4 พฤษภาคม 2550 10:13 น.
สาวภูไท
เคยร้าวรานเพราะรักเกือบตักษัย
เจ็บทรวงในรักแหลกแตกสลาย
มันปวดร้าวเกินรับรักกลับกลาย
ไร้จุดหมาย...จบสิ้น...รินน้ำตา...
หัวใจหนึ่งอ่อนล้ารักมาพราก
พบแล้วจาก...มากมายหลายปัญหา
ความเจ็บปวดคอยสุมรุมอุรา
หัวใจล้า...ไฟฝัน...พลันดับลง...
19 มกราคม 2550 15:34 น.
สาวภูไท
ขอข้ามผ่านเพรงกาลอย่างหาญกล้า
หมายไขว่คว้า...ความฝันอันยิ่งใหญ่
แม้นหนทางข้างหน้าอีกยาวไกล
จะก้าวไป...สู่อนาคตอันงดงาม...
ทุกข์ระย่อท้อแท้ขอแก้ไข
ด้วยหัวใจนักเลงไม่เกรงขาม
คอยบอกเตือนตนไว้ว่า"พยายาม"
ทุกข์คุกคามเพียงใดให้อดทน...
พร้อมหยัดยืนยิ้มสู้สู่จุดหมาย
แม้มากมายปัญหาท้าผจญ
ในสำนึกรู้ค่าคำว่าคน
จะสู้จนสุดตัวมิกลัวเกรง...
ขอทะยานข้ามพ้นบนขวากหนาม
แม้ว่าใครเหยียบหยามตามข่มเหง
จะกล้าก้าว.ไม่หวาดกลัว.ด้วยตัวเอง
นำชีวิตบรรเลงในเพรงกาล..........
15 มกราคม 2550 16:07 น.
สาวภูไท
โอบละมุ่นอุ่นไอรักสลักไว้
ปลิวไสวสำเนียงส่งเสียงซึ้ง
ถักถอยรักฝากให้ใจคำนึง
รู้เพียงหนึ่งคือเธอที่เพ้อครวญ....
คิดถึงมากรอยยิ้มพิมพ์ใจภักดิ์
มอบความรักด้วยจิตคล้ายติดตรวน
ซึ้งแววตาข้างในให้คิดหวน
ใจปั่นป่วนคำพูดพิสูจน์ใจ...
หากสัมผัสจับต้องด้วยสองมือ
มั่นยึดถือจิตหวามยามหวั่นไหว
ทุกอย่างรู้คือหวงแลห่วงใย
แม้ห่างไปใจสองเราเฝ้าผูกพัน...
หมื่นพันล้านคำขานส่งเสียง
รู้สึกในสำเนียงเสียงรำพัน
รับรู้ใจถ่ายทอดพรอดคำมั่น
"รักนิรันดร์"นั้นคือเธอเสมอไป....
12 มกราคม 2550 11:00 น.
สาวภูไท
นั่งรับลมทบทวนเพื่อหวนคิด
ยังได้สิทธิ์ครองใจเธอไหม?หนอ
ความรู้สึกเริ่มแย่ได้แต่รอ
เหนื่อยหน่ายท้อไฟฝันพลันดับลง...
ไร้ตัวตนหากคิดติดตามหา
ไม่เห็นหน้าเป็นกาหรือว่าหงส์
หรือเป็นคนภูธรนอนป่าดง
ได้โปรดจงบอกเอ่ยเผยตัวตน...
อย่าทำร้ายปล่อยฉันคอยพร่ำเพ้อ
ห่วงใยเธอ "คนไกล" ใจล่องหน
หากไม่คิดมีใครไว้สักคน
"อย่าเล่นกล" ลวงใจให้ร้าวราน....
หากมั่นคงแน่จริงในสิ่งคิด
อย่าปกปิดเอาไว้ให้ร้าวฉาน
ถ้ายังคิดคบกันมั่นยาวนาน
เปิดสักบานประตูสู่ห้องใจ....
อยากจะค้นหัวใจข้างในนั้น
มีกี่ชั้นกี่ซอกบอกได้ไหม?
ขอ "คนนี้" ได้ยืนพื้นที่ใจ
ของ "คนไกล" ได้ไหมสักคน...อิอิ
11 มกราคม 2550 14:05 น.
สาวภูไท
สายลมหนาวพัดพรมคอยห่มรัก
แสนอบอุ่นใจนักความภักดิ์ล้น
รักไกลห่างเพียงใดไม่กังวล
เพียงสองคนคงมั่นมิพรั่นพรึง...
หากยามใดเหนื่อยล้าพาท้อถอย
พร้อมจะคอยเดินเคียงเธอเพียงหนึ่ง
จับมือไว้ไม่ปล่อยคอยฉุดดึง
เพื่อไปถึงจุดหมายและปลายทาง...
หากวันใดสับสนไร้หนทางแก้
อย่ายอมแพ้จะมีฉันนั้นเคียงข้าง
จะไม่ปล่อยให้เศร้าเหงาอ้างว้าง
ไม่หนีห่างยามทุกข์เข้าคุกคาม...
ด้วยหัวใจรักแท้มอบแด่เธอ
พร้อมเสมอร่วมลำบากฝ่าขวากหนาม
เมื่อยามเธอหวั่นไหวคอยไถ่ถาม
ไม่เกรงขามอุปสรรคหนักเข้ามา....
ขอเพียงแค่เรามั่นใจในเรา
คอยเป็นเงาร่วมกันฟันฝ่า
ยามเมื่อใดร้าวรอนใจอ่อนล้า
ก็รู้ว่าเพียงเรามีเราเท่านั้นพอ....อิอิ
หน้าส่วนตัว
1285
