26 ธันวาคม 2549 22:53 น.
สี่แยก
วันคืนผ่านนานไปใจสุขเศร้า
หัวเราะเคล้าน้ำตาพาหม่นไหม้
บ้างก็มีบางครั้งยังชื่นใจ
นานเพียงใดอย่าให้ใจอ่อนแอ
จะคอยช่วยเป็นแรงใจไม่ให้ท้อ
อาจต้องรอไม่หวั่นไหวใจแน่วแน่
ผ่านเรื่องดีเลวร้ายหมายดูแล
เป็นเพื่อนแท้แค่นั้นฉันมั่นคง
ขึ้นศกใหม่ขอส่งใจให้ไปถึง
เพื่อนคนหนึ่งที่ใจไม่ลืมหลง
สู้อุปสรรคปัญหาอย่างทรนง
จะยืนยงคงเป็นเพื่อนเหมือนอย่างเคย
10 ธันวาคม 2549 19:28 น.
สี่แยก
กับวันคืนปีเก่าที่ผ่านพ้น
หลายคนอาจพบสุขและทุกข์เศร้า
ใช้เวลาเยียวยาให้บรรเทา
ให้ความเหงาทุกข์เศร้าเบาบางไป
ในช่วงเวลาแห่งความสุข
เรื่องสนุกทุกนาทีมีความหมาย
นาทีสุขทุกทีที่ย่างกราย
กลับมลายหายวับไปกับตา
เป็นสัจธรรมย้ำใจให้ทั้งโลก
ความทุกข์โศกยากผ่านนานนักหนา
แต่สุขมาเยือนรีบเลือนลา
ธรรมดาต้องทำใจให้ชาชิน
ไม่ว่าจะปีเก่าหรือปีใหม่
จงยึดไว้คิดดีไม่มีสิ้น
ใจจะพบแต่สุขชั่วชีวิน
แม้ตกถิ่นฐานใดไม่อับจน
5 ธันวาคม 2549 00:03 น.
สี่แยก
พ่อ...คือ ผู้สร้างสารพันอันยิ่งใหญ่
พ่อ...คือ แรงใจให้สร้างฝัน
พ่อ...คือ คนแก้ปัญหาทุกสิ่งอัน
พ่อ...คือ ผู้พลักดันให้สู้รู้คุณคน
พ่อ...เป็น สายน้ำอันกว้างใหญ่
พ่อ...เป็น อุ่นไอไม่สับสน
พ่อ...เป็น แสงแห่งตะวันยามอับจน
พ่อ...เป็น ฝนดับร้อนให้ผ่อนคลาย
พ่อ...ดุจ เพชรมณีอันมีค่า
พ่อ...ดุจ กว่าจันทร์ตะวันฉาย
พ่อ...ดุจ ขุนเขาโอบอุ้มมิคลาย
พ่อ...ดุจ สายน้ำให้ชีวิตจิตวิญญาณ
2 ธันวาคม 2549 23:10 น.
สี่แยก
ครบแปดสิบชันษามหาราช
ไทยทั้งชาติสุขใจหาใดเหมือน
น้อมใส่เกล้าเฝ้ารำลึกนึกย้ำเตือน
มิลืมเลือนเตือนตนเพียงรู้จักพอ
สามัคคีกันให้มั่นนั้นล้ำเลิศ
สุดประเสริฐกว่าใจใครร้องขอ
เลิกแบ่งแยกฆ่าฟันวันนั้นรอ
มอบแด่พ่อหลวงไทยในแผ่นดิน
เพียงเห็นพ่อทรงแย้มสรวลชวนสุขนัก
ด้วยใจภักดิ์ถวายให้ไม่รู้สิ้น
ขอเป็นข้าใต้บาทชั่วชีวิน
เพื่อแผ่นดินไทยไร้ทุกข์สุขนิรันดร์
30 พฤศจิกายน 2549 11:11 น.
สี่แยก
เพราะวางแผนผิดชีวิตจึงพลั้งพลาด
หมดโอกาสเป็นความหวังทั้งใหญ่หลวง
พ่อแม่ทุ่มเทใจให้ทั้งดวง
ไม่อาจล่วงข้ามผ่านกาลเวลา
จำเป็นต้องมีชีวิตคิดแต่น้อย
เฝ้ารอคอยแต่อำนาจวาสนา
ไม่กล้าฝันยิ่งใหญ่ไกลเกินตา
รู้แค่ว่าพอเพียงและเพียงพอก็สุขใจ
ชีวิตหมดความหมายร้ายเหลวแหลก
ความคิดแยกสับสนปนสงสัย
แต่ไม่สร้างปัญหาระอาใจ
ให้ผู้ใดเดือดร้อนก่อนจากลา