29 มิถุนายน 2552 20:33 น.
สายวารินทร์
เอ๊ะ...นั่นใครหลบเร้นไม่เห็นหน้า
เคยเก่งกล้าสุดสุดกลับมุดถัง
มาเลียบเลียบเคียงเคียงส่งเสียงดัง
จะเดินนั่งกินนอนดูร้อนรน
คนกระทำความผิดคิดมิซื่อ
ละโมบคือต้นตอเหตุฉ้อฉล
เพราะหน้ามืดใจมืดจึงมืดมน
ต้องรับผลแห่งกรรมจนสำลัก
จะเชิดหน้าชูตากลับมาใหม่
หลังลี้ไกลมาตุภูมิกลัดกลุ้มหนัก
เบื้องหลังมีความผิดติดชนัก
ยังแอบชักใยยุดันทุรัง
18 มิถุนายน 2552 22:47 น.
สายวารินทร์
แก้...กฎหมายสอดคล้องให้รองรับ
โกง...ระดับมหาโกงเชื่อมโยงแผน
โกย...หน้าตั้งหนีหายไปต่างแดน
กร่าง...ข้ามแคว้นกูเก่งพวกเอ็งชั่ว
โวย...รายวันศาลสั่งหมายรังแก
หว่าน...ทานแผ่เพื่อไทยหว่านให้ทั่ว
วิ่ง...สื่อนอกออกข่าวดีเข้าตัว
วกวน...มั่วสร้างข่าวคาวเลือดคลุ้ง
นิ่ม...ปัญญาหรือว่าผีบ้าสิง
หน่อมแน้ม...จริงขี้ข้ามาคุยฟุ้ง
นัวเนีย...ทั้งเขาเห็นไส้หมดในพุง
นึก...เพียงมุ่งกีดกันหวั่นพ่ายแพ้
1 มิถุนายน 2552 21:36 น.
สายวารินทร์
เพราะลุ่มหลงรักใคร่จึงใหลหลง
ความมั่นคงในจิตจึงบิดพลิ้ว
การหักห้ามความคิดจึงปลิดปลิว
ทะยานลิ่วฉวยฉาบภาพมายา
หลงรักจนหูชาสองตาถั่ว
ซากความชั่วกองอยู่เทียมภูผา
ดั่งต้องมนต์เสกพรางดูบางตา
ทั้งชีวามอบให้ทุ่มใจวาง
ยอมทุ่มเทหัวใจย่อมไม่ผิด
เพียงสักนิดเหลือไว้ทำใจบ้าง
ยามผิดหวังโศกเศร้าทุกข์เบาบาง
หากมีทางที่เหลือไว้เผื่อเดิน
เพราะจริตมนุษย์นั้นสุดคาด
จิตใจอาจสูงลิ่วเพียงผิวเผิน
ยิ่งความรักยากจะหยั่งประเมิน
เถิดเผชิญด้วยใจรู้ไตร่ตรอง
สิ่งที่เห็นอาจมิใช่ดั่งใจคิด
สิ่งถูก ผิด ดี ชั่ว งาม มัวหมอง
ล้วนปะปนด้วยกันทุกครรลอง
เถิดกลั่นกรองให้รู้แน่รักแท้จริง
ขอขอบคุณภาพจาก www.era.su.ac.th/ArtDB/tha/detailpicture.asp?...
หน้าส่วนตัว
1552
