16 พฤษภาคม 2547 14:54 น.
สายไหมสีน้ำเงิน
กี่ครั้งแล้วกี่คราแล้วเผลอใจรัก
แล้วเขาจักคืนรักให้สักกี่หน
กี่วันแล้วกี่คืนแล้วกับหนึ่งคน
ที่ต้องทนเห็นเขาหายกลายจิณดา
กี่ร้อยแล้วกี่พันแล้วที่ต้องเจ็บ
กี่หมื่นเม็ดต้องคอยเก็บน้ำนองหน้า
เคยมีมั้ยสักครั้งที่เขามองมา
ซับน้ำตาจากใจด้วยหวังดี
16 พฤษภาคม 2547 14:41 น.
สายไหมสีน้ำเงิน
ที่แล้วมาก็ทำดีอย่างที่สุด
ไม่เคยหยุดส่งหัวใจให้เสมอ
เฝ้ามองรักเฝ้าปลอบใจให้เพื่อนเกลอ
กลายเป็นเพ้ออยู่ข้างเดียวแต่ไรมา
มาตอนนี้เพิ่งได้รู้กระจ่างแจ้ง
ว่าโดนแกล้งทำเป็นรักเสน่หา
ไม่ได้รักเราจริงหรอกนะแก้วตา
แค่ไก่กาแค่ผ่านมาแล้วผ่านไป
น้ำหลั่งรินร่วงหล่นลงจากหน้า
เฝ้ามองฟ้าเมื่อไหร่นาจะสดใส
ความมืดหม่นเมื่อไหร่พรากจากหัวใจ
จะมีใครมาห่วงรักปักอาวรณ์
แต่งเล่นๆนะคะ ลองเปลี่ยนอารมณ์ดู
เพื่อนเราที่เข้ามาก็ไม่ต้องตกใจนะ
เราแค่แต่งเล่นๆน่ะ^^
16 พฤษภาคม 2547 02:03 น.
สายไหมสีน้ำเงิน
ด้วยกำลังแรงใจไกลแรงกล้า
ขอให้พร่าโรคร้ายไปหมดสิ้น
ขอร่มโพธิ์ไทรอยุ่รอดเป็นอาจิณ
ขอชีวินยืดยาวไร้เภทภัย
ไม้ใกล้ฝั่งขอยืดให้ไกลฝั่ง
อยากขอรั้งขอต่ออายุขัย
ขอให้อยู่คู่ลูกหลานคอยสืบไป
ด้วยจริงใจขอเคารพสบอาวรณ์
ขอให้บรรดาสิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลายโปรดช่วยบรรดาล
ให้คุณตาปลอดภัย หายป่วยจากโรคร้ายด้วยเถอะค่ะ
15 พฤษภาคม 2547 22:51 น.
สายไหมสีน้ำเงิน
ทำไมหรอก็พอใจให้เท่านี้
ก็ที่มีมันไม่ได้มากเท่าไหร่
ที่แล้วมาให้เธอมากแล้วเป็นไง
เธอเพ้อไปจนชั้นแสนสุดทน
พอจะรักเธอก็ทำให้หมดรัก
จนจำจักไม่เปิดใจให้เธอค้น
ไม่คุ้มพอที่จะเจ็บเพราะหนึ่งคน
ใจอับจนแม้อยากเปิดก็ไม่ยอม
พอกันทีกับการกลับไปเป็นศูนย์
ไม่อยากจูนใจหาให้ขอบขอม
หยุดแค่เพื่อนนี่แหละขอให้ยอม
ไม่อยากซ้อมใจรักให้ช้ำใจ
แค่นี้แหละพอแล้ว ไม่ต้องเป็นอะไรมากมาย
11 มีนาคม 2547 22:13 น.
สายไหมสีน้ำเงิน
เฝ้ามองดู เจ้ามด ตัวน้อยนิด
ตัวจิ๊ดลิด แต่ฤทธิ์มาก กว่าที่เห็น
อดทนมาก กว่าที่ ใจเราเป็น
ทนทุกข์เข็ญ มากกว่า ที่เรายอม
เฝ้ามองดู มดน้อย มาตั้งนาน
ความคิดสาน สายตา ให้ขอบขอม
มองแล้วคิด พิศติดตา ให้ใจตรอม
อยากจะหลอม ใจจิตฝืน ให้กายทำ
อยากขยัน เหมือนมดน้อย คอยหอบข้าว
อยากใจห้าว อ่านหนังสือ ทุกเช้าค่ำ
อยากเก่งกล้า ทบทวน และจดจำ
อยากจะย้ำ เตรียมพร้อม สู่การเอนท์
ต้องขยันแล้ววววว อ่านหนังสือออออ
(นู๋ทำใจได้แล้วค่ะ ตอนนี้ต้องอ่านหนังสือลูกเดียวเนอะ ใกล้Entแย้ว)
หน้าส่วนตัว
1304
