11 ธันวาคม 2549 16:11 น.
สาวภูไท
ปิดหัวใจตัวเองไว้ให้ลึก
อย่ารู้สึก...รักใครให้ผิดหวัง
แม้โดดเดี่ยวเดียวดายในภวังค์
จงปิดขัง...หัวใจไว้กับกาล....
เพราะความรักของคนอื่นไร้ชื่นสุข
รับความทุกข์...เมื่อคราวรักร้าวฉาน
คนสองคนต่างทุกข์ท้อทรมาน
ต้องร้าวราน...เพราะรักล่มขมชีวา...
กลัวหัวใจทนเก็บเจ็บไม่ไหว
ไม่คบใคร...ปิดตายคลายปัญหา
ทุกห้องใจปิดไว้ตลอดเวลา
ปรารถนา...อยู่บนคานสำราญเอย...
เก็บซ่อนกุญแจไว้ใครอย่าเห็น
ซุกซ่อนเร้น...ลึกลับไม่เปิดเผย
ปิดตายไว้รกร้างอย่างละเลย
โปรดเมินเฉย...อย่าไขดูประตูใจ...
4 ธันวาคม 2549 17:16 น.
สาวภูไท
ทบทวนคิดหัวใจใยจึงเผลอ
เมื่อพบเธอดวงจิตไม่คิดเหงา
ก่อนนั้นเคยหวาดหวั่นก็บรรเทา
เหมือนมีเงาความรักเข้าถักทอ...
"คล้ายหัวใจเราฟื้นคืนชีวิต
รักมีฤทธิ์ปลุกใจก้าวไปต่อ
สร้างความสดใสใหม่ลออ
ในยามท้อยังมีหวังกำลังใจ..."
เพราะวันนี้มีคุณมอบอุ่นไอ
ถึงห่างไกลเพียงใดหัวใจใกล้
ยามท้อแท้อ่อนแอสักแค่ไหน?
มิหวั่นไหวหัวใจอุ่นมีคุณเคียง...
จะมีไหม?สักวันฝันเป็นจริง
ได้แอบอิงอยู่ใกล้ได้ยินเสียง
เพื่อจารึกจดจำในสำเนียง
หรือใจเพียง..."เผลอ"เพ้อคร่ำครวญ?
หน้าส่วนตัว
932
