10 เมษายน 2554 23:41 น.

ไม่มีชายหนุ่มในสวนยาง

เขามองทอดสายตาระเม็ดฝน
ป่ายางเบื้องหน้ามืดคลื้ม
มิได้อีนังต่อความหนักเบาของสายฝน
เท่าความคิดคำนึง
ตีสามวันพรุ่งเขาจะไปตัดยางดีไหม
งานฝังไอ้หมูกเพิ่งผ่านมาเมื่อวาน
แม่ไอโขลกมาจากมุมกงสี
เขาไม่ได้หันไปแล
เจบงกับตะกงกองอยู่ข้างฝา
ฝนซาเม็ดลง
แสงตะวันหายไปนานแล้ว
ป่ายางมืดสนิท
เถอะ ตัดยางหวะครานี้คงไม่ได้ดิบดีอะไรนัก
ลูกกุลีกับเถ้าแก่
เหมือนที่ไอ้ไข่บอกตอนมาชวนเขากับไอ้หมูก
ฝนหยุดเม็ด
เขาหย่อนตีนลง ขยับเสื้อคลุมสีขี้ม้าให้กระชับ
แล้วก้าวยาวๆ หายไปในป่ายาง
ไม่ได้หันกลับไปมองมุมกงสีนั้นเลย
เจบงกับตะกงยังกองอยู่ที่เดิม