18 กุมภาพันธ์ 2548 20:02 น.
สาว พฤษภ
หนทางยังอีกยาวไกล
อุปสรรคมากมายซ่อนเร้น
อาจจะตายหรืออาจจะเป็น
ก็ยังเห็นว่าธรรมดา
ชีวิตคนก็แค่นี้
ไม่มีอะไรนักนา
ต่อสู้ดิ้นรนรบรา
ร้องไห้เริงร่าคละเคล้ากัน
เท่าที่อยู่มาจนวันนี้
ก็เพราะมีอะไรไฝ่ฝัน
มีบางสิ่งบางอย่างที่ผูกพัน
ยึดมั่นคงไว้ในใจ
เป็นชีวิตธรรมดา
ที่อาจหาสาระไม่ได้
แต่ก็ยังเป็นชีวิตที่มีไฟ
เพื่อจะอยู่ต่อไปอย่างไม่ธรรมดา
18 กุมภาพันธ์ 2548 15:49 น.
สาว พฤษภ
ทำไมต้องเสียน้ำตา
เพื่อผู้ชายไร้ค่าคนนั้น
เพราะลืมได้หรือไรกัน
ทั้งทั้งที่อยากลืม
ทำใจไม่ให้คิด
แต่คล้ายยิ่งติดแน่น
ความรู้สึกที่มีคนมาแทน
แสนเสียดาย...เวลา
18 กุมภาพันธ์ 2548 15:13 น.
สาว พฤษภ
มาคนเดียว ไปคนเดียว
มาตัวเปล่า ไปตัวเปล่า
ญาติมิตร ตามติด
ส่งได้ เชิงตะกอน
เขากลับมา นอนบ้าน
ท่านล่ะ จะไปไหน
17 กุมภาพันธ์ 2548 13:33 น.
สาว พฤษภ
ใจเอย.....
เจ้าช่างอ่อนไหว
เพียงสายลมแผ่วพริ้วสัมผัสกาย
เจ้าก็อ่อนไหวไปตามลม
ใจเอย.....
กับความรักที่ขื่นขม
เจ็บปวดยิ่งกว่าสายลม
เจ้าไม่เจ็บปวดตรอมตรมบ้างหรือใจ
ใจเอย.....
หนักแน่นบ้างเถอะนะ
ที่แล้วมาอย่าเก็บไว้
ปล่อยไปตามสายลมเถอะนะใจ
เจ้าอย่าเก็บไว้ให้เจ็บปวดเลย
ใจเอย.....
17 กุมภาพันธ์ 2548 12:33 น.
สาว พฤษภ
ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
เหมือนสายลมหนาว
คุณรู้ไหมว่าได้ทำให้
หัวใจใครปวดร้าวนักหนา
ฟ้ากว้างดูช่างอ้างว้างนัก
แต่หัวใจที่ไร้รัก..ดูอ้างว้างกว่า
เจ็บช้ำก็ได้แต่เพ้อพร่ำอยู่กับน้ำตา
คนเคยผ่านมา...
รู้บ้างไหมนะ...
ว่าทำใครให้ร้าวราน
หน้าส่วนตัว
1405
