7 ตุลาคม 2551 09:35 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
จมลงอยู่กับน้ำตาในม่านแห่งความฝัน
ลอยล่องเคว้งคว้างกลางฝันในคืนอันโหดร้าย
ซบตัวลงจมกับความเหงาที่ไม่มีใครข้างกาย
สายฝนโปรยปรายคล้ายตอกย้ำให้ฉันทรมาน
ค่ำคืนอันมืดมิดฉันปิดตัวในห้องร้างไร้รัก
จมปักกับเงาที่ไม่เคยได้ยินแม้เสียงหัวใจตัวเอง
ยิ้มให้กับความผิดหวังหัวเราะให้กับความโง่ของตัวเอง
นอนซมกับบทเพลง ที่บรรเลงแต่ความช้ำใจ
เปิดหน้าต่างแง้มรับกับสายลมที่เข้ามา
หัวใจฉันเหว่ว้าเหมือนจะปลดปลิวลอยคว้างไป
เอื้อมมือไขว่คว้าหวังว่าจะเจอคนดีบนฟ้าไกล
คว้าได้เพียงเศษหัวใจที่ว่างเปล่าเพื่อโอบกอดตัวเอง
สายลมหนาว
........................................................................
จมอยู่กับรอยยิ้มในวันเศร้าเงียบเหงา
เหลือเพียงเงาในวันที่หัวใจหวั่นไหว
เอนตัวซบนอนไร้เงาเธอเคียงข้างกาย
สายฝนโปรยปรายฟังคล้ายเสียงใจร้าวทรมาน
คืนค่ำมืดมิดปิดหัวใจไว้ในห้องแห่งความเศร้า
จมอยู่กับเงาของคืนเหงาในวันที่รักห่างหาย
ยิ้มให้กับความเศร้ามีเพียงน้ำตาเป็นเพื่อนข้างกาย
ฟังเพลงแล้วร้องไห้รู้มั้ยชั้นคิดถึงเธอ
เปิดหน้าต่างมองสายฝนที่ร่วงหล่น
หัวใจขื่นขมมันเหมือนจะปลิวหาย
เอื้อมมือไขว่คว้ากลับได้มาแต่ความว่างเปล่ายิ่งเศร้าใจ
เหลือเพียงเศษหัวใจไร้ค่าเพื่อกอดปลอบตัวเอง
หิมะขาว.......
6 ตุลาคม 2551 13:10 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
ปลายฝนต้นหนาวยังร้าวนัก
เงียบสงัดจมอยู่ในเงาความเหงา
ฝนพรมพร่างพรูจางบางเบา
ลมหนาวคลอเคล้าจนสั่นกาย
ดึกดื่นคืนร้างไร้เงารัก
สะอื้นหนักน้ำตาหล่นพร่างสาย
จะกี่ฝนกี่หนาวที่ผ่านกาย
ยังเดียวดายหัวใจยังอาดูร
ผ่านฤดูแห่งฝนสะเทือนหนาว
ก็ยังร้าวด้วยติดเหมันต์หม่น
ยังเฝ้าฝันถึงคนเคยเคียงชม
จะกี่ฝนกี่หนาว ... ยังร้าวใจ
หิมะขาว
30 กันยายน 2551 09:20 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
เพราะรักมากจึงช้ำมาก
เพราะรักมากจึงเสียใจ
เพราะรักจึงมอบใจ
วาดหวังไว้ใจตอบแทน
เพราะรักจึงมุ่งหวัง
เพราะรักพังอาดูรแสน
เพราะรักร้าวคลอนแคลน
จึงตอบแทนด้วยน้ำตา
เพราะรักเลยคิดถึง
เพราะรักจึงเฝ้าวอนหา
เพราะรักมืดบอดตา
เพราะรักพาก้าวพลาดพัง
เพราะรักลบแย้มยิ้ม
เพราะรักสิ้นใจจึงหาย
เพราะรักคลายร้างจากไกล
จึงทำได้เพียงครวญคร่ำจนสิ้นลม
หิมะขาว
24 กันยายน 2551 14:00 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
ตอบชั้นได้มั้ยคนดี
ในวันนี้หัวใจชั้นยังมีค่าอยู่บ้างมั้ย
เห็นเธอละเลยชอบหันไปมองใคร ๆ
ไม่รู้หรือยังไงหัวใจชั้นมีน้ำตา
กับคำว่ารักในวันนั้น
ไม่รู้ว่ามันยังเหมือนเดิมรึเปล่า
ถึงเธออยู่ข้างกายแต่หัวใจมันยังเงียบเหงา
เคว้งคว้างและว่างเปล่าเหมือนเราไม่มีกัน
เธอยิ้มและเที่ยวบอกรักกับใคร ๆ
เหมือนเธอไม่เกรงใจคนคนเก่า
ไม่อยากมีแล้วใช่มั้ยคำว่าเรา
แค่เธอบอกเบา ๆ ก็จะยอมปล่อยเธอไป
หากว่าเธอนั้นยังรักกัน
ยังอยากมีชั้นเอาไว้เคียงชิดใกล้
อย่าทำเหมือนชั้นไร้ค่าโปรดดูแลหัวใจ
ยังจำได้มั้ย ... ว่าเรานั้นยังคงเป็นคนรักกัน
หิมะขาว
15 กันยายน 2551 17:30 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
ชั้นแกว่งไกวชิงช้ากลางสายฝน
เหลือเพียงคนหนึ่งคนที่นั่งเหงา
เธอบอกลาร้างไกลทิ้งเพียงเงา
นัยน์ตาเศร้าน้ำตาริน ... วันฝนโปรย
อยากให้รู้น้ำตาชั้นหลั่งง่าย
เธอไม่รักก็เสียใจจนขมขื่น
เก็บความรักไว้ในใจทนกล้ำกลืน
เธออย่าฝืนบอกว่ารัก ... หากไม่มีใจ
เสียงชิงช้าไกวแกว่งและไหวโยก
ทิ้งความโศกกับสายฝนที่พร่างสาย
ฝนอาจหนาวแต่ไม่ร้ายเท่าหนาวหัวใจ
จำซึ้งใจหยดน้ำตาวันฝนโปรย
Lovers
0 คน เลิฟสายลมหนาว & หิมะขาว
Calendar
หน้าส่วนตัว
1851
