1 เมษายน 2547 14:27 น.
สิดามัน
6
ตอบรับ
คืนนี้ ฉันได้พักเหนื่อย เพราะทีมงานเกิดไม่พร้อมขึ้นมากระทันหัน เลยทำให้ฉันว่าง ฉันเลยถือโอกาสมาเดินเล่นที่บริเวณสระน้ำที่อพาร์ทเมนท์ของฉัน แม้ว่าคนมันจะน้อย แต่ก็มีอยู่ประปรายเขาเหล่านั้นต่างมองฉันพร้อมส่งยิ้มให้ แต่ฉันก็รู้สึกไม่เป็นส่วนตัวนัก แต่ค่อนข้างชิน ฉันนั่งอยู่มองดูผู้คนอยู่นาน เด็ก ๆ เล่นน้ำอยู่ในสระอย่างคึกคัก ทีแรกฉันคิดว่าจะว่ายน้ำเพื่อยืดเส้นยืดสายบ้าง แต่เห็นคนเยอะ ๆ แล้ว ฉันคิดว่าไม่ดีกว่า เสียงลมช่วยให้ฉันมีสมาธิขึ้นอีกเยอะ
พระจันทร์คืนนี้ ดูสดใสดีนะ แม้อาจไม่กลมเท่าไร แต่ก็ส่องแสง เขาจะมองพระจันทร์เหมือนกับที่ฉันมองอยู่ตรงนี้ไหมเนี้ย เอาหละฉันขึ้นห้องก่อนดีกว่า ตอนนี้ดึกมากแล้ว
ทีแรกฉันคิดว่าฉันจะไม่เขียนบันทึกแล้ววันนี้ แต่หลังจากที่ฉันขึ้นมาจากสระแล้ว รู้ไหมว่าอะไรเกิดขึ้นกับฉัน โทรศัพท์ฉันมีข้อความที่ฉันไม่คุ้นเคย ข้อความนั้นทำให้ฉันรู้สึกดี แต่ฉันไม่รู้ว่าใครส่งมา เขาหรือเปล่านะ แต่ฉันคุ้น ๆ กับเบอร์นี้มาก คราวที่แล้วที่ฉันเจอเขา ฉันก็พลาดดันไปลบเบอร์เขาถึงเสียด้วย เขาแน่หรือที่ส่งข้อความมาหาฉัน ไม่น่านะ เขาออกจะเงียบ ๆ เขาจะมาทำอะไรอย่างนี้หรือ แต่ไม่รู้สิ บางทีเขาอาจจะรู้สึกดีๆ กับฉันก็ได้ จะว่าไปเขาก็ไม่ได้เป็นคนบ้านักร้อง ดาราอะไรเลย วันที่เขาเจอฉันก็ทำอย่างกับฉันเป็นคนทั่วไป ฉันยังแปลกใจเลย ถึงยังไงตอนนี้ฉันยิ้มแก้มไม่หุบเลย ทั้งที่ฉันมีคนมาจีบมาให้ความรักฉัน แต่ฉันไม่เคยสนใจเลย และแค่ข้อความจากเขา หรือใครกันนะ ทำให้ฉันยิ้มได้ขนาดนี้ เห็นทีคืนนี้ฉันคงฝันหวานแน่ ๆ ขอให้เป็นเขา ฉันจะลองส่งข้อความตอบกลับไปเพราะความอยากรู้ของฉันมันทำให้ฉันแทบคลั่นแล้วหละ
แต่ฉันไม่รู้จะส่งข้อความอะไรไปให้ ฉันคิดอยู่นาน ด้วยใจความว่า
ถึงคนของพระจันทร์ ขณะนี้ดวงอาทิตย์อยากจะฟังเสียง ขอบคุณนะคะสำหรับความหวังดี ราตรีสวัสดิ์
ผมแทบจะพูดอะไรไม่ออก เมื่อทันทีที่ผมเห็นข้อความใน โทรศัพท์ เธออยากจะคุยกับผมงั้นเหรอ หรืออาจเพียงแค่เป็นความหมายหนึ่งในโทรศัพท์ ผมเริ่มไม่แน่ใจ แต่เสียงหัวใจของผมมันดูตื่นเต้นกว่าผมหลายเท่า เสียงของมันดังจนผมไม่อาจยับยั้งมันเอาไว้ได้เลยทีเดียว นี่หรืออาณุภาพของความรัก ผมก็เคยมี แต่ไม่เหมือนครั้งนี้ ผมรู้สึกตื่นเต้นกระวนกระวายนักกว่าตอนที่คิดจะส่งข้อความให้เธอเสียอีก ผมจะโทรหาเธอเลยดีไหม ผมนั่งทบทวนอยู่นานมากจนกระทั่งรู้ตัวอีกทีแสงตะวันของวันไหมก็สาดส่องทอแสงลงมาเสียแล้ว ผมใช้เวลาคิดนานขนาดนั้นเชียวหรือ
ไม่เลย ผมไม่รู้จะพูดกับเธอย่างไรดี ถ้าผมได้เจอเธอ ผมอาจได้แค่เพียงยิ้มและก็นั่งมองเธอผมก็มีความสุขพอแล้ว หรือว่าผมจะนัดเจอเธอดี แต่เห็นทีคงจะยาก เพราะว่าเธอคงคิวเน้นทั้งอาทิตย์ ผมจะทำไงดี แต่ตอนนี้ผมคิดว่าผมต้องโทรไปหาเธอ ผมค่อย ๆ กดโทรศัพท์ แต่กลับเป็นเสียงสัญญาณฝากข้อความ แต่ผมก็ไม่เสียใจและยังแอบชื้นใจเล็ก ๆ ว่าผมยังสามารถเก็บอาการประหม่าของผมภายใต้เสียงที่เรียบเฉยผ่านการฝากข้อความ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดผมจะฝากข้อความว่าอย่างไร ผมจึงตัดสินใจว่างโทรศัพท์ แล้วทบทวนข้อความต่าง ๆ ที่มีความหมายดี ๆ ไม่เชย และเหมาะกับเธอ
ผมใช้เวลาอยู่นานจึงตัดสินใจโทรไปอีกครั้ง สัญญาณฝากข้อความไม่มีแต่ผมดันไปหลุดปากฝากข้อความ ด้วยคำว่า
คนของพระจันทร์ฝากเสียงไว้ ปลุกดวงอาทิตย์ให้ตื่นไปให้ความอบอุ่น คนของพระจันทร์คนนี้ จะยืนมองและหวังว่าคงจะพบกันอีกนะครับ ผมรีบว่างสายเพราะเวลาเช้านี้ ผมต้องไปทำงานแล้ว
เขาเองคงคิดอะไรไม่ต่างกับฉัน เขาคงไม่รู้หรอกว่าเมื่อวาน ฉันได้ยินน้ำเสียงเขา โดยที่เขานึกว่า เขากำลังฝากข้อความถึงฉัน เสียงเขาดูประหม่าแต่เปี่ยมล้นไปด้วยความตื่นเต้นกระวนกระวาย ข้อความที่เขาฝากไว้ช่างอบอุ่นเสียเหลือเกิน แล้วฉันจะทำอย่างไรต่อไปดีหละ ในเมื่อเขาก็มีใจให้ฉัน และฉันเองก็คิดว่าฉันก็ชอบเขาแล้วด้วย ไม่รู้จะทำยังไงดี ด้วยฉันในตอนนี้ก็ไม่มีเวลาส่วนตัวเลย ฉันไม่อยากทำร้ายเขา เพราะฉันก็ไม่มีเวลาที่จะไปให้เขาในตอนนี้ แต่ยังไงฉันจะลองคบเขาดู ชีวิตของฉันอาจจะเจออะไรที่ฉันกำลังตามหาอยู่ก็ได้
หน้าส่วนตัว
1105
