12 กันยายน 2552 20:55 น.
สายวารินทร์
บนสังเวียนต่อสู้เหล่าผู้กล้า
ร่ายลีลาโลดลิ่วดูพลิ้วไหว
ทุกแข้งเข่าหมัดศอกที่ออกไป
คือหัวใจศิลปะใช่ระราน
แม้นปั้นหน้าถมึงทึงมาดขึงขัง
แววตายังไร้ซึ่งสิ่งหยาบกร้าน
ความอ่อนโยนหาสิ้นจากวิญญาณ
อุดมการณ์แลศักดิ์ศรีมิแชเชือน
มิมุ่งหมายพิฆาตใครให้ดับดิ้น
มิบ้าบิ่นเตะต่อยเช่นถ่อยเถื่อน
สุภาพบุรุษนักสู้มิรู้เลือน
งามเสมือนนามตั้งจ้าวสังเวียน
สำหรับผู้สันดานไพร่หัวใจพาล
มักก่อการห่ามหื่นชวนคลื่นเหียน
ทำร้ายสตรี คนชรา ชวนอาเจียน
ผู้ผิดเพี้ยนเหล่านั้นอันธพาล
หน้าส่วนตัว
1244
