3 กรกฎาคม 2545 14:34 น.
สาแก้ว
นกน้อยคอยคู่เคียงกาย
ท่ามกลางความเดียวดายในทุ่งหญ้า
ท่ามกลางสายลมที่พัดมา
ท่ามกลางความเมื่อยล้าของหัวใจ
3 กรกฎาคม 2545 14:17 น.
สาแก้ว
นานเท่าไหร่แล้วที่ผีเสื้อไม่มาหา
ทิ้งไว้แต่คำลา...ให้อ่อนไหว
ทิ้งกัน...ทิ้งรักหักอาลัย
ไม่เหลือไว้..ไม่เหลือใจให้ใยดี
กลับมาเถิดฉันขอ
อย่าให้รอ...แล้วหน่ายหนี
ที่ผ่านมาก็เต็มที
อย่าให้มี...น้ำตา..อีกเลยเธอ
3 กรกฎาคม 2545 13:26 น.
สาแก้ว
ครั้งนี้ครั้งที่เท่าไหร่
จำได้ไหมคนดี
กี่ครั้งที่พูด...จะไม่เปลี่ยนแปลง...อย่างนี้
กี่ที...ที่เธอสัญญา
คำพูดซ้ำ ๆ
คำพูดเดิม ๆ
กับอีแค่เติม
คำว่าจริง ๆ .....ที่ไม่จริงใจ
คำพูดพร่อย ๆ
ถามหน่อยมาจากไหน
มาจากส่วนลึกในใจ
หรือว่ามาจากสันดาร
3 กรกฎาคม 2545 12:52 น.
สาแก้ว
แมลงเม่าตัวน้อย
กับการรอคอยของอึ่งอ่าง
รอคอยความอ้างว้าง
รอคอยอย่างตั้งใจ
เมื่อไหร่ฟ้าจะรู้สึกเหงา
รู้สึกเศร้าในหัวใจ
ร้องออกมาได้ไหม
ร้องไห้ดัง ๆ ร้องออกมา
ร้องให้เจ้าแมลงเม่าตัวน้อย
ได้ยินบ่อย ๆ นะฟ้าจ๋า
ให้เจ้าแมลงเม่าบินออกมา
แวะมาหาฉันที
รอเป็นแรมเดือน
จนจะเคลื่อนเป็นแรมปี
ให้รอคอยอยู่อย่างนี้
รู้สึกไม่ดีนะฟ้าเอย
3 กรกฎาคม 2545 12:30 น.
สาแก้ว
ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร
เมื่อฉันซบไหล่เธอ
ไม่รู้ว่าเธอคิดถึงฉันเสมอ
หรือว่าเธอคิดถึงใคร
ภายใต้ท้องฟ้ากว้าง
ใจเธอลอยคว้างอยู่ที่ไหน
อยู่กับฉัน..อยู่กับใคร
หรืออยู่ใกล้เพียงตัวตน
หน้าส่วนตัว
617
