11 พฤศจิกายน 2547 17:28 น.
สาวดำ-รำพัน
ตกกลายเป็น..คนเศร้า..ที่เขาลืม
เคยหยิบยืม..น้ำใจ..ให้ไปนั้น
เธอเฉลยเอ่ย..แท้แค่..เพียงฝัน
ใช่ผูกพัน..ที่ผ่าน..ชั่ววันคืน
สุดจะเศร้า..เหงาจิต..ที่เคยคิดหลง
เคยมั่นคง..หลงผิด..จิตยากฝืน
ความสัมพันธ์..ชั่วครู่..มิอยู่ยืน
ทนกล่ำกลืน..ฝืนกิน..รินน้ำตา
มาส่งการบ้านค่ะ
7 พฤศจิกายน 2547 15:00 น.
สาวดำ-รำพัน
อยู่คนเดียว..โดดเดี่ยว..และเดียวดาย
มองข้างกาย..หายหมด..ทดท้อถอย
ที่ทุ่มเท..ถ่ายรัก..เห็นเพียงรอย
แสนเหงาหงอย..พลอยล้า..พาหมดแรง
เคยเข็มแข็ง..แรงที่มี..หนีหาย
เหลือเพียงกาย..ที่เศร้า..เหงาแห้งแล้ง
เคยมีเกาะ..กั้นใจ..ให้กำแพง
หมดเรี่ยวแรง..ลุกล้า..พาเหนื่อยใจ
กลอนนี้มาแก้ตัวค่ะ
7 พฤศจิกายน 2547 14:24 น.
สาวดำ-รำพัน
ร่างระทม..ซมซาน..ผ่านมาถึง
เพียงหวังพึ่ง..พาน้ำใจ..ใครแถวนี้
ใจแสนเปราะ..เพราะรักช้ำ..ถูกย่ำยี
ช่วยฉันที..พี่อย่าโกรธ..โปรดเห็นใจ
ขอแค่แวะ..และพึ่งพามาหานั้น
ด้วยตัวฉัน..ช้ำล้น..เกินทนไหว
อยากมีใคร..ให้จิต..คิดยื่นใจ
ช่วยให้ใคร..คนหนึ่ง..พ้นทรมาน
เอามาส่งการบ้านนะคะ..จิจิ
4 พฤศจิกายน 2547 22:10 น.
สาวดำ-รำพัน
บอกตามตรงว่าฉันมันอิจฉา
ที่เธอมากับใครให้ฉันเห็น
แอบรักปองมองเธออยู่เช้าเย็น
สิ่งที่เป็นเห็นแล้วแววแห้วมา
มัวมองจองในจิตเลยผิดหวัง
ผิดพลาดพลั้งยั้งใจเกินไขว่คว้า
คนนี้หรือที่เราปองเฝ้ามองมา
แท้เห็นท่าว่าแพ้แน่อย่างจัง
สิ้นเลยหวังครั้งนี้ที่เฝ้ารอ
อดใจท้อรอฝันวันที่หวัง
เจ็บคราวนี้แม้มันโดนอย่างจัง
เจ็บอีกครั้งก็หวังยังไม่ท้อ
คุณครู คับ..สาวดำเอาการบ้านมาส่งคราบ
3 พฤศจิกายน 2547 18:43 น.
สาวดำ-รำพัน
เธอคงไม่รักฉันอย่างจริงใจ
ที่พูดไว้กลับกลายเป็นไร้ค่า
สิ่งที่เธอพร่ำบอกคงหลอกตา
สัญยิงสัญญาถึงคราห่างไกล
แรกมาบอกรักให้ใจใฝ่หา
ทวงสัญญาทีท่าก็พาอื่น
ไม่รักมาบอกใยให้ใจชื้น
เหลียวหาพาสะอื้นสุดฝืนใจ
เธอทำไมถึงทำร้ายกันได้
ค่าความหมายคงลดหมดแค่ฝัน
สิ่งที่เหลือต่อนี้ไม่มีกัน
สิ้นแล้วเหลือแค่ฝันยังหวั่นใจ
หน้าส่วนตัว
971
