16 กุมภาพันธ์ 2548 16:50 น.
สาว พฤษภ
พิศวาส หรือ ความรัก
ก็ช่างมัน.......
หัวใจฉันก็คลั่งไคล้
จนไหววูบ....
เธอขออำลาด้วยรอยจูบ
กลัวใจจะไหววูบ
ได้โปรด...อย่าจูบลา
ฉันเลยนะที่รัก....
16 กุมภาพันธ์ 2548 11:49 น.
สาว พฤษภ
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า
ที่มาเฝ้าถามคนอื่นว่าเจ็บไหม
เธอนั่นแหละที่รู้ดีแก่ใจ
ว่าทำร้ายใจใครพอหรือยัง
ซ่อนไว้ เก็บไว้ อดทนไว้
ใช่ว่าอยากรื้อฟื้นความหลัง
ถ้ายังไม่คิดจะจริงจัง
ไม่ต้องมาแกล้งทำให้ช้ำใจ
มองเห็นค่าฉันสักนิด
อย่าเพียงคิดแกล้งกันให้หวั่นไหว
ฉัน...ก็มีหัวใจ...
เธอทำได้อย่างไร...เหมือนไร้อาทร
16 กุมภาพันธ์ 2548 11:38 น.
สาว พฤษภ
เมื่อความสัมพันธ์ มันร้าว
ความรู้สึกไม่มีวันเป็นสีขาวอีกต่อไป
แต่ที่ฉันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ก็เพียงเพื่อถนอมความรู้สึก
ของตัวเองเอาไว้....
ว่าไม่ได้เป็น คนทำร้ายเธอ
...เท่านั้นเอง
16 กุมภาพันธ์ 2548 11:20 น.
สาว พฤษภ
เขาคนนั้นไม่เคยรักเธอเลย..ใช่ไหม
แต่เธอยังห่วงใย...หนักหนา
****
เขาที่ไม่เคยมองกลับมา...
เธอยังอยากเห็นหน้ากว่าใคร ๆ
****
มันลืมยากนัก..ใช่ไหม
กับคนที่อยู่ในใจเสมอ
***
ถึงเป็นคนที่ไม่ได้รักเธอ
แต่คือคนที่เธอรักกว่าใคร
***
คนที่ไม่มีวันได้หัวใจ
คนที่เพ้อถึงใครทุกๆวัน
***
ผู้ชายที่ไม่ได้รัก..
ฉันกลับอยากอยู่ใกล้ ๆ
ผู้ชายอย่างเธอที่ไม่มีวันให้หัวใจ
แปลกไหมที่ฉันไม่เคยลืม
*****
16 กุมภาพันธ์ 2548 11:10 น.
สาว พฤษภ
ปวดร้าวลึกลึก เมื่อนึกถึงความหลัง
ทั้งที่แสนชิงชัง มันก็ยังเฝ้าติดตาม
หลับตาหรือว่าตื่น ภาพวันชื่นก็คอยถาม
เมื่อไหร่จะเลิกตาม เลิกไถ่ถามฉันเสียที
ฉันยอมยอมเจ็บช้ำ ยอมเจ็บซ้ำไม่หลบหนี
ฉันยอมทั้งชีวี แต่ขอทีเถิดหัวใจ
เลิกคิดเลิกนึกฝัน ลืมคนวันอันสดใส
ร้องไห้เถิดหัวใจ พอเมื่อไหร่จะได้ลืม
หน้าส่วนตัว
615
