28 ธันวาคม 2550 11:39 น.
สีน้ำน้อย
หรือฉันยังรักเธอ
ทะเลหมอกโอบอ้อมล้อมขุนเขา
แสงยามเช้าเพรางายฉายความฝัน
ระยิบระยับวับวาวพราวแวววัน
น้ำค้างผันตะวันสวยด้วยหมอกไอ
เกิดประกายคล้ายดังนั่งบนเมฆ
สวรรค์เสกสร้างมนต์บนโลกใส
ฟากหนึ่งนั้นแวววันผันอุ่นไอ
อีกฟากไหล่ขุนเขาเคล้าจันทร์นวล
อาทิตย์ขึ้นพระจันทร์หลบซบขอบฟ้า
สายหมอกราต้นอ้อล้อลมหวน
แสนสุขล้นปนหวานซ่านรัญจวน
ไยใจครวญคิดถึงเธอผู้จากลา
หรือเธอยังอยู่ในหัวใจฉัน
ทุกคืนวันฉันนั้นจึงฝันหา
เฝ้ารอคอยคืนวันเธอกลับมา
เพื่อสบตา กระซิบว่า "รักหมดใจ"
---------------------------------------
ตะวันขึ้นที่ดอยมูเซอ ต.ม่อนจอง อ.อมก๋อย
20 ธันวาคม 2550 13:01 น.
สีน้ำน้อย
อีกครั้งกับความเหงา
นั่งซึมเซา...เศร้าโศก...เซ็ง...ฉิบหาย
แค่คิดถึง คิดถึง ไม่ถึงตาย
แต่ใจคล้าย หน่ายโลก อกรอนรอน
ก็เพียงแค่...อีกครั้ง ที่เงียบเหงา
มีเพียงเรา เฝ้ามอง จ้องเปลือกหมอน
รอยน้ำตา หลั่งมา คราหนุนนอน
คราบเปื้อนหมอน สอนให้ ใจจดจำ
อีกครั้งหนึ่งนะใจ
คงทนไหว ไม่หงอ ต่อความช้ำ
ก้าวต่อไป ให้เป็น เช่นเคยทำ
บอกซ้ำซ้ำ ย้ำใจ ให้แข็งแรง
19 ธันวาคม 2550 18:08 น.
สีน้ำน้อย
แสงตะวันวาดแววลงแก้วน้ำ
ดูงดงามยามวาววิบวับไหว
ทั่วแผ่นฟ้าอาทิตย์ทอแสงไล้
เหม่อมองไปหัวใจไห้รำพัน
แสงสุดท้ายคล้ายว่าจะลาลับ
ไม่หวนกลับดับแสงแห่งความฝัน
ถูกเดือนดาวดาษดามาประชัน
ยามสีสันกลางวันนั้นสิ้นลง
แสงแรกค่ำฉ่ำชื่นคืนจันทร์นวล
อกไยป่วนหวนไห้ไร้พิษสง
ทั้งเรือนกายคล้ายว่าจะปลดปลง
เคยทะนงมั่นคงกลับคลอนแคลน
แสงโคมไฟในเรือนเหมือนรอคอย
รอเกี่ยวก้อยร้อยใจให้สุขแสน
ในความจริงเจ็บปวดปนเครียดแค้น
ก้มมองแหวนตัวแทนแห่งคำลวง
แสงความรักชักนำให้ช้ำจิต
พาหลงผิดคิดไปใจหึงหวง
จนอกหักเจ็บหนักกระอักทรวง
เหลือเพียงห้วงความหลังที่ฝังใจ
17 ธันวาคม 2550 15:28 น.
สีน้ำน้อย
หยาดน้ำใสไหลลงตรงร่องแก้ม
มุมปากแย้มแต้มวงหน้าแม้ตาหมอง
น้ำสวยใสไม่มีใครคนไหนปอง
แม้ยามต้องแสงแดดเช้าเงาวับวาว
ดังดวงแก้วแพรวพร่างเกล็ดเพชรรัตน์
ประกายตัดตรงขอบตาระย้าขาว
เหลือบสายตามาจดจ้องมองรุ้งพราว
เด่นดังดาวแต่ร้าวใจใช่งดงาม
หยดน้ำใสแฝงไออุ่นกรุ่นกลิ่นรัก
ไม่อาจหักห้วงความคิดจิตหวิวหวาม
เพียรเก็บกักสักเพียงใดไม่อาจปาม
ไม่อาจห้ามหวงเอาไว้เพียงนัยตา
น้ำจึงไหลไปตามทางอย่างที่เป็น
ผู้คนเห็นเป็นหยดน้ำตามใบหน้า
คนเรียกขานกันเนิ่นนานว่า"น้ำตา"
ดูไร้ค่าน่าอับอายขายความใน
หัวอกคนซึ่งแพ้รักตระหนักแล้ว
อันดวงแก้วแววระยิบระยับไหว
แท้ที่จริงสิ่งเหล่านั้นมันคือไฟ
น้ำแข็งใสในหัวใจจึงละลาย
หน้าส่วนตัว
974
