18 ตุลาคม 2548 07:53 น.
สุกรวดี
รวยแล้ว"กร่าง"สร้างกรรมทำตามติด
แทนการคิดต่อเติมเสริมคุณค่า
ไม่นึกถึง"คุณพ่อ"ก่อกายมา
จึงหาญกล้าต่อคำทำอวดดี
9 ตุลาคม 2548 09:08 น.
สุกรวดี
วันมหาวิโยควันโศกเศร้า
วันไฟเผากองสลากมากเสียหาย
วันที่วีรชนคนหญิงชาย
ยืนเรียงรายไม่นับพร้อมรับมือ
สู้กับกลุ่มทรราชอำนาจล้น
สู้กับคนชั่วช้าประสาซื่อ
สู้ด้วยจิตด้วยใจให้โลกลือ
เหลือเพียงชื่อต่อท้าย.ป้ายปากซอย.
มีมากรายหายลับไม่กลับบ้าน
มีพยานเห็นอยู่สู้ไม่ถอย
หลังเหตุการ์ผ่านไปไร้ร่องรอย
ครอบครัวคอยถามหาด้วยอาทร
เขากลายเป็นฮีโร่ยืนโห่ร้อง
พร้อมกับผองชนไทยในครั้งก่อน
หลายคนพลีชีพร่างกลางนาคร
หลายร่างนอนทับถมสิ้นลมปราณ
วีรชนคนกล้าจากลาลับ
ทรราชหวนกลับคืนสู่บ้าน
ประชาชนตายฟรีมีตำนาน
อนุสรณ์สถานพานสีดำ
สดุดีวีรชนคนเก่งกล้า
ทุกช่วงเดือน"ตุลา"ชนคราคร่ำ
ร่วมระลึกนึกน้อมพร้อมเอ่ยคำ
ขอผลกรรมคืนสู่ผู้บงการ
5 ตุลาคม 2548 20:08 น.
สุกรวดี
กราบสามครั้งตั้งใจให้ถ้วนครบ
ตั้งนะโมสามจบทบทวนท่อง
นั่งนิ่งหลับตาไว้ในทำนอง
มิเหลี่ยวมองสิ่งใดไม่กังวล
ห้าสิบหกปีเต็มรู้เค็มหวาน
ช่วงวัยผ่านนิยาม"ความสับสน"
เคยปล่อยวางตั้งทิ้งหิ้งชั้นบน
วันนี้ค้นพบใหม่"ใช่"โชคดี
ห้าสิบหกยกคำนำมากล่าว
มีเรื่องราวหลายหลากมากหนอนี่
เก็บเอามาจารคำร่ำวลี
ให้เป็นที่รับรู้ของผู้คน
ห้าสิบหกปีแล้วยังแจ๋วอยู่
ร่วมรับรู้สุขทุกข์ไปทุกหน
อย่าทิ้งถ้อยสร้อยคำนำประพนธ์
จงจารกลกลอนกานท์ให้นานเนา
"เกิดวันศุกร์"สุขสันต์นั่นจริงไหม?
คงต้องตอบว่า"ไม่"ใช่อย่างเขา?
ไม่กอดขวดสุรามั่วยาเมา
แต่ชอบเฝ้ารำพึง-กึ่งรำพัน
ชื่อก็บอกความหมายคล้ายกับว่า
จะต้องมาเรียงร้อยถ้อยคำฝัน
ชีวิตเหมือน"นิทาน"ที่อ่านนั้น
สุข-ทุกข์มีปนกัน"ธรรมดา"
หน้าส่วนตัว
1211
