4 พฤศจิกายน 2552 18:04 น.
สายวารินทร์
อ้ายแดงเป็นหมาหน้ายับ
ตกอับหวงก้างวางก้าม
แยกเขี้ยวขู่แง่งทุกยาม
ใครห้ามเห่าใส่ไม่เกรง
อวดโอ่โอหังบังเกิด
ระเบิดอารมณ์ข่มเหง
ทำท่าหน้ายักษ์นักเลง
ตูเจ๋งเอ็งอย่าท้าทาย
ก่อนนี้อ้ายแดงน่ารัก
ใครทักแลบลิ้นปีนป่าย
เลียแข้งเลียขาเจ้านาย
มากมายน้ำใจไมตรี
หมูหมากาไก่ใกล้บ้าน
เป็ดห่านนั้นเหมือนเพื่อนซี้
อ้ายแดงเมตตาปรานี
มิมียื้อแย่งแบ่งปัน
ต่อมาเจ้านายหายหน้า
อ้ายแดงรอท่าหวาดหวั่น
ไยหนอนายถึงทิ้งกัน
ทุกวันไส้กิ่วหิวโซ
ผ่านวันผ่านคืนขื่นขม
เก็บกดอารมณ์นานโข
แปรปรวนหันหน้าพาโล
โมโหดุร้ายรายวัน
ใครขวางเข้าฟัดกัดแหลก
เข้าแลกหน้าไหนไม่หวั่น
แผลยับหน้าเยินยังยัน
ข้านั้นสิแน่แท้จริง