16 พฤศจิกายน 2547 18:41 น.

... ความเงียบที่หายไป ...

สิปราง


                         ๑.

       อึกทึกครึกโครมตระโบมลั่น
  แรงป่วนปั่นสนั่นเสียงสำเนียงสาน
     สะเทือนซ้ำย้ำเติมเหิมอีกนาน
 ตราบชั่วกาลผ่านวันหวั่นหวาดแปลง
   
         พายุลมบ่มชิวที่ปลิวผลัด
      สั่นสาดซัดพัดพรำกี่กรำแสง
 ตั้งประเด็นเย็นเยียบแล้วเฉียบแรง
    อาจกำแหงแกร่งกล้าท้าสิทธิ์ตน
  
   ผ่านร้อนหนาวคราวล้าธาราเรื่อย
    ปรับไหลเอื่อยเฉี่อยฉิวละลิ่วฝน
      มิเหน็ดหน่ายบ่ายหนีวิถีคน
    เปลี่ยนแปลงปนวนกลับรับเสรี


                          ๒.

สรรเสาะตามความเงียบเปรียบก่อนหล้า
            ผ่องผุดพาน่าชื่นรื่นฉวี
         รุ้งทอดผ่านธารละไมในชีวี
         งามฤดีเอื้ออวลอุ่นละมุนลม

       ล่องใบไหลใสชื่นผืนแผ่นงาม
     ณ เขตคามตามช่องล่องเหมาะสม
        ดุจคันฉ่องส่องหล้าช่างน่าชม
   ผุดความเงียบที่ซ่อนจมเพราะลมพา


                         ๓.

    ณ แดนใดใต้เหนือเจือความฝัน
   หากลมพลันปั่นร้ายมาดหมายหนา
    ถ่ายทอดผ่านธารสายปลายวาจา
  กลับต้องหมองครองน้ำตาด้วยว่าลม



-----------------------*****---------------------------
				
4 พฤศจิกายน 2547 21:36 น.

ลมบาด...แทบขาดใจ

สิปราง


๏ ลมเอย...ลมลวง
พัดเลย...ลาล่วง...อย่าห่วงขาม
ลาแล้ว...ลาไกล...ใช่ติดตาม
ดั่งนิยาม...ลมพัด...ไม่ลัดทวน

๏ โบกเอย...โบกพลิ้ว
โชยผ่าน...แล่นฉิว...อย่าปลิวหวน
ณ จุดเริ่ม...ตรงนี้...ที่เรรวน
เมื่อไต่ถ้วน...จงตัด...เพื่อวัดใจ
 
๏ ไหลเอย...ไหลล่อง
กัดเซาะ...เลาะช่อง...ผ่านห้องไหน
วันแล้ว...วันเล่า...เฝ้าถามใจ
ผ่านแมกไม้...น้อยใหญ่...ในสายธาร

๏ แตกเอย...แตกร้าว
หินผา...แข็งกร้าว...ยังร้าวฐาน
ลมเอย...น้ำเอย...เมื่อเลยกาล
เป็นพยาน...ในหล้า...คราลบเลือน

๏ ใจเอย...ใจช้ำ
บาดแผล...ถูกย้ำ...จึงช้ำเหมือน
ลมบาด...น้ำเซาะ...ย่างเยาะเยือน
ตราบชั่วเดือน...เกินหยั่ง...หมดทั้งใจ


				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟสิปราง
Lovings  สิปราง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟสิปราง
Lovings  สิปราง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟสิปราง
Lovings  สิปราง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงสิปราง