29 มกราคม 2550 10:50 น.
สี่แยก
หากชีวิตพบกับความผิดหวัง
และแถมยังรู้สึกว่าท้อแท้
อย่าทำให้หัวใจตนอ่อนแอ
รู้จักแก้ปัญหาบรรดามี
อย่าให้อุปสรรคทำให้ท้อ
ไม่เฝ้ารอความฝันอันริบหรี่
ถึงฟ้าลิขิตชีวิตร้ายหรือดี
ตัวเราชี้ชะตาร่วมฟ้าดิน
จงทำตัวหัวใจให้เข้มแข็ง
เราต้องแกร่งสู้ไปไม่สูญสิ้น
ให้แรงใจกับตนจนเคยชิน
จะต้องดิ้นกว่าจะสิ้นลมหายใจ
10 มกราคม 2550 11:19 น.
สี่แยก
ขออำลาอาลัยใช่ความฝัน
ต้องถึงวันห่างไกลใจหดหู่
เป็นเจ้าหญิงนิทราพาโฉมตรู
เจ้าเคยสู้ต้องร้างห่างไกลกัน
ขอคุณครูจูหลิงหญิงผู้กล้า
เคยตามหาทุกอย่างทางใฝ่ฝัน
หลับสบายหายเหนื่อยเมื่อยชีวัน
สู่สวรรค์ชั้นฟ้าอย่าห่วงใย
จากนี้ไปเหลือไว้ให้รำลึก
ด้วยรู้สึกศรัทธาพาโหยไห้
ครูแสนดีมีอุดมการณ์งานก้าวไกล
ต้องเสียไปสุดอาลัยไม่กลับมา
วีระสตรีจูหลิงหญิงที่แกร่ง
ต้องอ่อนแรงลาไกลให้ห่วงหา
หากชาติหน้าภพใหม่ให้นำพา
ทรงคุณค่าคู่แผ่นดินอย่าสิ้นเอย
9 มกราคม 2550 11:48 น.
สี่แยก
อาจมีใจให้เธอเพราะเผลอพลั้ง
อาจผิดหวังทั้งที่ใจได้หมายมั่น
อาจต้องอยู่โดดเดี่ยวชั่วนิรันดร์
อาจผูกพันใจกับเธอเพ้อคนเดียว
แม้ไม่ได้อยู่คู่ดูใกล้ชิด
แม้เพียงมิตรชิดใกล้ไม่เฉลียว
แม้ใจเจ็บจริงแท้แน่จริงเชียว
แม้ต้องเที่ยวทวงถามตามเส้นทาง
เจ็บลึกในจิตใจไม่ให้รู้
เจ็บแค่อยู่ชิดใกล้ไม่เคยห่าง
เจ็บที่ต้องห่างเหินเดินผิดทาง
เจ็บไม่จางเพราะกาลนั้นผ่านเลย