ดชี่หนังแรดจริง ๆ
จะบ้าเหรอมีที่ไหนกุ๊ดชี่หนังแรดคุณนี่ท่าจะบ๊องนะฉันพูดเล่นไปอย่างนั้นแหละ นี่มันกระเป๋าที่คุณพ่อซื้อให้ฉันก่อนที่ท่านจะเสีย ตอนนั้นฉันจำได้ว่าคุณพ่อนำไปให้ที่ปารีสเชียวนะเพราะมันเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่จะทำให้ฉันระลึกถึงท่าน
คุณภูริเห็นกัญญาแสดงสีหน้าเศร้า ๆ เขาจึงเปลี่ยนเรื่องพูดเพื่อไม่ให้เธอร้องไห้อีกเพราะตาของเธอเริ่มแดงเสียแล้ว
นี่คุณบอกว่าพ่อเสียใช่ไหมทำไมไม่เอาไปซ่อมล่ะ
บ้าคนนะไม่ใช่รถยนต์จะได้ซ่อมได้
คุณไม่เคยได้ยินเพลงของพี่เบริ์ดเหรอซ่อมได้.มีอะไรหนักเบาเราซ่อมให้
คุณภูริร้องออกมาเป็นเพลงทำให้กัญญายิ้มแล้วก็เอามือยื่นออกไปตบไหล่คุณภูริเบา ๆ ด้วยท่าทางขวยเขิน
นี่แม้แต่ใจคุณผมก็ยินดีรับซ่อมนะครับ
งั้นก็ช่วยซ่อมให้หน่อยละกันนะ
จริงอะเปล่าที่คุณบอกว่าจะให้ผมซ่อมให้น่ะ ผมจะดามให้กลับมาประสานกันเหมือนเดิมเลย
คุณภูริพูดพร้อมกับแสดงสีหน้าเบิกบานใจ กัญญายิ้มแล้วก็ก้มลงไปหยิบอะไรในกระเป๋าสักอย่าออกมา
นี่ไงซ่อมได้ไม่ใช่เหรอ ช่วยซ่อมให้ด้วยละกันนะ
กัญญาหยิบตลับบุหงาซึ่งทำมาจากเซรามิครูปหัวใจสีแดงออกมายื่นให้คุณภูริเธอยิ้มแล้วก็ทำท่าเยาะเย้ยคุณภูริเพราะเธอรู้ดีว่าคุณภูริซ่อมให้ไม่ได้ เธอเพียงแต่จะเบรคคุณภูริเล่น ๆ ก็เท่านั้น
โหเล่นงี้เลยนะแม่ตัวแสบนี่กระเป๋าคนหรือกระเป๋าโดเรม่อนเนี่ยยังมีอีกไหมเนี่ย
คุณภูริพูดขึ้นพร้อมกับปาดเหงื่อ จากนั้นก็ขับรถมาจอดที่ห้างสรรพสินค้าทันที
นี่คุณมาทำไมที่นี่.ไหนคุณบอกว่าจะไปส่งฉันที่บ้านเลยไงล่ะ
ผมเปลี่ยนใจแล้วตามมาเถอะห้ามถามนะ
คุณภูริจูงมือกัญญาเดินเข้าไปในห้าง เขาเดินหาของอะไรบางอย่างแต่กัญญาก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรเพราะเขาสั่งไม่ให้เธอพูดอะไรกัญญาปล่อยให้คุณภูริจูงมือเธอโดยที่ไม่ขัดขืนทั้ง ๆ ที่เธอเป็นคนค่อนข้างจะหวงเนื้อหวงตัวมาก แต่กับคุณภูริเธอกลับให้เขาจับมือเธอไว้แน่นโดยที่ไม่โวยวายอะไร และยิ่งกว่านั้นเธอเองก็กำมือเขาแน่นเช่นกันสายตาของเธอดูมีความสุขมากทั้ง ๆ ที่เธอไม่เคยมีความสุขแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน
นี่ไงเจอแล้ว
คุณภูริร้องดังขึ้นและเดินเข้าไปในร้านขายของชำร่วยที่อยู่บนห้างชั้นที่สองเขาหยิบกล่องบุหงารูปหัวใจสีแดงของกัญญาออกมาจากกระเป๋าแล้วก็ให้เจ้าของร้านไปหามาให้ทันที
นี่ไงผมจะซื้อให้คุณใหม่เลยผมรู้นะที่มันแตกเพราะคนร้ายคนนั้นใช่ไหมล่ะตอนที่คุณกระโดดไปตะคุบเจ้าหมอนั่นน่ะ
คุณภูริยิ้มกัญญารู้สึกเขินอายจึงเดินไปดูของอย่างอื่นภายในร้าน.คุณภูริจ่ายเงินค่าบุหงาชิ้นนั้นเสร็จก็เดินมาหาเธอทันที
ถ้าคุณอยากได้ผมจะให้คุณตลอดชีวิตเลยผมจะแต่งห้องของเราให้โรแมนติคที่สุดคุณชอบไหมล่ะ
คุณภูริพูดขึ้นพร้อมกับเอามือโอบเอวกัญญาไว้ ทำให้เธอรู้สึกเขินเป็นอย่างมาก แต่ส่วนหนึ่งภายในตัวเธอนั้นบอกให้เธอแสดงปฏิกิริยาตอบโต้เธอจึงเอาข้อศอกกระแทกไปที่ท้องของเขาทันทีและเดินออกจากร้านไปคุณภูริแสดงอาการเจ็บปวดแล้วก็หันมามองผู้คนที่อยู่ในร้านและก็ยิ้ม ๆ เขาวิ่งตามเธอออกมาและคว้ามือเธอทันที
ทานไอศกรีมไหม
กัญญาพยักหน้า คุณภูริพาเธอเข้าไปนั่งในร้านไอศกรีมจากนั้นเขาก็สั่งไอศกรีมและบอกให้เธอรออยู่ที่โต๊ะก่อนเขาวิ่งออกไปครู่หนึ่งก็กลับมาทั้งคู่ทานไปศกรีมถ้วยเดียวกัน เขานั่งทานไปคุยไปด้วยท่าทางที่มีความสุขที่สุดราวกับคู่รัก เมื่อทานเสร็จคุณภูริก็นั่งคุกเข่าลงกับพื้นจากนั้นก็จับข้อเท้าของกัญญาเอาไว้แน่น
นี่คุณทำอะไรน่ะ
เขาไม่สนใจใครต่อใครที่มองมาที่เขาคุณภูริสวมสร้อยข้อเท้าให้กับกัญญาแล้วก็ลุกขึ้นมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม
เขาบอกกันว่าถ้าผู้ชายคนไหนเอาสร้อยข้อเท้ามาสวมให้ผู้หญิงที่เขารักคน ๆ นั้นจะจำรอยเท้าของเธอได้ชาติหน้าจะได้ตามรอยเท้าของเธอมาถูกและเกิดมาเป็นคู่กันอีก
ฉันไม่ใช่คนรักของคุณสักหน่อย
กัญญาพูดด้วยท่าทางขวยเขินจากนั้นก็เดินออกไปนอกร้านทันที ท่ามกลางผู้คนที่มองมาทางเธอด้วยท่าทางที่อิจฉาเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันหนาหู ได้ยินเป็นเสียงเดียวกันว่าน่าอิจฉาคู่นั้นจังโรแมนติคดีเนาะคุณภูริจ่ายเงินค่าไอศกรีมจากนั้นก็วิ่งตามเธอออกไป
แฟนงอนน่ะครับผมก็เลยง้อ
เขาหันกลับมาบอกคนอื่น ๆ ที่นั่งอิจฉาเธอด้วยท่าทางปลื้มอกปลื้มใจทำให้ทุกคนปรบมือให้เขากันใหญ่
ขอให้ง้อสำเร็จนะ
ผู้คนในร้านต่างพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
..11..
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
22 มีนาคม 2548 15:14 น.
สุชาดา โมรา
คุณมีใครเป็นเจ้าของหัวใจหรือยังผมไม่น่าถามเลยนะเพราะเมื่อคืนผมเพิ่งเห็นคุณรับแหวนหมั่นเอง
เอ่อไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคือเขาแหย่ฉันเล่นน่ะค่ะ ไม่มีอะไร เมื่อคืนเป็นแค่นาฬิกาข้อมือเท่านั้นค่ะ
คุณนิวถึงกับยิ้มที่มุมปากทีเดียวเขาเอื้อมมือไปจับมือของกัญญาไว้ แต่เธอสลัดมือออกเพราะเธอเห็นว่าไม่สมควรที่จะมาจับมือถือแขนกัน อีกอย่างคุณนิวก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องเขย ถ้าหากตัวเองจะมาจับมือถือแขนกันมันก็คงจะน่าเกลียดเพราะแค่นี้ข่าวเสียที่ออกไปก็มากพออยู่แล้ว เนื่องจากใคร ๆ ก็รู้ว่าคุณนิวเป็นแฟนเก่าของเธอ และหลังจากที่ยายพลอยลูกพี่ลูกน้องของเธอซึ่งเป็นภรรยาของเขาได้เสียไปแล้ว คุณนิวก็ยังหันกลับมาคบกัญญาอยู่จนกระทั่งคุณแม่อิ่มกลัวว่าภาพพจน์จะเสียจึงส่งให้ไปเรียนปริญญาโทใบที่สองที่ปารีส
เอ่อไร่กุหลาบเป็นอย่างไรบ้างคะทำไมเมื่อวานนี้ถึงได้ไปสั่งกุหลาบมาจากไร่อื่นด้วย
คือผมกำลังเจอปัญหาเรื่องเพลี้ยและแมลงมันทำลายไร่เสียวอดวายไปหมดผมก็เลยต้องไปซื้อดอกกุหลาบมาจากไร่อื่นเพื่อให้พอกับความต้องการของคุณ
แล้วอย่างนี้จะได้กำไรสักเท่าไรเชียว
ก็นิดหน่อยแต่ก็ไม่เสียลูกค้า.คุณว่าจริงไหม
อืม
กัญญายืนนึกอยู่ครู่หนึ่งจนไม่ได้ยินที่คุณนิวพูดเธอคิดแต่เรื่องของอนาคตและการวางแผนเรื่องธุรกิจ เธอกลัวว่าจะประสบปัญหาแบบที่คุณนิวเป็น
เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
ปะเปล่าค่ะแค่คิดอะไรเพลิน ๆ เท่านั้นเองเมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรคะ
คือผมถามว่าคุณจะแต่งงานเมื่อไรเพราะนี่ก็สามสิบแล้วนะครับอายุขนาดนี้หาคนรักยากนะทำไมไม่ลองเลือกใครคบ ๆ ดูบ้างล่ะ
อย่าพูดถึงเลยผู้ชายก็ดีแต่จะมาปอกลอกผู้หญิงนั่นแหละ
ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ
จริง ๆ นะ จะมีสักกี่คนเชียวที่จริงใจกับผู้หญิงตัวอย่างที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือพี่เขยฉันไงทำให้พี่สาวฉันต้องตรอมใจตายแล้วยังจะโกงทรัพย์สินไปกว่าครึ่งฉันรับไม่ได้หรอกนะ ถึงแม้ว่าตอนนั้นฉันอายุเพียงสิบสี่ฉันก็โตพอที่จะรู้เรื่องราวต่าง ๆ ได้ ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นกับฉันอย่างเด็จขาดเลย
ผู้ชายไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไปหรอกนะอย่าเอาผู้ชายคนเดียวมาตัดสินผู้ชายทั้งโลกสิผมว่าคุณน่าจะมองโลกในแง่ดีกว่านี้นะ
แง่ดีเหรอฉันไม่อยากจะพูดเลยแล้วคุณล่ะนิวคุณเลิกกับฉันเพราะคิดว่ายายพลอยจะมีเงินมากกว่าฉันใช่หรือเปล่า
ไม่ใช่นะคุณเข้าใจผิด ผมรักน้องสาวคุณจริง ๆ
แล้วตอนนี้เธอจากไปแล้วแต่ทำไมคุณถึงกลับมาหาฉันหมายความว่าอย่างไรคุณเห็นฉันเป็นตัวสำรองเหรอ ฉันไม่ใช่ของเล่นสำหรับใครนะ ฉันมีหัวใจ มีเลือด มีเนื้อ ฉันไม่ใช่ควายที่จะถูกเชือดเฉือนเมื่อไรก็ได้
อย่าคิดแบบนั้นสิที่ผมกลับมาหาคุณเพราะผมยังรักคุณอยู่ต่างหากล่ะ
ไปเสียเถอะค่ะฉันไม่ใช่ของเล่นของใคร ฉันไม่ใช่ตัวสำรองคนอย่างฉันมีค่าพอที่จะยืนหยัดต่อสู้คนเดียว ถ้าคุณคิดที่จะกลับมาเป็นคนเก่าของฉันละก็ฉันต้องขอบาย เชิญคุณเอาของของคุณกลับไปด้วย
ผมขอโทษนะกัญญาแต่กุหลาบพวกนั้นผมไม่ขอคืนผมให้คุณด้วยความจริงใจ
กัญญาหันหลังให้คุณนิว เธอยืนน้ำตาซึมคุณนิวมองเธอด้วยความรู้สึกเศร้าหมอง เขาเดินกลับไปด้วยท่าทางหมองหม่นในจิตใจอย่างคนสิ้นคิด หาทางออกไม่ได้ ในขณะเดียวกันนั้นคุณภูริบังเอิญมาหากัญญาพอดี เขาจึงได้ยินเรื่องราวทั้งหมดคุณนิวเดินสวนทางกับคุณภูริ เขาเดินเข้าไปตบไหล่คุณภูริเบา ๆ ราวกับจะบอกอะไรสักอย่าง เขายิ้มและก็เดินจากไป
เสียงปิดประตูรถของคุณนิวดังขึ้นกัญญาหันกลับมามองเขาด้วยสายตาสร้อยเศร้า คุณภูริเดินเขามาโอบตัวเธอเอาไว้เพื่อเป็นการปลอบใจกัญญาร้องไห้โฮเพราะเธอรู้สึกทำใจไม่ได้ คุณภูริจึงได้แต่ปลอบใจเธอเอาไว้เพราะกลัวว่าเธอจะคิดฟุ้งซ่าน เนื่องจากเขารู้จากปากของหนูนาว่าเธอเป็นคนขี้ใจน้อย และแสนงอนเป็นที่สุด
วันนี้คุณมาทำอะไรคะ
คือผมว่าจะชวนคุณไปทานอาหารข้างนอกสักหน่อย
หน้าอย่างคุณน่ะนะโธ่ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยหนุ่มเพลย์บอยอย่าคุณสาว ๆ เยอะจะตายไปนี่อย่าบอกนะว่าเขารู้ทาสแท้ของคุณแล้วก็เลยหนีหายกันไปหมด
นี่ผมไม่น่าปลอบใจคุณเลยรู้สึกว่าคุณจะเลิกอกหัวเร็วจังเลยนะ
ทำไมล่ะคนมันอารมณ์ดีสมองดี ก็เลยหายปวดใจเร็ว
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับสมองด้วยล่ะ
ก็ก็เออช่างเถอะ
เถียงไม่ขึ้นละสิใช่มะ
กัญญาแสดงท่าทางหงุดหงิดแต่ก็แฝงไว้ด้วยความสุขเธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ ๆ คุณภูริถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ยียวนกวนประสาทเธอมากเพียงไรแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอโกรธเขาเลย เธอกลับชอบและพอใจเสียด้วยซ้ำจนทำให้เธอรู้สึกดี ๆ ให้เขาโดยที่ไม่รู้ตัว
แล้วจะไปหรือยังล่ะ
ไปไหน
ก็ไปทานข้าวไงล่ะไป
กัญญาจูงมือคุณภูริขึ้นรถ คุณภูรินั่งยิ้ม ๆ ในรถและไม่พูดอะไรจนกัญญารู้สึกสงสัยว่าทำไมเขาถึงได้ขำนักขำหนา
นี่คุณทำไมไม่ขับรถออกไปล่ะจะทานหรือเปล่าเดี๋ยวเปลี่ยนใจนะ
คุณคิดว่าคุณจะไปทั้ง ๆ ที่ใส่ชุดแบบนี้น่ะเหรอ
ทำไมชุดฉันมันไม่สวยตรงไหนนี่ฉันตัดเย็บเองกับมือเชียวนะ
คุณภูริยิ้มและไม่พูดอะไร เขาชี้ไปที่หน้าอกของเธอทำให้กัญญาตกใจเอามือไปตบหน้าเขาทันที
ทุเรศคนผีทะเลนี่แอบมองนมฉันเหรอ
เปล่าผมแค่จะให้คุณดูว่าเสื้อคุณมันเปื้อนขี้ดินก็เท่านั้นคุณนี่ลามกเหมือนกันนะ
กัญญารู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก เธอรีบปิดประตูรถและเดินเข้าบ้านทันทีทำให้คุณภูริตะโกนตามไปแบบหยอก ๆ
นมคุณน่ะผมไม่มองหรอกเสียลูกตาเปล่า ๆ แบนก็แบน
แต่ดู ๆ ไปก็อึ๋มนะเนี่ยเราพูดไปได้อย่างไรว่าเธอแบนคุณภูรินึกพร้อมกับส่ายหน้า กัญญารู้สึกฉุนมากเธอหันกลับมาแลบลิ้นใส่และวิ่งเข้าไปในบ้านทันที
กัญญาแต่งตัวอย่างสาวทันสมัยและมั่นใจมาก เธอสวมเสื้อเกาะอกเอวลอยสีขาว กางเกงยีนส์สีแดงสดและสวมเสื้อสูทลูกฟูกเนื้อดีสีเลือดหมูคลุม จากนั้นก็หยิบกระเป๋าหนังสีแดงออกมาเพื่อให้แม็ทกับเสื้อผ้าที่สวมใส่เธอเลือกเสื้อผ้าอย่างไม่ลังเลเพราะเธอคิดว่าเธอจะใส่ชุดไหนก็ดูดีไปหมดเนื่องจากเธอเป็นสาวทันสมัยที่มั่นใจ ทำอะไรก็เลยไม่ค่อยจะแคร์สายตาของใครสักเท่าไรนักเธอเดินลงมาด้วยความมั่นใจ คุณภูริถึงกับมองตาค้างเพราะไม่คิดว่ากัญญาจะแต่งตัวได้จี๊ดจ๊าดขนาดนี้เขาวิ่งไปเปิดประตูรถให้เธอและเดินเข้ามาในรถเพื่อกอดปุ่มเปิดประทุนรถ
เปลี่ยนบรรยากาศบ้างเอาหน้ารับลมเนาะ!!!!
คุณภูริพูดแล้วก็หันมายิ้มให้กัญญา จากนั้นก็เปิดเพลงเสียงดังลั่นและขับรถออกไปทันทีกัญญาหยิบแว่นตากันแดดสีชาออกมาสวม เธอนั่งเคี้ยวหมากฝรั่งด้วยท่าทางที่มั่นใจรถติดไฟแดงผู้คนที่อยู่ตามละแวกนั้นหันมามองเธอและยิ้ม ๆ เธอก็หันไปยิ้มให้คุณภูริหันมามองเธออยู่หลายครั้ง กัญญาจึงแก้เขินด้วยการเปลี่ยนเพลงเป็นเพลงแนวฮิบหอบ! ที่มีจังหวะเร้าใจ และก็ก็ร้องคลอไปด้วยทำให้คุณภูริหันมามองเธอและก็ร้องเพลงบ้าง
คุณก็ชอบแนวนี้เหมือนกันเหรอผมก็ชอบนะ
ปรี๊น.ปรี๊น.ปรี๊นรถข้างหลังหลายคันบีบแตรดังลั่นเพราะคุณภูริมัวหันไปมองกัญญาและร้องเพลง จึงทำให้ไม่เห็นว่าขณะนี้ไฟเขียวแล้ว ทำให้มีเจ้าของรถหลายคนโผล่หน้าออกมาตะโกนโหวกเหวก
อุ้ย!ขอโทษทีครับ
กัญญานั่งยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อมาถึงที่ร้านอาหารเธอก็เปลี่ยนใจที่จะทานร้านหรู ๆ แบบนี้ เธออยากจะแก้แค้นเขาที่กล้าพูดแหย่ว่าหน้าอกเธอแบนทั้ง ๆ ที่ตัวเธอเองก็ออกจะอึ๋มขนาดนี้ เธอขอขับรถเองคุณภูริก็ยอมให้เธอขับเธอขับรถมาถึงร้านส้มตำริมทางร้านหนึ่งเธอก็จอดรถและมองหน้าคุณภูริทันที
ร้านนี้น่ะเหรอ!!!!
คุณภูริถามอย่างงง ๆ กัญญาพยักหน้าและเดินลงมาสั่งอาหารทันที แต่น่าแปลกที่คุณภูริกลับไม่มีท่าทีรังเกียจร้านอาหารแบบนี้เลยทำให้กัญญารู้สึกแปลกใจและไม่กล้าถามคุณภูริสั่งอาหารอย่างคล่องแคล่ว ทำให้กัญญารู้สึกงงเข้าไปใหญ่
ตำไทยใส่ปูครกหนึ่งปูปลาร้าครกหนึ่งแล้วก็ซุปหน่อไม้ขอน้ำปลาร้านะครับไม่เอาตัว และก็เอาแบบจี๊ดจ๊าดแต่ไม่เผ็ดมากนะครับอ้อ!แล้วก็ไก่ย่างเอามาตัวหนึ่งครับ
คุณ
อ๋อจะถามว่าทำไมผมถึงสั่งคล่องนักใช่ไหมล่ะร้านนี้ร้านโปรดผมเลยคุณนี่รู้ใจผมชะมัด ผมคิดว่าคุณจะหัวสูงซะอีกไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนติดดินเหมือนกันนี่ตอนที่ผมอยู่แคมบิดนะผมละหิ้วหิวอยากกินมากเลยส้มตำแบบฝีมือคนไทยเนี่แต่ก็หาไม่ได้ถึงจะมีร้านอาหารคนไทยที่นั่นแต่ฝีมือก็สู้บ้านเราไม่ได้คุณว่าจริงไหมล่ะ
คุณภูริคะเอาหมูตกครกไหมคะ วันนี้มีแต่เนื้อไม่มีมันนะคะ
เจ้าของร้านตะโกนดังขึ้น คุณภูริยิ้มและก็พยักหน้าจากนั้นก็หันมามองกัญญาแบบยิ้ม ๆ ทำให้กัญญารู้สึกดีมากขึ้นเพราะเธอไม่คิดว่าคุณภูริจะเข้ากับคนรอบข้างได้ขนาดนี้
แสดงว่าคุณนี่ก็ขาประจำเลยน่ะสิ
ใช่ผมกินร้านนี้ตั้งแต่ตอนที่ผมบินกลับมาใหม่ ๆ จากนั้นก็ติดใจฝีมือเจ๊หนิงแล้วก็เลยต้องมาอุดหนุนทุกเย็นแต่วันนี้พิเศษหน่อยผมมีคุณมาทานด้วย
เอาข้าวเหนียวไหมคะ
ครับ
เจ๊หนิงเจ้าของร้านตะโกนดังขึ้นอีกครั้ง คุณภูริตอบรับจากนั้นเด็กเสริฟก็นำส้มตำและหมูตกครกมาเสริฟที่โต๊ะพร้อมกับกระติ๊บข้าวเหนียวใบจิ๋วสองใบกัญญาค่อย ๆ ตักส้มตำด้วยความละเมียดละไม เมื่อเธอทานเข้าไปก็รู้สึกชอบส้มตำร้านนี้มากเพราะรสชาติอร่อยที่สุดเท่าที่เธอเคยทานเลยทีเดียว
อืมถึงว่าทำไมฝรั่งเยอะแยะถึงได้มานั่งทานร้านนี้
อร่อยละสิงั้นก็ทานเยอะ ๆ นะ
กัญญาเอาช้อนซ่อมตักข้าวเหนียวทาน เธอหันไปมองรอบ ๆ ตัวแล้วก็ยิ้ม ๆ เมื่อเงยหน้ามองคุณภูริเธอก็เห็นเขาเอามือจับข้าวเหนียวทานอย่างเอร็ดอร่อย เธอจึงทำบ้างทั้งคู่ดูเข้ากันมากทั้ง ๆ ที่เธอหน้ากันทีไรต้องมีการหยอกล้อกระทบกระเทียบกันทุกที โดยเฉพาะกัญญาจะเป็นคนเริ่มก่อนทุกครั้งทำให้คุณภูริอดใจไม่ไหวต้องแกล้งเธออยู่เรื่อย
ผมจะไปส่งคุณที่บ้านเลยนะ
ถ้าคุณไม่ไปส่งฉันแล้วคุณจะปล่อยทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวตรงนี้ก็ตามใจ
อย่านะผมทำจริงนะ
คุณภูริหยอกคุณกัญญาเล่น สายตาทั้งคู่ดูมีความสุขมาก คุณภูริเดินไปเปิดประตูรถให้กัญญาจากนั้นก็เดินไปขึ้นรถชายคนหนึ่งที่จ้องมองกัญญาอยู่นานลุกขึ้นมาจากโต๊ะที่ร้านส้มตำเจ๊หนิง จากนั้นก็วิ่งมากระชากกระเป๋าใบหรูสีแดงของกัญญาทันที
ว๊าย.!!!!
กัญญาถึงกับร้องเสียงหลงทำอะไรไม่ถูกเลย
.10..
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
22 มีนาคม 2548 14:58 น.
สุชาดา โมรา
คืนนี้คุณสวยมากคุณรู้ไหม
เหรอคะ
สุขสันติ์วันเกิดนะครับ
คุณภูริคุกเข่าลง มือขวาล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบอะไรบางอย่างออกมา สปอตไลต์ส่องมาที่ทั้งคู่ ผู้คนในงานต่างมุงดูทั้งคู่กันใหญ่
ขอแต่งงานขอแต่งงานขอแต่งงาน
แนนซี่ตะโกนดังขึ้น เธอปรบมือดังลั่นอยู่คนเดียวแล้วก็ต้งเก็บมือเพราะไม่มีใครลุ้นแบบเธอเลย ทุกคนจับจ้องไปที่ทั้งคู่ คุณภูวดลมองพี่ชายของตัวเองด้วยท่าทางที่แปลกใจเพราะไม่คิดว่าพี่ชายของตัวเองจะกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย
คุณภูริเปิดกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินออกเขาหยิบนาฬิกาข้อมือออกมาสวมให้กับกัญญาผู้คนที่จ้องมองถึงกับแตกฮือทีเดียวเพราะคิดว่าเขาจะขอแต่งงานกันแต่ก็เปล่า นักข่าวแอบเก็บภาพไปโดยที่ทั้งคู่ไม่รู้ตัวเลยสักนิด
สุขสันติ์วันเกิดครับ
คุณนิวเดินเข้ามาผิดจัวหวะพอดีเขาเอากล่องของขวัญให้กับกัญญาและเดินห่างออกไป
เดี๋ยวค่ะ!!!!
คุณนิวหันมายิ้มและแสดงสีหน้าเศร้า ๆ เขาคิดว่ากัญญาตอบตกลงที่จะแต่งงานกับคุณภูริไปแล้วเขาจึงเดินออกไปทันทีโดยที่ไม่รอให้กัญญาพูดให้จบเสียก่อน
กิ๊กจับคู่กับชายหนุ่มชุดขาวคนนั้นเมื่อเขาถอดหน้ากากออกมากิ๊กถึงกับดีใจสุดขีดเลยทีเดียวเมื่อเห็นเป็นคุณธนูอดีตคนรักของเธอ เธอโผเข้ากอดเขาเอาไว้พร้อมกับน้ำตาซึมทันที
เกิดอะไรขึ้นเหรอกิ๊ก
ปะเปล่าค่ะกิ๊กเพียงแต่ดีใจเท่านั้นเอง
ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนานจนกระทั่งเริ่มการโหวดว่าคู่ของใครเหมาะสมที่สุด พิธีกรประกาศให้แนนซี่และคุณภูวดลออกไปที่เวทีเพื่อรับรางวัลขวัญใจมหาชนแนนซี่ออกไปรับรางวัลพร้อมกับคุณภูวดล เธอแสดงความดีใจออกนอกหน้าหันไปจูบแก้มเขาทันที ดูสีหน้าของคุณภูวดลจะพอใจเสียด้วยเพราะแนนซี่ทั้งสวยและหุ่นดีขนาดนี้จึงทำให้เขาปล่อยให้แนนซี่ทำอะไรตามใจโดยที่ไม่รู้ตัวว่าแนนซี่ไม่ใช่ผู้หญิงมาตั้งแต่กำเนิด
พิธีกรประกาศให้กิ๊กและคุณธนูออกไปรับรางวัลหวานใจทั้งคู่ไม่รู้ตัวมาก่อนเลยเมื่อออกไปรับรางวัลก็ได้แต่แสยะยิ้มด้วยความงง ๆ เท่านั้นกระต่ายและคุณโอสามีของเธอออกไปรับรางวัลหวานใจเช่นกันทั้งคู่หอมแก้มกันและเดินลงจากเวทีไป
คู่สุดท้ายนะคะคือ.แถ่นแถ่นแท้น.คุณกัญญาและคุณภูริค่ะ
หา
เสียงปรบมือดังลั่นไปหมดทั้งคู่ตกใจมากพวกเขาค่อย ๆ เดินขึ้นไปบนเวทีช้า ๆ เพราะชุดที่กัญญาใส่นั้นค่อนข้างยาวคุณภูริจึงต้องประคองเธอขึ้นไปบนเวที
รางวัลที่ได้รับคือรางวัลเทพบุตรสุดหล่อและเจ้าหญิงแสนสวยค่ะ
คุณแม่อิ่มขึ้นมามอบดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ให้กับทั้งคู่พร้อมกับมงกุฏดอกกุหลาบสีขาวให้กับทั้งคู่ คุณภูริจึงฉวยโอกาสอุ้มกัญญาขึ้นและเดินหมุนไปรอบ ๆ ตัวเองด้วยความดีใจทีเดียว
กัญญาเริ่มตัดเค้กแจกจ่ายให้กับทุกคน งานเลี้ยงแบบบุฟเฟ่เริ่มต้นขึ้นหลังจากที่ผ่านเวลาเที่ยงคืนไปแล้ว คุณภูริตามกัญญาติดไม่ยอมให้ห่างหรือพลาดสายตาไปเลยทีเดียวจนกระทั่งเลิกงาน ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านยกเว้นแนนซี่ที่มานอนบ้านของกัญญาเพราะว่าบ้านของเธออยู่ไกลมาก
คืนนี้หนูนาเขาจะออกทีวีฉันจะรีบกลับไปดูที่ห้อง
ว้าย...ใช่...ใช่เลย...แล้วนี่ฉันลืมได้ยังไงเนี่ย...ว้า...เสียดาย
ที่นี่ก็มีทีวีนะ
ไม่ใช่จ้ะ เจ๊จ๋า แม่แนนซี่ทอดเสียงอ่อนหวานเป็นอันมาก แค่เสียดายว่าไม่ได้ตามไปคุมยายหนูนาเธอสักหน่อย เฮ้อ...บอกตามตรงนะว่าไม่รู้ว่าหนูนาเธอจะพาตัวเองไปออกทีวีในภาพแบบไหน
ทำไมต้องคุมด้วยล่ะ
ก็ยายหนูนาเป็นคนสวยนี่นาเดี๋ยวถ้าไม่ตามไปคุมละก็ตาต้นกล้าเอาพวกเราตายเลยน่ะสิ
บ้าคิดแผลง ๆ คิดได้ไงเนี่ย
นั่นคือความห่วงใยที่มีให้คนเป็นเพื่อน แนนซี่ทำท่าเป็นห่วงอย่างแท้จริงและกัญญาก็ทำความเข้าใจได้ว่าทำไมแนนซี่จึงมีอารมณ์เช่นว่านั้น
เค้าปิดเงียบนะยายกัญญา
คำว่ายายนี่ดูจะติดปากสาวแนนซี่กับพวกหล่อนทุกคน...กัญญาเองก็ไม่มีปัญหาสำหรับการถูกเรียกเช่นนี้ แต่มีคนหนึ่งซึ่งจะมีแน่นอน และเตือนแนนซี่อยู่เหมือนกันนั่นก็คือยายหนูนา เพราะยายคนนี้ชอบให้เพื่อนเรียกเธอว่าหนูนาเฉย ๆ มากกว่า
กัญญาและแนนซี่นั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น แนนซี่เห็นกัญญาเหนื่อยล้ากับงานนี้มามากเธอจึงอุ้มกัญญาไปนอนในห้องเมื่อเห็นว่าเธอกำลังหลับสบสยอยู่หน้าทีวี ส่วนตัวเธอเองนั้นก็กลับมานั่งดูทีวีต่อด้วยท่าทางใจจดใจจ่อ เพียงเพราะจะดูเพื่อนผิวสีแทนคนสวยออกทีวีสัมภาษณ์สด
แนนซี่ดูทีวีจนรายการจบ เธอรู้สึกชื่นชมในตัวของหนูนาเป็นอย่างมากแนนซี่ปิดทีวีและปิดไฟทั้งหมดในบ้านจากนั้นก็เข้าห้องนอนที่กัญญาให้เด็กในบ้านจัดเตรียมไว้
..
ตอนเช้าวันอันสดใส กัญญาตื่นแต่เช้าเพื่อมารดน้ำต้นไม้ โดยเฉพาะต้นกุหลาบสีขาวที่อยู่ตรงหน้าบ้าน ดอกไม้มากมายที่เหลือจากการจัดงานเมื่อคืนนี้ กัญญาให้เด็กในบ้านไปเก็บมาให้เรียบร้อย เธอให้เก็บใส่กล่องเพื่อให้มันแห้งสนิท จะได้เก็บเอาไว้ทำบุหงา
อรุณสวัสดิ์ครับคุณกัญญา
อ๋อค่ะคุณภูวดลลมอะไรหอบมาแต่เช้าคะ
ผมมาหาคุณแนนซี่ครับ
ค่ะเชิญรอที่ห้องรับแขกก่อนนะคะ
กัญญาพาคุณภูวดลมานั่งในห้องรับแขก เธอไปเตรียมของว่างมาด้วยตัวเองจากนั้นก็ขึ้นไปตามแนนซี่ให้ลงมาข้างล่างกัญญานั่งคุยกับคุณภูวดลอยู่ครู่หนึ่งก็รู้ว่าคุณภูวดลอยากจะพาแนนซี่ไปทานอาหารข้างนอก กัญญาจึงเดินขึ้นไปบอกให้แนนซี่แต่งตัวทันที
แนนซี่เอาเสื้อผ้าออกมาวางพาดบนเตียงนอนเพื่อจะดูว่าชุดไหนเหมาะสมที่สุด
ฉันจะนุ่งกระโปรงหรือกางเกงออกไปดี...แนนซี่นึก
ชุทสูทเสื้อกะกางแกง...สีดำอันเป็นสีคลาสสิกและเป็นสีโปรดของฉัน...แต่จะเหมาะสมแค่ไหนใส่กางเกงจะดูเป็นกันเองมากไปหรือเปล่า... หล่อนก็พยายามใส่ใจเรื่องภาพที่จะออกมา...การนุ่งกางเกงอาจจะทำให้หล่อนปล่อยท่าทีตามสบายไม่สำรวม ถ้าอย่างนั้นเป็นชุดกระโปรง...หล่อนหยิบกระโปรงออกมา...กระโปรงสั้นนั้นไม่เคยนุ่งมานานมากนานเป็นสิบๆ ปี ตั้งแต่เลิกเป็นนักศึกษา
กัญญาเห็นแนนซี่ยืนบ่นกับตัวเองคนเดียวที่หน้ากระจก พร้อมทั้งหยิบชุดนั้นจับชุดนี้ให้วุ่นไปหมดกัญญาก็เก็บกระโปรงความยาวแค่เข่าไว้ในตู้ นอกจากกระโปรงยาวเริ่มจากครึ่งน่องจนตอนหลังที่หล่อนตัดกระโปรงความยาวกรอมเท้า...กับเสื้อแขนยาว...พร้อมทั้งชุดที่มีอยู่เข้าตู้จนหมดนี่หล่อนจะปกปิดตัวเองมิดชิดในเสื้อผ้าที่มองไม่เห็นสรีระของตัวเองอย่างนั้นเหรอ
จะให้ทำอย่างไรล่ะฉันไม่เคยเที่ยวกับผู้ชายหล่อ เท่ห์ สมาร์ทแบบนี้มาก่อนเลยนี่
อย่าเครียดนะแนนซี่ฉันมีทางออกให้
กัญญาหยิบเสื้อยืดกระโปรงยีนส์ที่มีจีบรอบตัวออกมายื่นให้แนนซี่ทันที
เธอว่ามันจะเหมาะเหรอ
เหมาะสิเพราะคุณภูวดลเขาแต่งตัวพื้น ๆ เอง เขาใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์เสื้อสีชมพูนี่คงเหมาะนะเพราะเขาใส่เสื้อสีเทาตัวอักษรสีชมพู ส่วนเธอก็ตัวอักษรสีเทา โอเคเลยเพื่อนสวยแน่นอน
แน่นะ
กัญญาพยักหน้ารับ แนนซี่สวมชุดออกมาโชว์ตัวให้กัญญาดู ท่าทางเธอไม่ค่อยจะมั่นใจเอาเสียเลย
ฉันไม่เคยแต่งตัวเรียบร้อยแบบนี้มาก่อนเลยนะจ๊ะเธอจ๋า
เอาเถอะเป็นกุลสตรีซะบ้างอย่าให้เขาจับได้ละกันว่าเธอเป็นสาวแตกน่ะ
แต่มันเรียบร้อยเกินไปหรือเปล่าย๊ะเจ๊รับไม่ได้ปกติก็แต่งตัวแบบสาวมั่นวันนี้จะให้แต่งตัวแบบเด็ก ๆ มันจะดูใสซื่อบริสุทธิ์เกินไปหรือเปล่าจ๊ะ
กัญญาเห็นแนนซี่ทำท่าทางแหย ๆ ก็นึกขำ เธอยิ้มละมุนแล้วก็พาแนนซี่เดินลงมาข้างล่างคุณภูวดลมองแนนซี่ด้วยท่าทางที่พอใจ เขายิ้มและลุกขึ้นยืนรอเธออยู่ที่โซฟา
แนนซี่เดินควงแขนคุณภูวดลเดินขึ้นรถจากั่วสีดำคันหรูออกไป เธอหันกลับมายิ้มให้กัญญารถที่สวนเข้ามานั้นมีดอกกุหลาบสีขาวเต็มไปหมด กัญญารู้สึกแปลกใจมาก เมื่อมองเข้าไปในรถก็เห็นผู้ชายที่ขับมานั้นคือคุณนิวกลับยิ่งทำให้เธอแปลกใจหนักเข้าไปใหญ่ เพราะเมื่อคืนนี้เขามีท่าทีว่าเหมือนไม่อยากจะคุยกับเธอ เพราะเขาคิดว่าคุณภูริกำลังขอเธอแต่งงานอยู่
9.
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ...
28 กุมภาพันธ์ 2548 23:22 น.
สุชาดา โมรา
เพลงที่ใช้ประกอบในการวิเคราะห์บทเพลงสมัยใหม่
อย่าขอหมอลำ
ต้อยหมวกแดง
( หญิง ) อ้ายๆ ขอหมอลำแหนค่า
( ชาย ) อ่า คือแบบว่าพี่อ่ะร๊อคนะน้อง ร๊อคเอาเป็นร็อค
( หญิง ) เอาลำเต้ยเด้อค่าเด้อ
............................
บอกว่าอยากขอหมอลำ บอกว่าอยากขอหมอลำ ไม่รู้หมอลำเขาลำแบบไหน ผมเองยังไม่เข้าใจเค้าลำแบบไหนไม่รู้เรื่องเลย เกิดมาไม่เคยได้ร้องหมอลำ เคยร้องแต่ร๊อคแอนด์โรล์ ( ว๊าวว ) เทคนงเทคโนเอ้าโยกมันแท้หนอ หรือเอาแบบพวกฮาร์คคอร์ หัดร๊อคนั่นหนอถนัดเหลือเกิน ฟังแล้วเพลิดเพลินกระตุ้นอารมณ์ ฮิพฮอพ พ๊อพ อาร์แอนด์บี ( โย่ว ๆ ) ฮิพฮอพ พ๊อพ อาร์แอนด์บี ( โย่ว ๆ ) ก็ฟังดูดีทำไมไม่ขอ น้องนางก็งามละออ น้องนางก็งามละออ ทำไมกันหนอมาขอฟังหมอลำ แล้วผมจะทำยังไงกันดี
*ก็จังมาพ๊อซำนี่เน๊าะ ซำนี่พอไว้ซาก่อน ลำบ่เป็นมันซิเดือดร้อน เดือดร้อน ซิ เดือดร้อน ๆ ย่านน้องฮากทั่งออกมา วอนแม่กานดาอย่าขอหมอลำ พ่อคมขำจงอภัย โปรดได้เข้าใจขาร๊อคบ้าง...ขาร๊อคบ้าง
**ไว้วันหน้าหากมาอีกครั้งรับรองได้ฟัง กลอนลำเสนาะหู ผมจะไปฝึกหัดร้องกับคุณครู จะมาเต้นฟ้อนให้ดู แต่ตอนนี้ไม่รู้ ไม่รู้เลย หมอลำ...
*** ( แรพ )
เป็นหยังจั๋งมาขอหมอลำ ( โย่วๆ ) หมอล๊าหน๊ะเค้าล๊ำจั่งได๋ ( โย่วๆ ) เคยฟังข้อยกะยั้งบ่เข้าใจ ( แม่นแล้ว ) แล้วข้อยสิลำได้บ่ฮิเนี๊ยะ ( ลำบ่ได้ๆ ) ( โย่วๆ ) ฮิพฮอพ พ๊อพ อาร์ก๊ามี ( โย่ว ๆ ) จั่งซี้เป็นหยังบ่ขอ ( แม่นหยังละเนี๊ยะ ) หน้าตาก็ผู้งามละออ ( แม่นหยังละเน๊ยะ ) แม่นหยังมาขอหมอลำกันด้วย...วู๊!!( โอ๊ะโอ )
****ก่ะจั่งมาพอซำนี่เน๊าะ ซำนี่พอไว้ซาก่อน ลำบ่เป็นมันซิเดือดร้อน เดือดร้อน ซิ เดือดร้อนๆ ย่านน้องฮากทั่งออกมา วอนแม่กานดาอย่าขอหมอลำ พ่อคมขำขอจงอภัย ขืนร้องออกไปซิตายแนบแล้ว จึงขอลาแจวไปก่อนเด้อ ขอลาจรไปก่อนเด้อออ...
ลักษณะการใช้ถ้อยคำในเพลง
- มีการใช้ถ้อยคำง่าย ๆ ทำให้เกิดความเข้าใจง่าย
- มีการใช้ภาษาถิ่นของอีสานเข้ามาสอดแทรก เช่น ก็จังมาพ๊อซำนี่เน๊าะ
- มีการใช้ศัพท์ของวัยรุ่นเข้ามาสอดแทรกเพื่อให้กลุ่มวัยรุ่นสามารถเข้าถึงบทเพลงได้ง่าย เช่น ) ฮิพฮอพ พ๊อพ อาร์แอนด์บี ซึ่งเป็นชื่อในวงการเพลงอีกด้วย
ลักษณะโวหารในเพลง
- โวหารแบบปฏิปุจฉา เช่น เป็นหยังจั๋งมาขอหมอลำ
ภาพสะท้อนในเพลง
- สะท้อนการร้องเพลงของเด็กวัยรุ่นที่มีความสนใจในเพลงสมัยใหม่มากกว่า
เจ้าชาย เจ้าหญิง
Giant
คิดถึงครั้งที่เราอ่านเรื่องในนิทาน ทุกๆ ครั้งเราได้ส่งเสียงดังๆ แต่วันนี้นิทานจบลงเมื่อเราไกลกัน คิดถึงเธอจัง
* ชั้นไม่รู้จะเจอกับเธออีกเมื่อไหร่ รู้บ้างไหมมีใครอยากเห็นหน้าเธอ อย่าลืมนะนิทานเรื่องเดิม ที่เราคุยกัน อยากเป็นอย่างในนั้น
** อยากจะเป็นเหมือนในนิทาน ที่เธอนั้นเล่าให้ชั้นฟัง มีปิศาจร้าย มีบ้านมีวังมีเธอนั้นเป็นเจ้าหญิง ชั้นเป็นเจ้าชาย (*, **)
คราวใดได้อ่านนิทาน เรื่องที่มีเจ้าหญิงเจ้าชายก็จะมีภาพเธอเป็นเจ้าหญิง (**,**)
ลักษณะการใช้ถ้อยคำในเพลง
- มีการใช้ถ้อยคำง่าย ๆ ทำให้เกิดความเข้าใจง่าย
ลักษณะโวหารในเพลง
ภาพสะท้อนในเพลง
- สะท้อนในเรื่องราวของความรัก
สัญญาลมปาก
กอล์ฟ เบญจพล
เข้าใจกับคำสัญญาในวันเก่า ที่เราจะผูกพันธ์และคงรักกันตลอดไปไม่มีวันที่ใครสักคนจะแยกทางร้างไกล จะอยู่เพื่อรักยืนยงและจะมั่นคงตลอดไป แล้ววันนึงก็ทำให้ใจเธอลำบาก อยากเดินแยกตามทางที่เพียงสัญญาเคยให้ไว้ ไม่เป็นไรต่างคนก็ย่อมมีเส้นทางของใจ จะไปฝืนทำไมปล่อยตามหัวใจดีกว่า จะแคร์ทำไมกับคำสัญญาลมปาก ไปทำตามใจที่เธอมีไว้ให้เขา อย่าเปลืองเวลากับคนไร้ค่าคนเก่า ช่างมันเถอะอีกไม่ช้าก็ลืมฉันเอง จะแคร์ทำไมกับคำสัญญาลมปาก ไปทำตามใจที่เธอมีไว้ให้เขา อย่าเปลืองเวลากับคนไร้ค่าคนเก่า ช่างมันเถอะอีกไม่ช้าก็ลืมฉันเอง แต่ถ้าวันใดที่ใครเขาทำเธอร้องไห้ อย่าลืมว่ามีใครที่ยังรักเธอตลอดมา รักเดิมๆกับคำสัญญาที่ไม่มีราคา ก็ยังเฝ้ารอวันให้เธอย้อนมาที่เก่า รักเดิมๆกับคำสัญญาที่อาจดูไร้ค่า ก็ยังเฝ้ารอวันให้มารักกันดังเก่า
นกกระดาษ
แดน ดีทูบี
พับเป็นนกไปอวยพรให้เธอหาย เจ็บแค่ไหนจะบรรเทาจนหายดี ฝากเป็นนกกระดาษไปให้ช่วยรักษา เธอต้องดีขึ้นมาอยู่เคียงข้างกันอย่างเดิม ข่าวมาได้ฟังข่าวมาว่าเธอไม่สบาย ห่วงเธอเจ็บป่วยแบบนี้ ฉันทุกข์ใจ
ฉันอยากป่วยแทน เจ็บแทนเธอรู้ไหม ฉันนั้นห่วงเธอเหลือเกิน พรไหนความเชื่อแบบไหนช่วยเธอหายดี เพลงนี้พับเพลงเป็นนกส่งให้เธอ หางและปีกมาด้วยศรัทธาของฉัน นกกระดาษนั้นฉันให้เธอ พับเป็นนกไปอวยพรให้เธอหาย เจ็บแค่ไหนจะบรรเทาจนหายดี ฝากเป็นนกกระดาษไปให้ช่วยรักษา เธอต้องดีขึ้นมาอยู่เคียงข้างกันอย่างเดิม หวังไว้ว่าอีกไม่นานเธอก็หายดี เพลงนี้ฉันฝากกับนกไปให้เธอ ขอนกกระเรียนโปรดช่วยเธอของฉัน
ให้ไม่กี่วันก็แข็งแรง พับเป็นนกไปอวยพรให้เธอหาย เจ็บแค่ไหนจะบรรเทาจนหายดี ฝากเป็นนกกระดาษไปให้ช่วยรักษา เธอต้องดีขึ้นมาอยู่เคียงข้างกันอย่างเดิม อยู่เคียงข้างฉันดังเดิม(ฉันขอพร)
คนเจียมตัว
โซ คูล
เอื้อมไม่ถึง รู้ตัวฉันดีว่าไกลห่าง กลัวว่าเธอต้องลำบาก ถ้าหากว่าเธอเลือกฉัน ทุกๆวันต้องหลบหน้าเธอ ทั้งที่ใจอยากเจอหน้ากัน อยากจะคุยความในใจฉันที่มันรักเธอ ได้แต่เพ้อ ละเมอว่ามีเธอเคียงข้าง วอนให้เธอเห็นใจบ้าง ก็อยากให้เธอรับไว้ ขอสักคนแค่เป็นเพื่อนคุย แค่ในยามที่เธอเหงาใจ ไม่ต้องตอบตกลงว่าจะรักกัน ฉันยินดีจะยอมเฝ้ารอ ขอสัญญาจะไม่วุ่นวาย แค่ให้รู้ว่าใจหมดใจมันรักเธอ
*คนเจียมตัวก็ได้แต่เจียมใจ ทนทำใจได้แต่เฝ้ามองดูเธอ ฉันคงไม่มีสิทธิ์ จะคิดดังว่าฉันนั้นรักเธอ ได้เต่เพ้อรักเธอข้างเดียว ฉันยินดีจะยอมเฝ้ารอ ขอสัญญาจะไม่วุ่นวาย แค่ให้รู้ว่าใจหมดใจมันรักเธอ คนเจียมตัวก็ได้แต่เจียมใจ ทนทำใจได้แต่เฝ้ามองดูเธอ ฉันคงไม่มีสิทธิ์ จะคิดดังว่าฉันนั้นรักเธอ ได้เต่เพ้อรักเธอข้างเดียว คนเจียมตัวก็ได้แต่เจียมใจ ทนทำใจได้แต่เฝ้ามองดูเธอ ฉันคงไม่มีสิทธิ์ จะคิดดังว่าฉันนั้นรักเธอ ได้เต่เพ้อรักเธอข้างเดียว ฉันยินดีจะยอมเฝ้ารอ ขอสัญญาจะไม่วุ่นวาย แค่ให้รู้ว่าใจหมดใจมันรักเธอ ได้แต่เจียมตัวแบบนี้เพราะรักเธอ
รักคนมีเจ้าของ
ไอน้ำ
ไม่ทราบมันเป็นไร ไม่รู้ว่ามาไงอาการรักเธอก็รู้มีคนจอง ยังมาไปยืนมองตกเย็นก็เพ้อยิ้มให้เมื่อเจอกัน เผื่อฟลุ๊กไปวันๆไม่กล้าขอเบอร์ก็รู้เธอมีแฟนไม่ได้จะไปแทนที่คนของเธอ คนมาทีหลังก็เศร้าต่อไปแต่อดใจไม่ใหวเมื่อได้ใกล้กับเธอจะจุกตายอยู่แล้วนั่น...ถ้ารักนี้ไม่ใด้บอกเธอหลงรักคนมีเจ้าของ
แอบมองอยู่ทุกวัน
*ไปหลงรักแฟนชาวบ้านทั้งที่รู้ตัว คนน่ารัก ถูกใจนักไม่เคยเป็นอย่างนี้หลงรักคนมีเจ้าของแอบมองอยู่เช้าเย็นก็รู้ว่าคงทำได้แค่เท่านี้แค่พบเธอคิดถึงแล้วนอนฝันดีไม่ได้จะเกเร ไม่คิดจะโมเมแย่งแฟนของใครก็แค่เป็นอาการของผู้ที่นานๆ จะแอบรักใคร
**คนมาทีหลังก็เศร้าต่อไปแต่อดใจไม่ใหวเมื่อได้ใกล้กับเธอจะจุกตายอยู่แล้วนั่น...ถ้ารักนี้ไม่ใด้บอกเธอหลงรักคนมีเจ้าของแอบมองอยู่ทุกวันไปหลงรักแฟนชาวบ้านทั้งที่รู้ตัวคนน่ารัก ถูกใจนักไม่เคยเป็นอย่างนี้หลงรักคนมีเจ้าของแอบมองอยู่เช้าเย็นก็รู้ว่าคงทำได้แค่เท่านี้แค่พบเธอคิดถึงแล้วนอนฝันดี หลงรักคนมีเจ้าของ แอบมองอยู่ทุกวันไปหลงรักแฟนชาวบ้านทั้งที่รู้ตัวคนน่ารัก ถูกใจนักไม่เคยเป็นอย่างนี้หลงรักคนมีเจ้าของแอบมองอยู่เช้าเย็นก็รู้ว่าคงทำได้แค่เท่านี้แค่พบเธอคิดถึงแล้วนอนฝันดี ได้พบเธอ...ได้คิดถึง...แล้วนอนฝันดี
ที่หนึ่งไม่ไหว
ไอน้ำ
ฉันรู้ตัวดี ว่าฉันไม่มีความหมาย ให้เธอสนใจ จะเทียบอะไรกับเขาคนที่เธอห่วง หมดใจเธอคือเขา ฉันรู้และขอยอมลาโดยดี ฉันไม่กล้าหรอก เรียกร้องอะไรจากเธอ ได้แต่นั่งเหม่อ บ่นเพ้ออะไรไปอย่างนี้เผื่อนกได้ยิน จะคาบเอาคำนี้ ไปบอกให้เธอรู้ความในใจ
*ที่หนึ่งไม่ไหว ฉันเต็มใจขอเป็นแค่ที่สอง ยอมเป็นคนสำรองตลอดไปที่หนึ่งให้เขา ขอที่สองให้ฉันจะได้ไหม รบกวนเธอเกินไปรึเปล่าขอแค่มีเธอ ให้ฉันไว้เพ้อและแอบซึ้ง ไม่ต้องที่หนึ่ง แค่ขอรักเธอในแบบเขา
เก็บไว้ในใจ เผื่อว่าเวลาเหงา ฉันขอมีเธอไว้คิดถึงก็พอ ที่หนึ่งไม่ไหว ฉันเต็มใจขอเป็นแค่ที่สอง ยอมเป็นคนสำรองตลอดไป ที่หนึ่งให้เขา ขอที่สองให้ฉันจะได้ไหม รบกวนเธอเกินไปรึเปล่าขอแค่มีเธอ ให้ฉันไว้เพ้อและแอบซึ้ง ไม่ต้องที่หนึ่ง แค่ขอรักเธอในแบบเขาเก็บไว้ในใจ เผื่อว่าเวลาเหงา ฉันขอมีเธอไว้คิดถึงก็พอเก็บไว้ในใจเผื่อว่าเวลาเหงา ฉันขอมีเธอไว้คิดถึงก็พอ
เด็กบ้านนอก
ไอน้ำ
จากบ้านนอกสู่เมืองฟ้า เดินมาตามหัวใจจากมาตามความฝันที่ใฝ่ หวังว่าต้องได้ดีบ้านวันนี้เหมือนเดิมมั๊ย ไม่ได้ไปก็หลายปีห่วงบางคนที่แสนดี ตอนนี้แม่ทำอะไรกอดตัวเองเมื่อยามเหงาอุ่นไม่เท่าแม่กอดเหนื่อยก็ดูรูปแม่ตลอดเหมือนเป็นแรงผลักใจพ่อคงดื้อเหมือนเดิมหนอ น้องก็กวนแม่วุ่นวายปล่อยมั่งนะอย่าเครียดไป ผ่อนคลายซะบ้างดีกว่า ส่งเงินให้ใช้ได้รับใช่มั๊ย ใช้ไม่พอบอกนะจะซื้อกับข้าวซื้อเสื้อผ้า เอาที่ตามใจแม่ฝันเป็นจริงเมื่อไหร่ คงได้กลับไปดูแลเหนื่อยยังไงก็ตามแต่ จะทำให้แม่ภูมิใจ
เด็กบ้านนอกกลางเมืองฟ้า จะไม่เดินหลงทางเก็บเอาคำที่แม่ได้สั่ง สอนตัวเองขึ้นใจแม้ต้องล้มสักพันหน พร้อมจะทนและสู้ไปหยิบเอาดาวที่ยิ่งใหญ่เอาไปมอบให้แม่
*ส่งเงินให้ใช้ได้รับใช่มั๊ย ใช้ไม่พอบอกนะจะซื้อกับข้าวซื้อเสื้อผ้า เอาที่ตามใจแม่ฝันเป็นจริงเมื่อไหร่ คงได้กลับไปดูแลเหนื่อยยังไงก็ตามแต่ จะทำให้แม่ภูมิใจส่งเงินให้ใช้ได้รับใช่มั๊ย ใช้ไม่พอบอกนะจะซื้อกับข้าวซื้อเสื้อผ้า เอาที่ตามใจแม่ฝันเป็นจริงเมื่อไหร่ คงได้กลับไปดูแลเหนื่อยยังไงก็ตามแต่ จะทำให้แม่ภูมิใจเหนื่อยยังไงก็ตามแต่จะทำให้แม่ภูมิใจ
ชาติก่อนมาลี..ชาตินี้แครอท
เบริ์ด ธงไชย แมคอินไตย์
ชาติก่อนก็เคยผูกพัน อ่ะลั้นลันลั้นลา ชาติก่อนก็เคยสบตา อ่ะลั้นลาด้วยกัน ชาติก่อนก็เคยหยอกเย้า อ่ะเคล้าคลอทุกวัน ลืมหมดทั้งใจเปลี่ยนผัน ไม่รักกันชาตินี้ ชาติก่อนที่ยังบอกกัน อ่ะสัญญิงสัญญา เธอบอกต้องคืนกลับมา อ่ะลั้นลาด้วยดี ชาติก่อนก็ยังหยอกล้อ อ่ะเคล้าคลอทุกที เธอเปลี่ยนได้ไงมาลี ไม่รักกันเหมือนเดิม เธอบอกไอไม่เคยเลิฟยู เธอบอกเธอไม่รู้โด้นโนว เธอบอกยูจัสโกแค่โก ชะโอ่โอมาลีของเรา ชาติก่อนก็เคยเอ่ยคำ อ่ะไม่จำหัวใจ เธอกลับต้องมาเปลี่ยนไป เธอไม่เป็นคนก่อน แม่ยอดหัวใจคนนั้น ไม่ใช่เธอแน่นอน เธอบอกว่าชื่อแครอน อ่ะแน่นอนกู๊ดบาย
โธ่ชาติก่อนก็ชื่อมาลี พอมาชาตินี้อ่ะจำกันไม่ได้ จำปูนจำปาจำปี ถ้าเปลี่ยนชื่อนี้ล่ะก็พอทนไหว ดันบอกว่าชื่อแครอน มาลีคนก่อนมันหายไปไหน เจ้าช่อมาลีคนงาม ทำไมใจดำทำได้ไง ชาติก่อนที่ยังบอกกัน อ่ะสัญญิงสัญญา เธอบอกต้องคืนกลับมา อ่ะลั้นลาด้วยดี ชาติก่อนก็ยังหยอกล้อ อ่ะเคล้าคลอทุกที เธอเปลี่ยนได้ไงมาลี ไม่รักกันเหมือนเดิม เธอบอกไอไม่เคยเลิฟยู เธอบอกเธอไม่รู้โด้นโนว เธอบอกยูจัสโกแค่โก ชะโอ่โอมาลีของเรา ชาติก่อนก็เคยเอ่ยคำ อ่ะไม่จำหัวใจ เธอกลับต้องมาเปลี่ยนไป เธอไม่เป็นคนก่อน แม่ยอดหัวใจคนนั้น ไม่ใช่เธอแน่นอน เธอบอกว่าชื่อแครอน อ่ะแน่นอนกู๊ดบาย
บ้าบอ
ซิลลี่ ฟูลส์
อยากได้ก็ให้ หากไม่สูงเกินไป อยากกลายไปเป็นดาวแถมเดือนไป ขอให้เธอพอใจ ฉันให้ได้เพียงเท่านี้ต้องการแค่ไหน ก็จะให้เธอไป ตอบแทนด้วยดอกไม้ด้วยหัวใจอาจจะน้อยเกินไป แต่ให้ได้เพียงเท่านี้ไม่เคยพอใจเลยสักที
บ้าบอ ฉันคงไม่บ้าพอที่จะรักคนที่บ้าบอให้รักแล้วไม่เคยพออย่างเธอบ้าบอ ฉันคงไม่บ้าพอที่จะรักคนที่บ้าบอให้รักแล้วไม่เคยพออย่างเธออาจใช่ อาจไม่ อาจจะค้างคาใจ กรีดเลือดกรีดเนื้อก็จะให้ไป ขอให้เธอพอใจ ฉันให้ได้เพียงเท่านี้ต้องการแค่ไหน ก็จะให้เธอไป ตอบแทนด้วยดอกไม้ด้วยหัวใจอาจจะน้อยเกินไป แต่ให้ได้เพียงเท่านี้ไม่เคยพอใจเลยสักที
บ้าบอ ฉันคงไม่บ้าพอที่จะรักคนที่บ้าบอให้รักแล้วไม่เคยพออย่างเธอบ้าบอ ฉันคงไม่บ้าพอที่จะรักคนที่บ้าบอให้รักแล้วไม่เคยพออย่างเธอจะรักแค่ไหนไม่เคยพอ (เธอต้องการมากไปกว่านั้น)ดี และพร้อมก็ไม่พอ..... เธอต้อง ( เธอต้องการมากไปกว่านั้น )บ้าบอ ฉันคงไม่บ้าพอที่จะรักคนที่บ้าบอให้รักแล้วไม่เคยพออย่างเธอบ้าบอ ฉันคงไม่บ้าพอที่จะรักคนที่บ้าบอให้รักแล้วไม่เคยพออย่างเธอบ้าบอ ฉันคงไม่บ้าพอที่จะรักคนที่บ้าบอให้รักแล้วไม่เคยพออย่างเธอบ้าบอ ฉันคงไม่บ้าพอที่จะรักคนที่บ้าบอให้รักแล้วไม่เคยพออย่างเธอ
แล้วแต่แป๊ะ
ซิลลี่ ฟูลส์
เกรงใจเขาบอกให้เกรงใจเขา ไม่ทำตามพี่เขาล่ะน่าดู ทำไมต้องเกรงใจกัน เรื่องบทเพลงที่ฉันทำ ถ้าตามกันไม่ทันฉันไม่รู้ เกรงใจเขาบอกให้เกรงใจเขา ไม่ทำตามพี่เขาล่ะน่าดู ก็ไม่ได้เบียดเบียนใคร ฉันแค่เดินก้าวไป ถ้าดันมาน้อยใจเพราะนั่งดู เสียงนกเสียงกา หลับตาใช้ใจบอก ไม่ต้องฝืนไปข่มขืนใจ อย่าให้เขามา มารยาให้ใจอ่อน ไม่ต้องยื้อให้มันฝืดได้ไหม เสียงนกเสียงกา หลับตาใช้ใจบอก ไม่ต้องฝืนไปข่มขืนใจ อย่าให้เขามา วางยาให้ใจอ่อน ไม่ต้องยื้อให้มันฝืดได้ไหม เกรงใจเขาทำไมเกรงใจเขา ชีวิตเป็นของเราเธอก็รู้ ก็แค่โอกาสที่ดี เรื่องราวที่เข้าที จะมีซักกี่ทีก็ไม่รู้ เกรงใจเขาทำไมเกรงใจเขา ชีวิตเป็นของเราเธอก็รู้ ถ้าปล่อยให้ห้อยโตงเตง โดยไม่ใส่กางเกง ก็เกรงใจเธอเองจะแอบดู เสียงนกเสียงกา หลับตาใช้ใจบอก ไม่ต้องฝืนไปข่มขืนใจ อย่าให้เขามา มารยาให้ใจอ่อน ไม่ต้องยื้อให้มันฝืดได้ไหม เสียงนกเสียงกา หลับตาใช้ใจบอก ไม่ต้องฝืนไปข่มขืนใจ อย่าให้เขามา วางยาให้ใจอ่อน ไม่ต้องยื้อให้มันฝืดได้ไหม
เป็นของเธอ
บี น้ำทิพย์ จงรัชตวิบูลย์
อาจจะบังเอิญ ที่เจอกันเวลาคบกัน ก้อดูไม่นานได้พูดคุย ได้ใกล้ชิดเธอรู้เลยใจต้องการมีเธอคนนี้ข้างกาย
ตกเป็นของเธอ หมดทั้งใจไม่ทันตั้งตัว จะเป็นเช่นไรไม่เคยนึกกลัว เมื่อใจมันรักถึงตอนจบ หากว่าต้องเจ็บได้เลยไม่ว่ากันก็ใจฉันมันรักเธอหมดแล้ว(อยากให้เธอรับฉันไว้ในใจ)
ไม่ใช่ว่าฉันรัก ง่ายดายเจอคนมากมาย ที่ไม่ใช่เธอได้พูดคุย ได้ใกล้ชิดกันไม่มีใครเหมือนเธอคือเธอเท่านั้นคนเดียวอยากบอกเธอไม่ได้บังเอิญให้รักเธอไป มันคือส่วนลึกของใจ
บางสิ่ง
โมเดิร์นด็อก
อาจไม่เคยอยู่ในสายตา เหมือนเธอไม่รู้ว่ากำลังหายไป หากลองคิดดู สิ่งที่อยู่ก่อนจะทิ้งไปจากวันนี้ จะไม่เสียใจอย่าบอกว่าเธอเสียใจ ก่อนนี้ไม่เคยจะสนใจจากเธอไปเมื่อไหร่ วันนั้น แล้วเธอจึงจะเข้าใจวันนี้เธอมีอยู่ วันนี้เธอคงจะไม่รู้ความหมายที่มันมีอยู่ในสิ่งใด สิ่งนั้นเธอทิ้งมันไปอาจไม่เคยอยู่ในสายตา เหมือนเธอไม่รู้ว่ากำลังหายไปหากลองคิดดู สิ่งที่อยู่ก่อนจะทิ้งไปจากวันนี้ จะไม่เสียใจวันนี้เธอมีอยู่ วันนี้เธอคงจะไม่รู้ความหมายที่มันมีอยู่ในสิ่งใด สิ่งนั้นเธอทิ้งมันไปอาจไม่เคยอยู่ในสายตา เหมือนเธอไม่รู้ว่ากำลังหายไปหากลองคิดดู สิ่งที่อยู่ก่อนจะทิ้งไปจากวันนี้ จะไม่เสียใจอาจไม่เคยอยู่ในสายตา เหมือนเธอไม่รู้ว่ากำลังหายไป
หากลองคิดดู สิ่งที่อยู่ก่อนจะทิ้งไปจากวันนี้ จะไม่เสียใจ
บอกไม่รักง่ายกว่าไหม
ไอวี่
มองที่ตาแล้วพูดมาเลยเอ่ยแค่คำๆ นั้นไม่ต้องเกรงผู้ชายที่มันรักเธอแค่คนนึงที่คบมานานเบื่อรำคาญไม่อยากจะเจอเธอจะอ้างเหตุผลอะไรมากมายพูดว่าฉันดีเกินไปบ้างละว่าเราเข้ากันไม่ได้บ้างละไม่รู้เมื่อไรจะพูดเข้าเรื่องซักทีกับคนที่เธอไม่แคร์เท่าไหร่เธอไม่น่าต้องวุ่นวายอย่างนี้ไหนๆ เธอก็ไม่มีใจให้ฉันแล้วบอกมาเลยไม่รักง่ายกว่าไหมอ้อมค้อมไปก็เท่านั้น2คำสั้นๆ พูดเถอะให้มันสิ้นเรื่องไปคำดีๆ ที่หามาบอกกันคนไม่ฉลาดอย่างฉันไม่เข้าใจอย่าทำอะไรให้ยากเลยนะเธอกล้าไม่รักฉันแล้วทำไมเธอไม่กล้าบอกฉันก็ห่วงเธอนั้นจะต้องทำกันเท่าไหร่เปิดใจเธอให้ฉันทนฟัง ดีกว่ายังปิดบังกันไปฉันต่างหากปวดใจทำไมไม่พูดมาพูดว่าฉันดีเกินไปบ้างละ
ว่าเราเข้ากันไม่ได้บ้างละไม่รู้เมื่อไรจะพูดเข้าเรื่องซักทีกับคนที่เธอไม่แคร์เท่าไหร่เธอไม่น่าต้องวุ่นวายอย่างนี้ไหนๆ เธอก็ไม่มีใจให้ฉันแล้วบอกมาเลยไม่รักง่ายกว่าไหมอ้อมค้อมไปก็เท่านั้น2คำสั้นๆ พูดเถอะให้มันสิ้นเรื่องไปคำดีๆ ที่หามาบอกกันคนไม่ฉลาดอย่างฉันไม่เข้าใจอย่าทำอะไรให้ยากเลยนะเธอบอกมาเลยไม่รักง่ายกว่าไหม
อ้อมค้อมไปก็เท่านั้น2คำสั้นๆ พูดเถอะให้มันสิ้นเรื่องไปคำดีๆ ที่หามาบอกกันคนไม่ฉลาดอย่างฉันไม่เข้าใจอย่าทำอะไรให้ยากเลยนะเธอ
บังอาจรักเธอ
ลาบานูน
ฉันขอโทษที่ไม่เจียมหัวใจ รั้งมันไว้ไม่ทันฝันว่าเธอจะมองลืมไปว่าไม่ควรไม่สำคัญ มันไม่ควรเรียกร้องแค่ได้มองก็บุญฟ้าก็อยู่สูงเกินไป เหวก็ต่ำไม่คู่กันเหมือนเธอกับฉัน ที่ควรจะห่างกันไว้บังอาจไปรักคนอย่างเธอ ก็เหมาะสมแล้วที่ปวดใจฉันมันคนต้อยต่ำเกินไป จึงไม่มีสิทธิ์จะฝันบังอาจไปรักโดยไม่ดู ไม่ยอมรับรู้ว่าต่างกันฉันก็ควรจะเจ็บให้นาน โทษฐานที่ไม่ระวังหัวใจหลงคิดว่าจะเอาใจซื้อใจ เธอเจอใครไม่สนพร้อมสู้ทนเพื่อเธอลืมไปว่าเรามันไม่เหมือนกัน ฉันไม่ควรพร่ำเพ้อหลงละเมออย่างนี้ฟ้าก็อยู่สูงเกินไป เหวก็ต่ำไม่คู่กันเหมือนเธอกับฉัน ที่ควรจะห่างกันไว้ บังอาจไปรักคนอย่างเธอ ก็เหมาะสมแล้วที่ปวดใจฉันมันคนต้อยต่ำเกินไป จึงไม่มีสิทธิ์จะฝันบังอาจไปรักโดยไม่ดู ไม่ยอมรับรู้ว่าต่างกันฉันก็ควรจะเจ็บให้นาน โทษฐานที่ไม่ระวังก็ยอมให้ดูถูก ให้รังเกียจ ให้เธอเหยีดหยามได้ตามใจให้เธอเหม่อ ให้เธอเกลียด ให้เธอตอกย้ำให้จำเอาไว้ โว้ว...บังอาจไปรักคนอย่างเธอ ก็เหมาะสมแล้วที่ปวดใจฉันมันคนต้อยต่ำเกินไป จึงไม่มีสิทธิ์จะฝันบังอาจไปรักโดยไม่ดู ไม่ยอมรับรู้ว่าต่างกันฉันก็ควรจะเจ็บให้นาน โทษฐานที่ไม่ระวังหัวใจฉันขอโทษที่มีแค่หัวใจ มันไม่พอใช่ไหม ฉันเข้าใจจึงไม่บังอาจรักเธอ
บอลลูน
พาราด็อกซ์
เหล่าบอลลูนมันลอยกันอยู่ในฟ้าดูงาม มองจนเพลินดูไปก็น่าลอยตามหากใจเรามันพองเป็นอย่างกับลูกบอลลูน เธอคอยเติมให้ความรักเราพองตามมาเถิด เติมรักให้เต็มลูกโป่งทำหัวใจเราให้พองใหญ่ เต็มหัวใจอย่างบอลลูนมาเติมรักจนอิ่มจนล้นจนป่อง สูบรักจนเป่งจนหัวใจพองล่องลอย ไปกับความสุขล้นปรี่อยากมีเธอมาเติมมาแต่งมาสนใจกัน คอยดูแลมาทำให้โลกงามตาแบ่งปันกำลังใจให้รักกระดุ๊กกระดิ๊กซ่า เป็นพลังให้เราทุกช่วงเวลามาเถิด เติมรักให้เต็มลูกโป่งทำหัวใจเราให้พองใหญ่ เต็มหัวใจอย่างบอลลูนมาเติมรักจนอิ่มจนล้นจนป่อง สูบรักจนเป่งจนหัวใจพองล่องลอย ไปกับความสุขล้นปรี่มาเถิด เติมรักให้เต็มลูกโป่งทำหัวใจเราให้พองใหญ่ เต็มหัวใจอย่างบอลลูนมาเติมรักจนอิ่มจนล้นจนป่อง สูบรักจนเป่งจนหัวใจพองล่องลอย ไปกับความสุขล้นปรี่ปาดาดั๊บปา จะลอยบนฟ้าสีครามปาดาดั๊บปา ปาดาดั๊บปาปาดาดั๊บปา จะลอยบนฟ้าสวยงามปาดาดั๊บปา ปาดาดั๊บปาปาดับปั๊บปั๊บปา
Lovers
0 คน เลิฟสุชาดา โมรา
หน้าส่วนตัว
873
