8 กรกฎาคม 2553 08:27 น.
สายลมเดือนตุลา
เธอคงเหนื่อยใช่ไหมในวันนี้
เรื่องที่มีทำให้ใจทดท้อ
ทำเท่าไหร่เขาไม่เคยมองดีพอ
ได้แต่พ้อต่อว่ากับฟ้าลม
วันนี้หัวใจเธอคงอาจล้า
หลายปัญหาเข้ามาคอยทับถม
เหนื่อยก็พักหนักก็วางอย่าจ่อมจม
แค่หกล้มเราลุกใหม่ได้คนดี
ยังมีไหล่ให้เธอได้พิงพัก
ยามเหนื่อยหนักยามใจอยากหลีกหนี
หันมองดูรอบกายในวันนี้
ความหวังดียังคงมีไม่ห่างไกล
แม้ไม่อาจโอบกอดด้วยอ้อมแขน
แต่ความรักยังห่มแทนไม่ไปไหน
ไม่เป็นไรนะคนดีไม่เป็นไร
เธอทำได้จริงไหม......มั่นใจเธอ
24 มิถุนายน 2553 10:58 น.
สายลมเดือนตุลา
อันนินทาว่าร้ายหมายเชือดเฉือน
ความจริงเคลื่อนเลื่อนไปถูกป้ายสี
จันนั้นนิดจับนี้หน่อยคอยคลุกตี
สิ่งว่าดีก็ว่าดำให้ช้ำทรวง
อันนินทากาเลหมายเทสาด
แกล้งแต่งวาดฉุดค่าน่าทักท้วง
มั่นหมายมาดคาดหวังดั่งคำลวง
เพียงเพราะห่วงกลัวใครจะได้ดี
อันนินทาอิจฉากล่าวหาเขา
มองย้อนเอาเงาตัวเองบ้างไหมนี่
ผิดเขาใหญ่ผิดเรามองไม่เคยมี
จะร้ายดีเหตุใดใยไม่มองตัว
21 มิถุนายน 2553 17:23 น.
สายลมเดือนตุลา
ลิ้นกับฟันกระทบกันใช่เรื่องใหญ่
ความน้อยใจมีประจำทำให้เห็น
หากงอนมาก็ง้อไปทำใจเย็น
ผลัดกันเป็นเช่นนี้ทุกวี่วัน
เล็กๆ น้อยๆ เราก็ยอมทน
อยู่กันจนวันนี้เกินหนีหัน
ไม่พอใจเรื่องใดก็คุยกัน
เพราะผูกพันดั่งคำมั่นคำสัญญา
รักเธอนะแม้จะชวนให้หงุดหงิด
เธอก็คิดไม่ต่างกันหรอกฉันว่า
แต่ก็ยังเคียงข้างกันทุกวันมา
ตามสัญญาจะคงมั่นนิรันดร์ไป
เพราะรู้ดีที่ผ่านมาและจากนี้
ชั่วชีวีคงไม่อาจขาดกันได้
ยอมเพราะรักปรับหากันใจเผื่อใจ
อยู่กันไปจนวันได้เป็นยายตา
โหลดเพลง
11 มิถุนายน 2553 21:48 น.
สายลมเดือนตุลา
เป็นหิ่งห้อยคอยเรืองแสงยามคืนค่ำ
เคยน่าจำเมื่อยามส่องไสว
เพียงประกายเล็กๆที่วาวไว
สะกิดใจเธอได้ในบางที
เพียงแค่นี้รู้ดีที่เป็นฉัน
ไม่ตระการดั่งจันทร์อร่ามศรี
ไม่อาจแข่งแสงทองของเทพี
แค่ริบหรี่ในมุมนี้ที่เงียบงัน
เธอมองมาจะรู้สึกอย่างไรหนอ
แสงที่ทอสว่างพอถึงไหมนั่น
หรือดับสิ้นถูกกลืนกินด้วยแสงจันทร์
จนเธอนั้นไม่อยากหันมองเหลือบแล
โปรดอย่าปล่อยหิ่งห้อยคอยอย่างไร้ค่า
รู้เถิดหนาว่าข้ายังรักแท้
ยังรอคอยโดยหทัยไม่ผันแปร
ช่วยเหลียวแลข้าบ้างอย่าร้างไกล
11 มิถุนายน 2553 16:39 น.
สายลมเดือนตุลา
เจ้านกป่าร่อนถลาท้าสายลม
เจ้าชื่นชมท้องนภาฟ้าสวยใส
สยายปีกโปยบินตามถิ่นไพร
เพราะหัวใจเจ้าใฝ่ในเสรี
....................................
เจ้านกป่าร่อนถลาไปทั่วถิ่น
วันหนึ่งบินไปประสบพบแสงสี
ด้วยสงสัยแสงอำไพผ่องใสดี
จึงบินหรี่ตรงไปใคร่ขอยล
...................................
เจ้านกป่าจึงถูกขังกลางกรงสวย
ครบเครื่องด้วยสิ่งสรรหามามากล้น
ทั้งข้าวปลาอาหารมาเปรอปรน
หวังเจ้าคงหลงกลอยู่กรงทอง
......................................
เจ้านกป่าอ้วนพีดูมีสุข
คงไร้ทุกข์ที่ทุกสิ่งไม่ขาดพร่อง
เฉิดฉายในกรงขังเขานั่งมอง
ถูกตราจองมีเจ้าของใช่นกไพร
.....................................
ลึกๆเจ้าคงถวิลถิ่นเคยนอน
คืนจับคอนกลางวันร่อนกลางหมู่ไม้
สุขน่ะหรือคงมีแต่ ใช่ที่ใจ
เมื่อยังใฝ่อยากบินในท้องนภา
.......................................
หน้าส่วนตัว
2425
