27 สิงหาคม 2552 20:57 น.
สายวารินทร์
หากคิดดีทำดีเป็นที่ตั้ง
ไร้เบื้องหลังจัดวางอำพรางแผน
จิตสำนึกรักชาติมิขาดแคลน
หมายตอบแทนแผ่นดินก็ยินดี
แล้วไยต้องข้องขัดกฎรัฐแจ้ง
อ้างจัดแจงปกปักษ์ซึ่งศักดิ์ศรี
จึงลุกลนเรียงหน้าโต้วาที
บ่นเป็นหมีกินผึ้งเสียงอึงอล
หากสู้ด้วยใจจริงอหิงสา
เจตนาในเขตของเหตุผล
พ.ร.บ.ฉบับใดไยทุรน
คาดเดาจนเลวร้ายจุดหมายรัฐ
ความคิดต่างเห็นต่างวอนสร้างสรรค์
อย่าห้ำหั่นมองข้ามซึ่งความสัตย์
ปล่อยความเขลาเป่าหูมิรู้ชัด
ปล่อยวิบัติปิดตาพามืดมน
โต้แย้งกันหาใช่สิ่งไร้ค่า
ขอเพียงว่าจริงใจไร้ขัดสน
ต่างฝ่ายต่างยอมรับพร้อมปรับตน
เปิดกมลร่วมเรียนแลกเปลี่ยนกัน
หากคิดดีทำดีเป็นที่ตั้ง
รู้ยับยั้งชั่งจิตมิบิดผัน
ไยต้องเกรงกฎห้ามสองสามวัน
สร้างเดียดฉันท์เคืองแค้นในแผ่นดิน
23 สิงหาคม 2552 07:07 น.
สายวารินทร์
ฝากคำถึงที่รักอีกสักครั้ง
ตอนนี้ทั้งใจกายสบายไหม
การกินอยู่ยามห่างเป็นอย่างไร
เจ็บป่วยไข้หรือเปล่าคงเหงาทรวง
เราจำพรากจากกันเมื่อวันก่อน
ยิ่งนึกย้อนยิ่งเห็นความเป็นห่วง
สายตาส่งกระแสจากแดดวง
ประหนึ่งบ่วงเสน่หาแสนตราตรึง
อยู่ทางโน้นมีใครปลอบใจบ้าง
คำถากถางของใครคงไม่ถึง
อยู่ทางนี้จริงเท็จเสียงเอ็ดอึง
แต่ยังซึ้งสัมพันธ์วันอับจน
จำอดอยากปากแห้งเหนื่อยแรงบ้าง
งานรับจ้างอย่าปัดแก้ขัดสน
สู้ชะตาฝ่ากรรมอย่าจำนน
เผื่อหลุดพ้นพบเห็นความเป็นธรรม
จะรอวันเราอยู่คู่เคียงข้าง
ยามฟ้าสางหยาดยิ้มท้องอิ่มหนำ
เมื่อคราฝนเบิกบานไถหว่านดำ
ลบเลือนความชอกช้ำเคยย้ำกราย
ฝากคำถึงที่รักอีกสักหน
อย่าทุกข์จนคนไกลต้องใจหาย
จะต่อสู้ร่วมกันตราบวันตาย
มิถวายฎีกาต่อฟ้าดิน
19 สิงหาคม 2552 20:38 น.
สายวารินทร์
.jpg)
อย่ามาทำพูดดีเลยที่รัก
ก่อนจะหักห้ามใจกลั้นไม่อยู่
ก่อนหน้านี้หยามว่ากันน่าดู
เถียงข้างข้างคูคูลบหลู่กัน
เคยชี้หน้าด่ากราดขยาดนัก
นี่คือรักหรือแค้นตอบแทนฉัน
จึงกระทำย่ำยีตะบี้ตะบัน
ทั้งคืนวันบ่นอู้จนหูชา
สารพัดถ้อยคำล้วนย้ำหยัน
สารพันเรื่องราวข้อกล่าวหา
จนชาวบ้านเฮโลสาระพา
โพนทะนาให้รับความอับอาย
ชอบบังคับคุกคามทางความคิด
เบียดบังสิทธิ์ความเชื่อน่าเบื่อหน่าย
ฟังจนอ่อนระโหยเธอโวยวาย
คำหยาบคายหยิบยื่นดั่งปืนกล
พอบ้านข้างเรือนเคียงส่งเสียงห้าม
ยิ่งประณามทุกวันนับพันหน
พอเรื่องแจ้งแดงแจ๋แหมหน้ามน
สาละวนขอโทษอย่าโกรธเลย
อย่ามาทำพูดดีเลยที่รัก
ฉันอยากพักเสียบ้างจึงวางเฉย
หวั่นเธอจะคลุ้มคลั่งเหมือนดั่งเคย
จึงเมินเฉยให้เห็น...แสร้งเล่นตัว
55555555555555555555555
16 สิงหาคม 2552 14:34 น.
สายวารินทร์
เคยกินอยู่อย่างดีสิบปีกว่า
โคชราอยากถามถึงความหลัง
บัดนี้ไยว้าเหว่เหมือนเซซัง
ในบางครั้งรันทดเพราะอดโซ
ครั้งสมัยวัยหนุ่มถูกรุมรัก
เลี้ยงด้วยหลักโภชนาการมานานโข
หมั่นเสี้ยมเขาเมื่อวัยร่างใหญ่โต
ชั้นเชิงโชว์มิพลั้งหลายสังเวียน
เคยคะนองเหิมฮึกศึกน้อยใหญ่
ตะลุยไล่ไม่ยั้งดั่งโคเพี้ยน
เพื่อเจ้านายจึงพร้อมขอยอมเกรียน
จึงหมั่นเพียรขวิดไปด้วยใจภักดิ์
ศึกสุดท้ายเจ้านายจึงหมายมั่น
วางเดิมพันทรัพย์สินสิ้นหน้าตัก
ต้องผิดหวังแทบบ้าน้ำตาทะลัก
โคเขาหักคาถิ่นถึงสิ้นตัว
เพราะความโลภโมโทสัน
เจ้านายพลันล้มละลายหลบหายหัว
ทิ้งโคถึกมองหาจนตามัว
เฝ้าแนวรั้วตัดพ้อยืนรอคอย
อีกเมื่อใดนายข้ากลับมาอยู่
เพื่ออุ้มชูโคเฒ่าผู้เหงาหงอย
ทุกคืนวันร่ำหาน้ำตาปรอย
แม้นแรงน้อยเขาหักยังรักนาย
13 สิงหาคม 2552 21:59 น.
สายวารินทร์
หนองน้ำเวิ้งว้างกลางไพร
ชะโดตัวใหญ่ว่ายผุด
คลอคู่ดื่มด่ำดำมุด
เร่งรุดไล่ล่าหากิน
เกิดลูกหลายครอกออกหลาน
ยึดฐานทั้งหนองจองถิ่น
ดุร้ายดั่งว่าชาชิน
ผิดกลิ่นเข้างับจับกลืน
ปลาเล็กปลาน้อยถอยห่าง
ชะโดยิ่งกร่างขวางคลื่น
ผาดโผนจู่โจมโครมครืน
แตกตื่นถาโถมโครมคราม
หนองน้ำข้นขุ่นวุ่นวาย
เจ็บตายเผชิญเกินห้าม
อิ่มท้องเงียบอยู่ครู่ยาม
ติดตามไล่เหยื่อเพื่อกิน
ชะโดลอบยิ้มอิ่มหนำ
วันค่ำสุขใจไม่สิ้น
ลำพองรุกล่าอาจิณ
ครองถิ่นทุกหนจนเคย
เมื่อคราฝนแล้งแรงแดด
เผาแผดน้ำแห้งระเหย
พันธุ์ปลามากมายก่ายเกย
หวังเชยน้ำใหม่ไหลมา
ชะโดกลับแยกแถกทำ
หาน้ำหนองใหม่เบื้องหน้า
เกลือกโคลนแถไปแถมา
ฝนฟ้ามิเห็นเป็นใจ
ลูกฝูงแถกเหงือกเกลือกดิน
ครีบวิ่นเกล็ดหลุดหางไร้
หวังพ้นซึ่งเหตุเภทภัย
แถกไถหาบึงดึงดัน
เปรียบคนร่ำรวยล้นฟ้า
ขี้ข้าพร้อมพรั่งสังสรรค์
ยื่นทานตอบแทนแบ่งปัน
เผื่อวันโชคร้ายไร้แรง
เมื่อนายอาภัพอับโชค
หลุดโลกบุญเก่าเว้าแหว่ง
ลูกน้องอดอยากปากแห้ง
ตะแบงกันทั่วกลัวตาย
ช่วยแถช่วยแถกแลกคุณ
กลัวบุญนายตนหล่นหาย
หวังน้ำหนองหน้าเลี้ยงกาย
เพื่อนายพรั่งพร้อมยอมพลี
หน้าส่วนตัว
1794
