4 เมษายน 2550 10:00 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
เธอ ความรักของเธอเปลี่ยนท้องฟ้าที่มืดหม่นให้กลายเป็นฟ้าใส
เธอ ความรักของเธอเปลี่ยนสายฝนในหัวใจให้กลายเป็นตะวันยามทอแสง
เธอ ความรักของเธอคอยประคองหัวใจยามชั้นหม่นหมอง
เธอ หัวใจของชั้นมีความรักของเธอครอบครองทั้งหัวใจ
เธอ กระซิบถ้อยคำบอกรักเพียงแผ่วเบา
เธอ จับมือชั้นในวันที่หัวใจหวั่นไหว
เธอ ให้อ้อมกอดในวันที่ชั้นเสียใจ
เธอ มอบความรักให้ไว้ .... มันมากมายจนชั้นต้องเสียน้ำตา
เธอ สัญญาจะเคียงข้างกันชั่วนิรันดร์
เธอ หลับตาแล้วจูบหน้าผากชั้นก่อนลับลาหาย
เธอ ทำให้น้ำตาต้องพรั่งพรูเสียมากมาย
เธอ ฝากความรักไว้ในหัวใจ... แล้วห่างหายให้ทรมาน
เธอ กลับมาเถอะนะหัวใจ
เธอ อย่าทำให้หัวใจชั้นต้องหมองเศร้าอยู่อย่างนี้
เธอ ลืมหรือไรความรักที่เธอฝากไว้คนดี
โปรดกลับมาหาชั้นที .... อย่าให้คนคนนี้ต้องเดียวดาย
ร่างอุ่นไร้เงากอด ... หัวใจมันว่างเปล่า
นาทีแห่งความเหงา .. มีเพียงแค่น้ำตา
หัวใจไร้เงารัก ... มันแสนจะอ้างว้าง
ความทรมานมันช่างยาวนาน .. ตราบจนหมดลมหายใจ
... หิมะขาว
ฉัน เป็นแค่เงารอยยิ้มของเธอ
ฉัน เป็นเพียงคนที่รักเธออยู่ตรงนี้
ฉัน เป็นเพียงคนที่อยู่ข้างเธอทุกครั้งยามอ่อนแรง
ฉัน เป็นเพียงตะวันทอแสงยามเธอไม่มีใคร
ฉัน จะจับมือเธอเอาไว้ไม่ให้ไหวหวั่น
ฉัน จะรำพันคำหวานทุกครั้งก่อนนอนเสมอ
ฉัน จะโอบกอดเธอด้วยรักและความภักดี
ฉัน จะเป็นคนที่แสนดีของเธอตลอดไป
ฉัน ก็คงเป็นได้แค่คนที่ผูกพัน
ฉัน ก็คงเป็นได้แค่ฝันของเธอเท่านั้น
ฉัน ก็คงเป็นได้แค่ช่วงเวลาสั้นที่รู้จักกัน
ฉัน ก็คงเป็นแค่ได้แค่นั้น แค่เพื่อนที่แสนดี
เธอ เป็นดั่งอ้อมกอดของพระจันทร์
ฉัน เป็นเพียงดวงตะวันที่ทอแสง
เธอ เป็นดั่งนางฟ้าคอยสำแดง
ฉัน เป็นเพียงแมลงที่อยากติดตามเธอ
...สายลมหนาว
28 มีนาคม 2550 18:36 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
เพราะพ่อรักห่วงใยเจ้ายิ่งนัก
เฝ้าฟูมฟักห่วงใยเจ้าเสมอ
เพราะสายใยพ่อรักลูกอยู่เสมอ
เป็นห่วงเธออยู่ทุกคราไม่ลดลง
ถึงพ่อเหนื่อยเพียงใดไม่เคยหวั่น
พ่อฝ่าฟันความลำบากเพื่อลูกนี้
พ่อทำงานเพื่อให้ลูกได้เรียนดี
เพื่อให้มีอนาคตที่สวยงาม
แม้ถึงยามที่เจ้าต้องทนทุกข์
พ่อก็ทุกข์ยิ่งกว่าลูกเหลือคณา
ลูกเสียใจใครเล่าเสียใจกว่า
โอ้ลูกยาสุดดวงใจของพ่อเอง
ลูกคนนี้ขอกราบลงตรงเท้าพ่อ
อยากจะขอกอดพ่อคนนี้เอาไว้
เพราะพ่อคือผู้ชายที่ลูกรักมากกว่าใคร
พ่อคือหัวใจดวงนี้ของลูกยา
ลูกพ่อเจ็บพ่อเจ็บกว่าเจ้ารู้ไหม
พ่อห่วงใยเจ้าเสมอไม่เสื่อมคลาย
ใจคอยห่วงรักลูกไม่ขาดหาย
ผูกมัดกายดวงใจของพ่อเอย
....สายลมหนาว & หัวหน้าซากทัพ
22 มีนาคม 2550 23:25 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
เธอจะคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่าคืนนี้
เพราะฉันได้แค่คิดถึงเธอคนดีสุดหัวใจ
ไม่รู้ว่าเราต้องห่างไกลกันเพียงไหน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจึงจะได้พบกัน
รู้ไหมว่าคืนนี้ฉันเหงา อ้างว้าง โดดเดียว
หัวใจฉันเปล่าเปลี่ยว เหน็บหนาว
ได้แต่แหงนหน้ามองฟ้า ไต่ถามดาว
ถึงเรื่องราวของเธอผู้แสนดี
ดึกคืนนี้เธอจะเหงาบ้างไหม
ไม่มีไออุ่นให้เธอสัมผัสตรงนั้น
หลับตาลงเถอะนะให้หัวใจเราสื่อถึงกัน
ถึงแม้จะในความฝัน แต่ฉันก็สุขใจ
..สายลมหนาว
หัวใจฉันลอยไปกับสายลมหนาว
ยามดาวพราว....หัวใจฉันหวั่นไหว
เพียงเพราะคิด...ถึงเธอคนห่างไกล
แล้วเมื่อไหร่....หัวใจจะใกล้กัน
วอน....วอนถามดาวปลายฟ้า
แสงจันทรายามใจมันอ่อนไหว
เธอคนดี....ค่ำคืนนี้เป็นเช่นไร
เหงาบ้างมั้ย....หรือเพียงฉันที่เดียวดาย
ยามหนาว.....เธอจงห่มผ้าอุ่น
ให้รักละมุนโอบกอดใจให้หายสั่น
ขอเพียงค่ำคืนนี้...เธอจงคิดถึงกัน
แค่เพียงเท่านั้น...ก็ยิ้มได้ทั้งน้ำตา
...หิมะขาว
17 มีนาคม 2550 22:42 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
จะมีซักกี่คนที่เผื่อใจไว้ถึงวันที่ต้องมาจากลา
ความรักสุดท้ายก็ต้องลงเอยด้วยน้ำตา
นานเท่าไหร่ที่เวลาจะช่วยรักษา
ให้ฉันคนนี้ได้มีชีวิตใหม่ขึ้นมา
ไม่เคยคิดว่าเราจะต้องมาจากกัน
เพียงแค่คิดถึงที่ไรใจฉันก็สั่น
อาจจะมีสักวัน
ต้องจากกัน
ไม่อาจลืมเธอได้เลย ว่าในชีวิตช่วงหนึ่ง
เธอผู้ทำให้ฉันมีวันเวลาที่หวานซึ้ง
นานเท่าไหร่เธอยังคงเป็นที่หนึ่ง
ที่ฉันเฝ้าแต่คิดถึง
.........เพียงเธอผู้เดียว.........
...สายลมหนาว
ความรักของชั้นมันเริ่มในวันที่ท้องฟ้าสดใส
แต่สุดท้ายกลับจบลงในวันที่คืนหม่นหมอง
เมื่อหัวใจของสองคนไม่อาจประคอง
ความรักของเราสองจึงจบลงด้วยน้ำตา
สายลมพัดผ่านในคืนวันที่อ่อนไหว
ชั้นถอนหายใจหลงคิดว่าเป็นเสียงเธอที่เรียกหา
ยังหันหลังไปมองยามเห็นคนเดินผ่านไปมา
ด้วยยังหวังว่าจะมีเงาเธอให้อิงแอบแนบเคียง
ไม่เคยโทษว่าใครคือคนผิด
ไม่เคยคิดต่อว่าเธอในวันคืนที่หม่นหมอง
ไม่เคยโกรธแม้ยามที่ต้องน้ำตานอง
ไม่เคยแม้จะลอง....ลืมเธอที่เคยรักกัน
เดินเดียวดายบนถนนเส้นทางที่เปล่าเปลี่ยว
แม้เหลือเพียงคนเดียวในคืนที่เงียบเหงา
หากอ่อนล้าจะกอดตัวเอง...แล้วปลอบใจเบา ๆ
จะไม่เศร้าแม้ความรักของชั้นจะจบลง
...หิมะขาวโปรย
17 มีนาคม 2550 17:53 น.
สายลมหนาว & หิมะขาว
ความรักของชั้นมันเริ่มในวันที่ท้องฟ้าสดใส
แต่สุดท้ายกลับจบลงในวันที่คืนหม่นหมอง
เมื่อหัวใจของสองคนไม่อาจประคอง
ความรักของเราสองจึงจบลงด้วยน้ำตา
สายลมพัดผ่านในคืนวันที่อ่อนไหว
ชั้นถอนหายใจหลงคิดว่าเป็นเสียงเธอที่เรียกหา
ยังหันหลังไปมองยามเห็นคนเดินผ่านไปมา
ด้วยยังหวังว่าจะมีเงาเธอให้อิงแอบแนบเคียง
ไม่เคยโทษว่าใครคือคนผิด
ไม่เคยคิดต่อว่าเธอในวันคืนที่หม่นหมอง
ไม่เคยโกรธแม้ยามที่ต้องน้ำตานอง
ไม่เคยแม้จะลอง....ลืมเธอที่เคยรักกัน
เดินเดียวดายบนถนนเส้นทางที่เปล่าเปลี่ยว
แม้เหลือเพียงคนเดียวในคืนที่เงียบเหงา
หากอ่อนล้าจะกอดตัวเอง...แล้วปลอบใจเบา ๆ
จะไม่เศร้าแม้ความรักของชั้นจะจบลง
...หิมะขาว
ความรักฉันเริ่ม
Lovers
0 คน เลิฟสายลมหนาว & หิมะขาว
Calendar
หน้าส่วนตัว
933
